ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ
Στις 8 και 9 του Μάη γιορτάζεται η επέτειος της μεγάλης Νίκης στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Οι μεγάλες δυνάμεις γιορτάζουν κάθε χρόνο την επέτειο της νίκης. Η Ελλάδα όμως δεν γιορτάζει, θρηνεί, γιατί οι μεγάλοι μας «σύμμαχοι» μας πρόδωσαν για τη μεγάλη μας προσφορά στη Νίκη των «συμμάχων» στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, οδηγώντας μας στον εμφύλιο πόλεμο, ποδοπατώντας και τη «Διακήρυξη του Ατλαντικού».
Μετά το τέλος του πολέμου, μας αιματοκύλησαν για άλλα 5 χρόνια για να μας υποτάξουν, εξυπηρετώντας τα ιμπεριαλιστικά τους συμφέροντα. Δεν είναι ανεύθυνη και η πολιτική μας ηγεσία που μαζί με τους «συμμάχους» πρόδωσαν τοο νέο 1821. Μετά τη δολοφονία του Ι. Καποδίστρια οι «σύμμαχοί» μας δεν άφησαν άξιο Έλληνα πολιτικό χωρίς να τον δολοφονήσουν. Ο ελληνικός λαός πάσχει από ηγεσία και οι θυσίες του εξυπηρετούν τα ξένα συμφέροντα. Μια ματιά στην ιστορία των 200 χρόνων μετά την επανάσταση το επιβεβαιώνει.
Οι Βρυξέλλες έπρεπε να τιμούν την Ελλάδα με μια τιμητική πανηγυρική εκδήλωση, γιατί η Ελλάδα άλλαξε την πορεία του Β’ Παγκόσμιου πολέμου και σώθηκε η Ευρώπη και η ανθρωπότητα από τον φασιστικό ζυγό ! Αλλά...
Η ιστορία όμως δεν ξεχνάει. Κι ακόμα ηχούν τα λόγια που οι μεγάλοι της εποχής του πολέμου αφιέρωσαν στους άθλους του Έλληνα στρατιώτη και στον ελληνικό λαό.
Ξέχασε και η δική μας δουλική στους Ευρωπαίους πολιτική ηγεσία, να θυμίσει στην τοκογλυφική μάζωξη των Βρυξελλών, απογόνων των Κουίσλιγκ και των ναζιστών, τη συμβολή της πατρίδας μας στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο η οποία τους έβγαλε από το βαθύ λήθαργο του φασισμού, που τους είχαν βάλει οι ορδές του Χίτλερ από τον Μάη του 1940 μέχρι το 1945.
Στον οικονομικό τομέα, η «Νέα Τάξη» των ναζί ακολουθούσε τη λεηλασία των καταχτημένων χωρών: τη μεταφορά των προϊόντων, του τεχνικού πλούτου, του βιομηχανικού εξοπλισμού, την αρπαγή των επιχειρήσεων και των έργων τέχνης από τα γερμανικά μονοπώλια, μετατρέψανε τις καταχτημένες χώρες σε αγροτικά εξαρτήματα και η οικονομία τους υποτάσσονταν στον απευθείας έλεγχο των γερμανικών στρατιωτικο-οικονομικών οργάνων. Οι καταχτημένες χώρες φέρανε τεράστιο βάρος των εσόδων για τη συντήρηση των γερμανικών ορδών με την κατάσχεση περιουσιών και πλούτου.
Η εκμετάλλευση της αναγκαστικής εργασίας εκατομμυρίων εργατών που μεταφέρονταν στη Γερμανία, μόνο τον Οκτώβρη του 1940, ήταν 2.200.000 και τον Μάη του 1941, 3.033.000. Τον Μάη του 1940, 348.000 αιχμάλωτοι στρατιώτες εργάζονταν στη Γερμανία στον στρατιωτικό τομέα, για να φτάσουν μετά από ένα χρόνο το 1.316.000.
Mε ίσες δυνάμεις με τους αντίπαλους σε έμψυχο και άψυχο υλικό, τον Μάη του 1940, οι «σύμμαχοί» μας Ευρωπαίοι έπαθαν τέτοιο πανικό, που παραδόθηκαν σαν να έπαθαν σύγχυση του νου.
Σε μας, η αρχή έγινε με τη γέννηση του νεοελληνικού κράτους, με τη δολοφονία του σπουδαίου Ευρωπαίου διπλωμάτη Ιωάννη Καποδίστρια. Από τότε στη διπλωματία μας κυριαρχούν οι υποτελείς πολιτικοί, που προδίδουν τις νίκες του λαού μας. Δεν τα λέω εγώ. Ανοίξτε τα βιβλία της ιστορίας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, για να απολαύσετε τις «ευχαριστίες» και τη συμπαράσταση των ηγετών των «συμμάχων». (Διαβάστε τις ιστορίες του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, και τα απομνημονεύματα των μεγάλων του πολέμου για να μάθετε περισσότερα.)
Η φασιστική εισβολή δεν απειλούσε μόνο τα ζωτικά συμφέροντα των ευρωπαϊκών λαών, την απώλεια της εθνικής τους ανεξαρτησίας, τη διάλυση των αστικών δημοκρατικών ελευθεριών, αλλά και την υποδούλωση και την απειλή της εξόντωσής τους.
Καταχτώντας την Ευρώπη, η φασιστική Γερμανία άρχισε τη φασιστικοποίηση του πληθυσμού των περίπου 150 εκατομμυρίων υποδουλωμένων κατοίκωντης Ευρώπης, με τη γνωστή λεγόμενη «Νέα Τάξη» πραγμάτων. Σύμφωνα με αυτή, οι Γερμανοί είναι η κυρίαρχη ράτσα και οι υπόλοιποι λαοί ή θα έπρεπε να γερμανοποιηθούν ή να μετατραπούν σε δούλους, ή να εξοντωθούν.
Η σημερινή γερμανική ηγεσία όχι μόνο δεν ξέχασε τα χιτλερικά φασιστικά σχέδια, αλλά το μίσος διπλασιάστηκε και με τη συνεργασία των απογόνων του Κουίσλιγκ υποδούλωσαν την Ελλάδα και την μετέτρεψαν σε ηλεκτρονική αποικία, υπόδειγμα δουλοπρέπειας για κάθε αγωνιζόμενο καταπιεσμένο λαό, με τη σιωπή των «συμμάχων». Πού είναι τα λόγια του Ντε Γκωλ που έλεγε: «Η στάση της Ελλάδας δημιουργεί γι’ αυτήν δικαιώματα αναμφισβήτητα».
Οι χιτλερικοί καθιέρωσαν το σύστημα της συλλογικής ευθύνης και ομηρίας και για κάθε εχθρική πράξη ενάντια στους Γερμανούς καταχτητές επιβάλλανε αποζημίωση, την εξόντωση του πληθυσμού της κάθε περιοχής.
Στον οικονομικό τομέα η «Νέα Τάξη» περνούσε στη λεηλασία των καταχτημένων χωρών: τη μεταφορά των προϊόντων και του τεχνικού πλούτου, του βιομηχανικού εξοπλισμού, των έργων τέχνης και την αρπαγή των επιχειρήσεων από τα γερμανικά μονοπώλια.
Δημιούργησαν πυκνό δίκτυο στρατοπέδων στη Γερμανία και στα κατεχόμενα εδάφη.
Η εκμετάλλευση της εργασίας ήταν μια άλλη αφαίμαξη των καταχτημένων χωρών, με τους εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες και αιχμάλωτους στρατιώτες που εργάζονταν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις και που ξεπερνούνσαν μετά τον Μάη του 1941 τα τρία εκατομμύρια, όπως αναφέρω παραπάνω.
Για την κυριαρχία της «Νέας Τάξης», στη συνεργασία με τις καταχτητικές αρχές δεν υστέρησαν και οι ντόπιες εκμεταλλευτικές τάξεις σε βάρος των καταχτημένων λαών. Οι ονομαζόμενοι Κουίσλιγκ, που πήραν το όνομα του Νορβηγού συνεργάτη των φασιστών, είναι οι πρόγονοι για όλους τους ρουφιάνους συνεργάτες των υπόδουλων κυβερνήσεων.
Με τη μαζική τρομοκρατία, οι φασίστες υπολόγιζαν να οδηγήσουν τους λαούς σε δούλους της «Νέας Τάξης».
Ήταν η πρώτη περίοδος του πολέμου, όταν οι ευρωπαϊκοί λαοί στέναζαν κάτω από τη φασιστική μπότα. Μετά την πανωλεθρία των Ευρωπαίων «συμμάχων» το Μάη του 1940, μόνο η Αγγλία μόνη της, αποκλεισμένη απ’ όλον τον κόσμο και τις αποικίες της, σφυροκοπούνταν από τον Γερμανικό φασισμό, από θάλασσα και αέρα χωρίς να μπορεί να τον αντιμετωπίσει και ο Ουίνστον Τσόρτσιλ περνούσε τον Ατλαντικό για να φτάσει γρήγορα στις ΗΠΑ, υποκλινόμενος στον Ρούζβελτ για βοήθεια, ενώ είχε «ξεχάσει» τις υποσχέσεις της Αγγλίας για παραχώρηση στην Ελλάδα σύγχρονου πολεμικού εξοπλισμού, πριν την επίθεση του Μουσολίνι στην Ελλάδα.
O Χίτλερ πάντοτε έθετε τον Μουσολίνι προ τετελεσμένων γεγονότων. Αυτή τη φορά ο Μουσολίνι θέλησε να του το ανταποδώσει με το ίδιο νόμισμα, λέγοντας ότι ο Χίτλερ θα μάθει από τις εφημερίδες ότι κατέλαβα την Ελλάδα.
Το σχέδιο του Άξονα για τα Βαλκάνια πριν την επίθεση της φασιστικής Ιταλίας στην Ελλάδα, ήταν ότι με βαθμιαία διπλωματική πίεση θα κατόρθωνε να τα εντάξει στη Νέα Τάξη πραγμάτων και μόνον το Μάρτη του 1941 θα επέμβαινε δυναμικά, αν δεν κατόρθωνε να τα υποτάξει διπλωματικά.
Η επίθεση των Ιταλών στις 28 Οκτωβρίου του 1940 έμελλε να κάνει το μήνα του «ΟΧΙ» των Ελλήνων, έναν από τους μοιραίους μήνες του πολέμου, έναν από τους μήνες που έδωσε νέα τροπή στον πόλεμο. Χάλασε τα σχέδια του Άξονα στα Βαλκάνια και άλλαξε τα χρονικά σχέδια και το αήττητο του φασιστικού πολέμου.
To «ΟXI» των Ελλήνων ήταν η πρώτη νίκη των «συμμάχων» ενάντια στον ιταλογερμανικό φασισμό, όταν ακόμα και οι σύμμαχοι τον θεωρούσαν αήττητο. Αναπτέρωσε τις ελπίδες των λαών της Ευρώπης, βάζοντας σε κίνδυνο τη φασιστική γερμανική θέση στα Βαλκάνια και την πορεία του πολέμου, υποχρεώνοντας την στην αναθεώρηση των σχεδίων της.
Τις νίκες των Ελλήνων στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο κατα των Ιταλών και Γερμανών στη στεριά και στη θάλασσα, τις θάμασαν οι μεγάλοι μας «σύμμαχοι».
Ο Τσόρτσιλ, ο πιο ύπουλος «σύμμαχος» της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο έλεγε: «Είχα φθάσει στην Νέα Υόρκη τον Ιούλιο του 1940 μετά την ήττα των συμμάχων στο Δυτικό Μέτωπο, καταλυπημένος από την κατάκτηση της Ευρώπης και την απομόνωση της Αγγλίας. Οι ελπίδες μας όλων στηρίζονταν στην Αμερική.
Η Ελληνική Νίκη -Η πρώτη ήττα του Άξονα- διέλυσε το μύθο του αήττητου και εγκαρδίωσε τους φίλους της ελευθερίας απανταχού, ενισχύοντας την πεποίθηση στην τελική νίκη».
Το θάρρος και η δύναμη της ψυχής που έδειξαν οι Έλληνες σ’ αυτές τις οδυνηρές περιστάσεις, εκαναν τα Ηνωμένα Έθνη να γράψουν:
«Εάν δεν ήταν η ανδρεία των Ελλήνων και το θάρρος τους, η έκβαση του Β’ Παγκόσμιου πολέμου θα ήταν ακαθόριστη...».
Ο Στάλιν είπε: «Εάν οι Ρώσοι κατόρθωσαν να προβάλουν αντίσταση στην είσοδο της Μόσχας για να σταματήσουν και να αποτρέψουν τον γερμανικό χείμαρρο, το οφείλουν στους Έλληνες, οι οποίοι καθυστέρησαν τις γερμανικές μεραρχίες, την ώρα που θα μπορούσαν να μας κάνουν να γονατίσουμε».
Οι 6 εβδομάδες καθυστέρησης της επίθεσης των ναζί στη Σοβιετική Ένωση είχε και μια άλλη, πιο σημαντική πλευρά για τη νίκη. Οι 6 εβδομάδες καλοκαιριού έδωσαν το χρόνο στη Σοβιετική Ένωση να προλάβει τον θερισμό και τη συγκομιδή των αγροτικών προϊόντων και τη μεταφορά των επιχειρήσεων για τις ανάγκες του πολέμου στην Ανατολή. Έτσι σώθηκε ο κόσμος από την πείνα - κύρια αιτία κάθε κατάρρευσης σώθηκαν και οι επιχειρήσεις, τόσο αναγκαίες για τον πόλεμο.
Ο Στρατάρχης Ζούκοφ: «Ανεξάρτητα από αυτό που οι μελλοντικοί ιστορικοί θα πουν, αυτό που μπορούμε να πούμε τώρα, είναι ότι η Ελλάδα έδωσε στον Μουσολίνι ένα αξέχαστο μάθημα, ότι ήταν το κίνητρο για την επανάσταση στη Γιουγκοσλαβία, ότι κράτησε τους Γερμανούς στην ηπειρωτική χώρα και στην Κρήτη για έξι εβδομάδες, ανέτρεψε τη χρονολογική σειρά όλων των σχεδίων της Γερμανικής Ανώτατης Διοίκησης και έφερε έτσι μια γενική αντιστροφή ολόκληρης της πορείας του πολέμου και νικήσαμε».
Τα λόγια του μεγάλου στρατάρχη, από τους κορυφαίους της Νίκης στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, ως κορυφαίου στρατιωτικού και όχι ως πολιτικού, μετρούν πολύ και ανατρέπουν όποιες υποκειμενικές αμφιβολίες διατυπώσουν οι ιστορικοί. Η Ελλάδα ανέτρεψε όλη τη χρονολογική σειρά των σχεδίων του Άξονα στα Βαλκάνια, στη Βόρεια Αφρική και στην Εγγύς και Μέση Ανατολή.
Ο Ρούζβελτ: «Ο αγώνας της Ελλάδας στον πόλεμο αποτελεί φωτεινό παράδειγμα για όλα τα έθνη...Οι Έλληνες δίδαξαν την αξιοπρέπεια στο πέρασμα των αιώνων. Όταν όλος ο κόσμος έχασε την ελπίδα του, οι Έλληνες τόλμησαν να αμφισβητήσουν το αήττητο του γερμανικού τέρατος, υψώνοντας απέναντι του το υπερήφανο πνεύμα της ελευθερίας... Στις 10 Απριλίου του 1941, μετά από την ελληνική συνθηκολόγηση με τη Γερμανία, τα βόρεια οχυρά της Ελλάδας παραδίνονται. Οι Γερμανοί εκφράζοντας το θαυμασμό τους στους Έλληνες στρατιώτες, δήλωσαν ότι είναι τιμημένοι και υπερήφανοι έχοντας ως αντίπαλό τους έναν τέτοιο στρατό και ζήτησαν να επιθεωρήσει ο Έλληνας διοικητής το γερμανικό στρατό σε μια ένδειξη τιμής και αναγνώρισης! Η γερμανική σημαία αναρτήθηκε μόνο μετά την πλήρη απόσυρση του ελληνικού στρατού. Η Ελλάδα έδωσε το παράδειγμα, το οποίο, ο καθένας από μας πρέπει να ακολουθήσει μέχρις ότου, οι σφετεριστές της ελευθερίας, οπουδήποτε της γης ευρίσκονται, υποστούν τη δίκαια καταδίκη τους».
Και ρωτώ εγώ τώρα: πώς μας ανταπέδωσαν αυτή την αξιοπρέπεια αιώνων οι ηγέτες της πολιτισμένης Ευρώπης και των ΗΠΑ;
Ο Νικολ Μακ-Βη, πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, μετέδιδε ενθουσιασμένος:
«Οι Έλληνες αποδείχθηκαν μεγάλοι μαχητές και ξεπερνούν στη Γραμμή Μεταξά εκείνα που ήδη έκαναν εναντίον των Ιταλών. Στον τιμητικό κατάλογο των νικητριών χωρών, το όνομα της Ελλάδας θα καταχωρηθεί πολύ ψηλά, αν όχι στην ψηλότερη θέση»...!!!
Πόσο ψηλά μας καταχώρησαν το έδειξαν πολύ σύντομα, ξέχασαν την προσφορά μας στο πόλεμο και τη Χάρτα του Ατλαντικού, μαζί φυσικά και τους δικούς μας υποτελείς που είναι ασυναγώνιστοι σε δουλοπρέπεια παγκοσμίως... Οι Έλληνες είναι ανίκητοι όταν έχουν ηγεσία.
Ο Ντε Γκωλ: «Η στάση της Ελλάδος δημιουργεί γι’ αυτήν δικαιώματα αναμφισβήτητα... Η Ελλάδα είναι το σύμβολο της βασανισμένης, ματωμένης αλλά ζωντανής Ευρώπης. Δεν ήταν ποτέ μια ήττα τόσο αξιότιμη για εκείνους που την υπέστησαν.»
Από τις μυστικές επιστολές του Χίτλερ προς τον Μουσολίνι προκύπτει και ένα άλλο σημαντικό γεγονός που επιβεβαιώνει την αλλαγή της πορείας του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Ο Χίτλερ έγραφε:
«Το 1940 και τον Ιανουάριο του 1941 αποφάσισα να βάλω τον σύρτη στη δυτική είσοδο της Μεσογείου. Για τον σκοπό αυτό συναντήθηκα με τον Πρόεδρο της Ισπανικής Κυβέρνησης. Αν επερχόταν τότε η συμφωνία, θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί το μεγάλο μεσογειακό σχέδιό μου...Η ατυχής αρχική έκβαση της Μάχης της Ελλάδος ενθάρρυνε τους Άγγλους να επιτεθούν νικηφόρα στη Λιβύη. Και τότε, για πρώτη φορά, ο στρατηγός Φράνκο φάνηκε διστακτικός. Από τότε όλες οι μελλοντικές προσπάθειες να πεισθούν οι Ισπανοί να μπουν στον πόλεμο στο πλευρό μας αποδείχθηκαν μάταιες. Όσον αφορά τις στρατιωτικές συνέπειες, αυτές απέβησαν, Ντούτσε, σοβαρές εις το έπακρον. Η Αγγλία θα έχει στη διάθεση της ένα σχετικό αεροπορικών βάσεων, οι οποίες θα τη φέρουν όχι μόνον πλησιέστερα στις πετρελαιοπηγές του Πλοέστι, αλλά και σε άμεση γειτνίαση με όλη τη Νότια Ιταλία και ιδιαιτέρως με τους λιμένες επιβιβάσεως της Ιταλίας και της Αλβανίας. Δεν τολμώ ούτε καν να αναλογιστώ τις επιπτώσεις αυτής της κατάστασης».
Στο ημερολόγιό του στις 4 και 11 Δεκεμβρίου του 1940, ο Γκέμπελς σημειώνει: «Οι Ιταλοί υφίστανται από τους Έλληνες τη μια πανωλεθρία μετά την άλλη. Το όλο σχέδιο είναι σαθρό απ’ άκρη σ’ άκρη».
«Συζητώ με τον Jodl την ελληνική εκστρατεία. Οι κρίσεις του για την στρατιωτική άποψη της επιχείρησης είναι απαισιόδοξες. Η Ρώμη έχει πραγματικά βάλει τροχοπέδη στα σχέδιά μας».
Ο νικηφόρος πόλεμος της Ελλάδας ενάντια στον ιταλικό φασισμό, συνέβαλε και στην ανατροπή της φιλογερμανικής κυβέρνησης του πρωθυπουργού Τσβέτκοβιτς στη Γιουγκοσλαβία. Ήταν όμως πολύ αργά για την Γιουγκοσλαβία να οργανώσει την αντίσταση στις γερμανικές στρατιές των πρώτων ημερών της εισβολής.
Κάθε μέρα επί δυο μήνες που η γερμανική αεροπορία ασχολούνταν στην Ελλάδα με την υποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων και την εκκένωση των συμμαχικών, επέτρεψε στη σταθεροποίηση της κατάστασης των Άγγλων στη Λιβύη και απέτρεψε τη μεταφορά πολεμικού υλικού στο Τομπρούκ.
Το Φεβρουάριο του 1945 ο Χίτλερ ομολόγησε στους στρατηγούς του τα αίτια καθυστέρησης της επίθεσης στη Σοβιετική Ένωση λέγοντας: «Αναγκασθήκαμε παρά τη θέληση μας να επέμβουμε στα γεγονότα των Βαλκανίων, απ’ όπου ακολούθησε αναπόφευκτα η καταστρεπτική καθυστέρηση της προετοιμασίας μας κατά της Ρωσίας».
Σε συνομιλίες με τον Μαρτιν Μπόρμαν, ο Χίτλερ χαρακτήριζε την εκστρατεία του Μουσολίνι στην Ελλάδα ως «την αφορμή που χάσαμε τον πόλεμο».
Και στο συμμαχικό δικαστήριο της Νυρεμβέργης οι Γερμανοί στρατηγοί αποκάλυψαν ότι αρχικά η εκστρατεία κατά της Ρωσίας θα άρχιζε στις 11, 15, ή το πολύ στις 18 του Μάη. Ακόμα, η ελληνική αντίσταση επέφερε αναστάτωση στα γερμανικά σχέδια για την εκδίωξη των Βρετανών από την Αίγυπτο και την Ανατολική Μεσόγειο, καθυστέρησε τόσο ώστε να μην παρουσιάζει για τους Γερμανούς τα πλεονεκτήματα και τις μοναδικές προϋποθέσεις, οι οποίες υπήρχαν και δεν έγινε δυνατό να επανέλθουν ποτέ.
Η αντίσταση του λαού μας όχι μόνο καθυστέρησε για έξι εβδομάδες την επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα», αλλά ευνόησε πολύ τους «συμμάχους» μας Άγγλους, γιατί ο χρόνος αντίστασης της «μικρής Ελλάδος» κατά της Ιταλίας , τους έδωσε τη δυνατότητα να φέρουν το 1941 πάνω από 700 χιλιάδες στρατό από τις αποικίες μέσω του Σουέζ και να εξασφαλίσουν ναυτική και χερσαία υπεροχή στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Εγγύς και Μέση Ανατολή. Έτσι έκοψαν το δρόμο των Γερμανοϊταλών προς την Αίγυπτο, την Κύπρο, το Λίβανο, την Παλαιστίνη, τη Μεσοποταμία, και το Ιράν.
Η ισχυροποίηση της Αγγλίας στην Ανατολική Μεσόγειο ανέκοψε και τις ορέξεις της Τουρκίας προς τον Καύκασο και την ανάγκασε να κλειδώσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τις μυστικές διαπραγματεύσεις με την εχθρική πάντα Γερμανία προς την Ελλάδα και να κρατήσει ουδέτερη στάση. Πιστή πάντα στα σχέδια του Χίτλερ, η Τουρκία απέρριψε όλες τις προσπάθειες των συμμάχων να την πείσουν να κηρύξει τον πόλεμο κατά του Άξονα. Ο Τσόρτσιλ στον 6ο τόμο των απομνημονευμάτων του αναφέρεται στο γεγονός αυτό: «Δεν ξέρουμε ποια θα ήταν η εξέλιξη του πολέμου αν η Τουρκία κήρυττε τον πόλεμο κατά της Σοβιετικής Ένωσης από την πλευρά του Καυκάσου».
Γιατί όμως αγαπητοί μας «σύμμαχοι» οι πολύ χαϊδεμένοι σας φίλοι Τούρκοι σταμάτησαν τις ορέξεις τους προς τον Καύκασο; Αλλά και γιατί δεν μπήκαν στον πόλεμο με τους συμμάχους εναντίον του Άξονα;
Τα χαράματα στις 6 Απριλίου τα γερμανικά στρατεύματα ξεκινούν να προσβάλλουν την ελληνοβουλγαρική μεθόριο στην οχυρωματική «γραμμή Μεταξά». Εδώ στο οχυρό Ρούπελ καθώς η στενωπός του είναι η κύρια δίοδος εισβολής στην Ελλάδα από τη Βουλγαρία. Εδώ γράφτηκε μια από τις εππικότερες και συγκλονιστικότερες σελίδες του Ελλήνο-γερμανικού πολέμου, ένα νέο «ΌΧΙ» στο γερμανικό φασισμό.
Ο επικεφαλής των δυνάμεων εισβολής, στρατάρχης φον Λιστ στην Ημερήσια Διαταγή αναγνώριζε τη «γενναιότητα των Ελλήνων στρατιωτών» και συνιστούσε «εις τους Γερμανούς να τους μεταχειριστούν όπως αξίζει εις γενναίους στρατιώτας...».
Στο ανακοινωθέν που εξέδωσε το Στρατηγείο του Χίτλερ, στις 11 Απριλίου 1941, ανέφερε τα ακόλουθα: «Εκλεκτά Ελληνικά στρατεύματα υπεράσπισαν με εντελώς εξαιρετικόν ηρωισμόν τα οχυρά της γραμμής Μεταξά. Προεκλίθηκαν κατ αυτόν τον τρόπο συγκρούσεις εξ’ εγγυτάτης αποστάσεως, τόσον πείσμωνες και έντονοι, όσον δεν είχον λάβει μέχρι τούδε εις κανένα άλλον πολεμικόν θέατρον».
Το πρώτο ανακοινωθέν του Βρετανικού Στρατηγείου της 11ς Απριλίου έγραφε: «Η κατάστασις εις την Ανατολικήν Μακεδονίαν είναι σκοτεινή αλλά την χαρακτηρίζει 'η μ ε γ α λ ο π ρ ε π ή ς α ν τ ί σ τ α σ ι ς τ ω ν Ε λ λ ή ν ω ν'». (Ελληνοϊταλικός Ελληνογερμανικός πόλεμος 1940-41, σ,148, Α. 1946.)
Και ο Χίτλερ στο χιτλερικό Ράιχσταγκ: «Η ιστορική δικαιοσύνη μου επιβάλλει να διαπιστώσω ότι μεταξύ των εχθρών, οι οποίοι βρίσκονταν απέναντι μας, ο Έλλην στρατιώτης προ πάντων πολέμησε με το μεγαλύτερο θάρρος. Παρεδόθη μόνον, όταν η εξακολούθησης της αντιστάσεως δεν ήταν πλέον δυνατή και δεν είχε πλέον κανένα λόγο».
Ακολούθησε η Μάχη της Κρήτης που θα τον κάνει έξω φρενών. H μάχη της Κρήτης κόστισε στους Γερμανούς την καταστροφή της 7ης αεροκίνητης μεραρχίας, η οποία αποτελούσε την αιχμή της γερμανικής λόγχης, καλά εκπαιδευμένη και τυφλά αφοσιωμένη στον Φύρερ. Το μάθημα της Κρήτης άλλαξε τα σχέδια του Χίτλερ για παρόμοια αεροπορική απόβαση στην Κύπρο, στο Λίβανο και στην Παλαιστίνη. Καθυστέρησε την επίθεση στη Σοβιετική Ένωση και σε όλη τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου πολέμου η Γερμανία δεν μπόρεσε να δημιουργήσει παρόμοια αεροκίνητη μεραρχία.
Προκαλούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε βάθος, οι απαντήσεις του υπουργού της πολεμικής βιομηχανίας του Χίτλερ, Σπέερ, για το «ΟΧΙ» των Ελλήνων. «Ο Χίτλερ μετά το 1942 στις διμερείς συζητήσεις μας, κάνοντας κατά κάποιο τρόπο απολογισμό της μέχρι τότε πορείας του πολέμου, τερμάτιζε πάγια τους συνήθως μακροσκελείς του μονολόγους, με το να αναθεματίζει το χάσιμο πολύτιμου χρόνου στην Ελλάδα. Κι’ αυτό που τον είχε κυριολεκτικά εξοργίσει τα τελευταία χρόνια, ήταν ότι είχε συνειδητοποιήσει, ότι «όλη η στρατηγική σύλληψη, που είχε διαμορφώσει ετοιμάζοντας τον πόλεμο κατά της Ρωσίας, εξουδετερώθηκε απ’ τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο».
«Κι εγώ προσωπικά κι όλοι οι αξιωματούχοι του Γ’ Ράιχ, - λέει ο Σπεερ, μείναμε έκπληκτοι από το γεγονός ότι σε μια περιοχή που δεν την φανταζόταν κανείς, στα Βαλκάνια, παρουσιάστηκε το φαινόμενο αυτό της αντίστασης των Ελλήνων. Και όταν την Άνοιξη του 1945 ο Χίτλερ έχασε τον πόλεμο, η ιστορία αυτή του πολέμου με την Ελλάδα τον έκανε νευρικό, γιατί απέδιδε την ήττα στη Ρωσία και στο χάσιμο των κρίσιμων εβδομάδων του Μαΐου του 1941».
Μέχρι τον Απρίλη του 1941, και ο πολεμικός μας στόλος με βάση εξόρμησης τη Σαλαμίνα, απλώνεται μέχρι τις ακτές της Αδριατικής και προσβάλλει καίρια τις στρατιωτικές θαλάσσιες νηοπομπές των Ιταλών. Οι άθλοι των υποβρυχίων «Παπανικολής», «Λάμπρος Κατσώνης», «Νηρεύς», «Τρίτων» περνάνε στην περιοχή του θρύλου.
Από τον Απρίλη όμως του 1941, με την αρχή της τριπλής κατοχής, μέχρι το τέλος του πολέμου το 1945, ο στόλος και τα υποβρύχια μας φεύγουν σαν τους απόδημους αετούς από τη μητέρα-πατρίδα για τη συνέχιση της μάχης της Ελλάδας με βάσεις πλέον εξόρμησης την Αίγυπτο, τη Μέση Ανατολή, τη Μάλτα και τους πέντε Ωκεανούς.
Το εμπορικό μας ναυτικό οι «σύμμαχοί» μας το χαρακτήρισαν «τέταρτο όπλο», επειδή στο θαλάσσιο μέτωπο των πέντε ωκεανών, με νηοπομπές από τα λιμάνια των ΗΠΑ, του Καναδά, της Αγγλίας, της Αυστραλίας, της Ινδίας και της Νότιας Αφρικής, εφοδίαζε τις στρατιές των συμμάχων με τρόφιμα, πολεμικό και υγειονομικό υλικό, φτάνοντας μέχρι τα παγωμένα νερά του Μούρμανσκ και του Αρχάγκελσκ.
Για όσους αμφισβητούν ή θεωρούν ως υπερβολή το χαρακτηρισμό του εμπορικού μας ναυτικού από τους μεγάλους «συμμάχους» ως τέταρτο όπλο, θα τους αναφέρω το πρόσφατο περιστατικό με το πλοίο που μπλόκαρε στο κανάλι του Σουέζ μόνο για τρεις μέρες και το παγκόσμιο εμπόριο απώλεσε δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια. Φανταστείτε μόνον μια εβδομάδα το εμπορικό μας ναυτικό να μην εφοδίαζε τα συμμαχικά στρατεύματα με πολεμικό υλικό, τρόφιμα και υγειονομικό υλικό τι θα συνέβαινε με τους συμμάχους μας από τη φασιστική αεροπορία, τα πολεμικά πλοία και τα υποβρύχια.
Η Ναυτική Ένωση, τμήμα της ΟΕΝΟ, έκανε σύνθημα το «κρατάμε τα πλοία εν κινήσει». Το σύνθημα αυτό το έκαναν καθημερινή πράξη. «Με το πάθος και τέτοια αυτοθυσία, ώστε πολλά μέλη της Ναυτικής Ένωσης ήταν δυο, τρεις και περισσότερες φορές «περισωθέντες ναυαγοί» πλοίων που τορπιλίστηκαν για δεύτερη, τρίτη, τέταρτη και κάποτε και πέμπτη φορά. Χωρίς υπερβολή, τα πληρώματα των Ελλήνων εμπορικών καραβιών που έκαναν τις συμμαχικές μεταφορές είχαν αναδειχθεί σε άξιους πρωταγωνιστές, σε πραγματικούς ήρωες στον ιδιότυπο μα τόσο σκληρό πόλεμο των μεταφορών στους πέντε ωκεανούς.
Πάνω από 10 χιλιάδες ναύτες και αξιωματικοί του εμπορικού μας ναυτικού και 447 πλοία βρήκαν το βυθό των 5 ωκεανών στο συμμαχικό πόλεμο από την αεροπορία και τις τορπίλες των γερμανικών υποβρυχίων. Στις 50 και πάνω νηοπομπές που πήγαιναν για το Μούρμανσκ της ΕΣΣΔ, κυριαρχούσαν τα ελληνικά καράβια τα οποία ο Τσώρτσιλ στην αλληλογραφία με τον Στάλιν τα παρουσιάζει ως βρετανικά.
Οι μεγαλοεφοπλιστές «τιμούν» τη δόξα και τον ηρωισμό των ναυτών και αξιωματικών του εμπορικού μας ναυτικού που θυσιάστηκαν στο Β’ παγκόσμιο πόλεμο, με τις πιο αντεθνικές πράξεις, οδηγώντας σε βίαιο εξοβελισμό χιλιάδων Ελλήνων ναυτικών από την ποντοπόρο ναυτιλία. Πάσχουν από τη θανατηφόρα αιχμαλωσία της επιδημίας του υπερκέρδους που δεν γνωρίζει εθνική ηθική και αξίες.
Ξαφνικά οι μεγάλοι μας «σύμμαχοι» που θαύμασαν τον ηρωισμό των Ελλήνων, μεταμορφώθηκαν, έμοιασαν στον Δία, έτσι όπως μας τον περιγράφει η αρχαία μυθολογία, έγιναν ταύροι και κύκνοι, ανίκανοι να φέρουν στον κόσμο τους καλούς Νόμους, τη Δικαιοσύνη και την Ειρήνη οδηγώντας την Ηχώ (τους Έλληνες) στην αλληλοσφαγή, αφού πρώτα τους θαύμασαν.
Χρήστος Στ. Παπαδημητρίου
Καθηγητής Ιστορίας/Ιστορικός Ερευνητής
Πρώην Διευ/ντής του ΚΙΘ
