Από τον Αύγουστο του 1940 ο Χίτλερ είχε προειδοποιήσει τον Μουσολίνι κατά κάθε βεβιασμένης ενέργειας κατά της Ελλάδας και της Γιουγκοσλαβίας. Έλπιζε ότι με βαθμιαία διπλωματική πίεση θα κατόρθωνε να τις εντάξει στη Νέα Τάξη πραγμάτων.
Ο Ντούτσε όμως ήταν αποφασισμένος να πραγματοποιήσει την επίθεση. Έφερνε βαριά την κάθε απόφαση του Χίτλερ χωρίς να ζητηθεί προηγουμένως η γνώμη του.
Έλεγε στον Τσιάνο: "Ο Χίτλερ με θέτει πάντοτε προ τετελεσμένου γεγονότος. Αυτή τη φορά θα του την ανταποδώσω με το ίδιο του νόμισμα. Θα μάθει από τις εφημερίδες ότι κατέλαβα την Ελλάδα. Με αυτόν τον τρόπο θα αποκατασταθεί η ισορροπία".
Η απόφαση του πολεμικού συμβουλίου για την επίθεση πάρθηκε την 22α Οκτωβρίου και ο Μουσολίνι καθόριζε την 28η Οκτωβρίου ως μέρα επίθεσης κατά της Ελλάδας και την μέρα έγραφε προς τον Χίτλερ επιστολή με παλαιότερη ημερομηνία 19 Οκτωβρίου όπου αόριστα ανέφερε ότι σχεδίαζε να δράσει χωρίς όμως να αναφέρει τόπο, χρόνο και είδος δράσης.
Στις 27 Οκτωβρίου ο Τσιάνο ανήγγελε στο Γερμανό επιτετραμμένο την επικείμενη επίθεση κατά της Ελλάδας, χωρίς και πάλι να διευκρινίζει τόπο και χρόνο. Μόνο την επομένη, και ενώ το τελεσίγραφο προς την Ελλάδα είχε δοθεί και απορριφθεί και τα ιταλικά στρατεύματα προέλαυναν στην Ήπειρο, ο Ντούτσε υποδεχόμενος το Χίτλερ στο σταθμό της Φλωρεντίας όπου έφθανε μετά τη συνάντηση με το στρατάρχη Πετέν στο Μοντουάρ, δήλωσε στο Γερμανό δικτάτορα: "Φύρερ, επιτεθήκαμε! Νικηφόρα ιταλικά στρατεύματα διέβησαν την ελληνοαλβανική μεθόριο την αυγή, σήμερα!
Η αναγγελία εξόργισε το Χίτλερ γιατί απειλούσε ν' ανατρέψει την ισορροπία στα Βαλκάνια και έδωσε την ευκαιρία στους Βρετανούς να στείλουν στρατεύματα στην Ελλάδα και αεροπλάνα στα ελληνικά αεροδρόμια όπου μπορούσαν να βομβαρδίζουν τις πετρελαιοπηγές στο Πλοέστι και των λοιπών πετρελαιοπηγών. Στο πολεμικό Συμβούλιο στις 4 Νοεμβρίου χαρακτήρισε την επίθεση "λάθος" και έβαλε σε κίνδυνο τη γερμανική θέση στα Βαλκάνια και την υποχρέωσε στην αναθεώρηση των σχεδίων της.
Ο Ντούτσε όμως ήταν αποφασισμένος να πραγματοποιήσει την επίθεση. Έφερνε βαριά την κάθε απόφαση του Χίτλερ χωρίς να ζητηθεί προηγουμένως η γνώμη του.
Έλεγε στον Τσιάνο: "Ο Χίτλερ με θέτει πάντοτε προ τετελεσμένου γεγονότος. Αυτή τη φορά θα του την ανταποδώσω με το ίδιο του νόμισμα. Θα μάθει από τις εφημερίδες ότι κατέλαβα την Ελλάδα. Με αυτόν τον τρόπο θα αποκατασταθεί η ισορροπία".
Η απόφαση του πολεμικού συμβουλίου για την επίθεση πάρθηκε την 22α Οκτωβρίου και ο Μουσολίνι καθόριζε την 28η Οκτωβρίου ως μέρα επίθεσης κατά της Ελλάδας και την μέρα έγραφε προς τον Χίτλερ επιστολή με παλαιότερη ημερομηνία 19 Οκτωβρίου όπου αόριστα ανέφερε ότι σχεδίαζε να δράσει χωρίς όμως να αναφέρει τόπο, χρόνο και είδος δράσης.
Στις 27 Οκτωβρίου ο Τσιάνο ανήγγελε στο Γερμανό επιτετραμμένο την επικείμενη επίθεση κατά της Ελλάδας, χωρίς και πάλι να διευκρινίζει τόπο και χρόνο. Μόνο την επομένη, και ενώ το τελεσίγραφο προς την Ελλάδα είχε δοθεί και απορριφθεί και τα ιταλικά στρατεύματα προέλαυναν στην Ήπειρο, ο Ντούτσε υποδεχόμενος το Χίτλερ στο σταθμό της Φλωρεντίας όπου έφθανε μετά τη συνάντηση με το στρατάρχη Πετέν στο Μοντουάρ, δήλωσε στο Γερμανό δικτάτορα: "Φύρερ, επιτεθήκαμε! Νικηφόρα ιταλικά στρατεύματα διέβησαν την ελληνοαλβανική μεθόριο την αυγή, σήμερα!
Η αναγγελία εξόργισε το Χίτλερ γιατί απειλούσε ν' ανατρέψει την ισορροπία στα Βαλκάνια και έδωσε την ευκαιρία στους Βρετανούς να στείλουν στρατεύματα στην Ελλάδα και αεροπλάνα στα ελληνικά αεροδρόμια όπου μπορούσαν να βομβαρδίζουν τις πετρελαιοπηγές στο Πλοέστι και των λοιπών πετρελαιοπηγών. Στο πολεμικό Συμβούλιο στις 4 Νοεμβρίου χαρακτήρισε την επίθεση "λάθος" και έβαλε σε κίνδυνο τη γερμανική θέση στα Βαλκάνια και την υποχρέωσε στην αναθεώρηση των σχεδίων της.
ΤΟ «ΟΧΙ» ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΡΩΤΗ ΝΙΚΗ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ
Το έπος του ’40 είναι μια ανεξάντλητη πηγή ψυχικού μεγαλείου και δόξας. Η μνημειώδης μάχη του Έλληνα στρατιώτη, που σε μια από τις κρισιμότερες στιγμές της ανθρωπότητας αψήφησε την πρόκληση του ιταλικού φασισμού και τσάκισε το μύθο του μέχρι τότε αήττητου εχθρού. Τότε που ήταν η ζοφερότερη φάση του Β’ παγκόσμιου πολέμου, όταν η Ευρώπη, ο κόσμος όλος, ήταν τυλιγμένος σ’ ένα πέπλο απόγνωσης και τρόμου και η Αγγλία, μόνη, ηττημένη σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της αυτοκρατορίας της.
Η μνήμη του ’40 αποτελεί εθνικό κεφάλαιο και ανήκει σε όλους τους Έλληνες. Η ιαχή «αέρα» θα αντηχεί πάντα μέσα μας, σα μυστική φωνή του γένους, σαν προσταγή εθνικής πίστης και ιστορικής μνήμης.
Ακόμα, γυναίκες, γέροι και παιδιά πέτρα στην πέτρα, σκαρφαλώνανε για ν’ ανεβάσουν στις κορφές της Πίνδου, κανόνια, οβίδες, κουβέρτες, ψωμί. Ξένοι, εχθροί και φίλοι, υμνούν το ήθος και το πνεύμα των Ελλήνων.
Για όσους έζησαν εκείνη την εποχή εκτός Ελλάδας, για τους απόδημους αλλά και για τους ξένους, δεν είναι υπερβολή να λεχθεί ότι το κέντρο του κόσμου είχε γίνει η Ελλάδα.
1. Με την κατάκτηση της Κρήτης από τους Γερμανούς στις αρχές Ιουνίου του 1941, έπεσε η αυλαία της εφτάμηνης αντίστασης του ελληνικού λαού στον καταχτητή. Η αντίσταση της «μικρής Ελλάδος», όπως θέλουν να την αποκαλούν εχθροί και «φίλοι», άλλαξε την πορεία του Β΄παγκόσμιου πολέμου. Χάλασε τα σχέδια του Άξονα.
Αυτά λένε ξένοι ιστορικοί. Η επίθεση των Ιταλών στις 28 του Οκτώβρη του 1940 έμελλε να κάνει το μήνα αυτόν έναν από τους μοιραίους μήνες του πολέμου, έναν από τους μήνες που έδωσε καινούργια τροπή στον πόλεμο. Χάλασε τα σχέδια του Άξονα στα Βαλκάνια.
Ο Χίτλερ σε γράμμα προς το Μουσολίνι έγραφε ότι «είναι αποφασισμένος να εξουδετερώσει τον αγγλικό κίνδυνο στην Ελλάδα, αλλά πρέπει να παραδεχθεί το γεγονός πως οποιαδήποτε μεγάλης κλίμακας επιχείρηση είναι αδύνατη στα Βαλκάνια πριν από το μήνα Μάρτη. Η αποτυχία των Ιταλών στην Ελλάδα νεκρώνει το σχέδιο «Φέλιξ» πριν ακόμα αρχίσει η εφαρμογή του.
Στις 17 Δεκεμβρίου ο Χίτλερ υπογράφει το σχέδιο «Μαρίτα» και λέει στους στενούς του φίλους για το σχέδιο πως «η ιταλική συμβολή είναι ανύπαρκτη, αλλά η στρατηγική θέση της Ιταλίας είναι εξαιρετικά σημαντική, για να μπορέσω να δεχθώ να βγει από τον πόλεμο με μια κατάρρευση».
Η εποποιία του ένδοξου στρατού μας, οδήγησε στην οικτρή αποτυχία και την ταπείνωση του ιταλικού φασισμού, βασικού σύμμαχου του γερμανικού φασισμού και έδωσε την πρώτη νίκη των συμμάχων κατά του άξονα.
2. Ο Χίτλερ είπε στους στρατηγούς του: "θα αναβληθεί επί τέσσερις εβδομάδες η έναρξη της επιχείρησης «Μπαρμπαρόσα». Το ΟΧΙ των Ελλήνων καθυστέρησε πάνω από έναν μήνα καλοκαιριού και το φθινόπωρο και ο κρύος ρωσικός χειμώνας πάγωσε τους Γερμανούς στρατιώτες και δυσκόλεψε τη γερμανική μηχανή στους δύσβατους δρόμους της απέραντης Ρωσίας.
Τo Φλεβάρη του 1945 ο Χίτλερ ομολόγησε στους στρατηγούς του τα αιτία καθυστέρησης της επίθεσης στη Σοβιετική Ένωση λέγοντας: «Αναγκασθήκαμε παρά τη θέλησή μας να επέμβουμε στα γεγονότα των Βαλκανίων, απ’ όπου ακολούθησε αναπόφευκτα η καταστρεπτική καθυστέρηση της προετοιμασίας μας κατά της Ρωσίας.» Σε συνομιλίες του με τον Μαρτίν Μπόρμαν χαρακτήριζε την εκστρατεία του Μουσολίνι στην Ελλάδα "ως την αφορμή που χάσαμε τον πόλεμο". Στο συμμαχικό δικαστήριο της Νυρεμβέργης και οι Γερμανοί στρατηγοί αποκάλυψαν ότι αρχικώς η εκστρατεία κατά της Ρωσίας θα άρχιζε την 11η, 15η, ή το πολύ την 18η του Μάη. Πέρα τούτων, η ελληνική αντίσταση επέφερε αναστάτωση στα γερμανικά σχέδια για την εκδίωξη των Βρετανών από την Αίγυπτο και την Ανατολική Μεσόγειο καθυστέρησε τόσο, ώστε να μη παρουσιάζει για τους Γερμανούς τα πλεονεκτήματα εκείνα και τις μοναδικές προϋποθέσεις, οι οποίες υπήρχαν και δεν έγινε δυνατό να επανέλθουν ποτέ.
Ο ιστορικός Ρίχτερ απορρίπτει την άποψη ότι η αντίσταση της Ελλάδας ενάντια στο φασισμό άλλαξε την ημερομηνία επίθεσης κατά της Ε.Σ.Σ.Δ. Η μαρτυρίες του ίδιου του Χίτλερ, των Γερμανών στρατηγών στη δίκη της Νυρεμβέργης, του Στάλιν και του Ρώσου στρατάρχη Ζούκοφ που θα αναφέρω παρακάτω ανατρέπουν την άποψή του.
Έχει επικρατήσει κυρίως στην ελληνική κοινωνία η μόνη γνωστή άποψη, ότι το ΌΧΙ των Ελλήνων ήταν αυτό που καθυστέρησε πάνω από ένα μήνα την έναρξη της επιχείρησης «Μπαρμπαρόσα» στη Σοβιετική Ένωση. Δεν είναι όμως μόνο αυτή. Το «ΌΧΙ» των Ελλήνων όχι μόνον καθυστέρησε την επίθεση στην Ε.Σ.Σ.Δ. πάνω από ένα μήνα, αλλά ήταν και η πρώτη νίκη των συμμάχων και οδήγησε και σε μια σειρά άλλων γεγονότων που άλλαξαν την πορεία του πολέμου.
3. Η αντίσταση του λαού μας, όχι μόνο καθυστέρησε για έξι εβδομάδες την επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα», αλλά ευνόησε πολύ τους «συμμάχους» μας Άγγλους, γιατί ο χρόνος αντίστασης της «μικρής συμμάχου Ελλάδος» κατά της Ιταλίας, τους έδωσε τη δυνατότητα να φέρουν το 1941 700 χιλιάδες και στις αρχές του 1942 το ένα εκατομμύριο στρατό, από τις αποικίες μέσω του Σουέζ και να εξασφαλίσουν ναυτική και χερσαία υπεροχή στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Εγγύς και Μέση Ανατολή. Έτσι έκοψαν το δρόμο των Γερμανοϊταλών προς την Κύπρο, το Λίβανο, την Παλαιστίνη, τη Μεσοποταμία, την Αίγυπτο και το Ιράν.
4. Η ισχυροποίηση της Αγγλίας στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Εγγύς Ανατολή καθόρισε και τη στάση της Τουρκίας. Ανάγκασε την Τουρκία να κλειδώσει στο χρονοντούλαπο τις μυστικές διαπραγματεύσεις με την εχθρική πάντα Γερμανία προς την Ελλάδα και να κρατήσει ουδέτερη στάση. Πιστή στα σχέδια του Χίτλερ, η Τουρκία απέρριψε όλες τις προσπάθειες των συμμάχων, να την πείσουν να κηρύξει τον πόλεμο κατά του Άξονα. Ο Τσόρτσιλ στον 6ο τόμο των απομνημονευμάτων του αναφέρεται στο γεγονός αυτό. Δεν ξέρουμε ποια θα ήταν η εξέλιξη του πολέμου, αν η Τουρκία κήρυττε τον πόλεμο κατά της Σοβιετικής Ένωσης από την πλευρά του Καυκάσου.
5. Από τις μυστικές επιστολές του Χίτλερ προς τον Μουσολίνι προκύπτει και ένα άλλο σημαντικό γεγονός που άλλαξε την πορεία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Χίτλερ έγραφε:
«Το 1940 και τον Ιανουάριο του 1941 αποφάσισα να βάλω το σύρτη στη δυτική είσοδο της Μεσογείου. Για τον σκοπό αυτό συναντήθηκα με τον Πρόεδρο της Ισπανικής Κυβερνήσεως. Αν επέρχονταν τότε συμφωνία, θα μπορούσε να είχε πραγματοποιηθεί το μεγάλο μεσογειακό σχέδιό μου. Ξαφνικά πληροφορήθηκα εμβρόντητος ότι η Ιταλία προτίθεται να κηρύξει τον πόλεμο εναντίον της Ελλάδας. Τούτο υπήρξε και η αιτία της απρόοπτης επίσκεψής μου στη Φλωρεντία, την 28 Οκτωβρίου 1940. Η ατυχής αρχική έκβαση της Μάχης της Ελλάδος ενθάρρυνε τους Άγγλους να επιτεθούν νικηφόρα στη Λιβύη. Και τότε, για πρώτη φορά, ο στρατηγός Φράνκο φάνηκε διστακτικός. Από τότε όλες οι μελλοντικές προσπάθειες να πεισθούν οι Ισπανοί να μπουν στον πόλεμο στο πλευρό μας αποδείχθηκαν μάταιες».
«Όσον αφορά τις στρατιωτικές συνέπειες, αυτές απέβησαν, Ντούτσε, σοβαρές εις το έπακρον. Η Αγγλία θα έχει στην διάθεσή της ένα σχετικό αεροπορικών βάσεων, οι οποίες θα τη φέρουν όχι μόνον πλησιέστερα στις πετρελαιοπηγές του Πλοέστι, αλλά και σε άμεση γειτνίαση με όλη την Νότια Ιταλία και ιδιαιτέρως με τους λιμένες επιβιβάσεως της Ιταλίας και Αλβανίας. Δεν τολμώ ούτε καν να αναλογισθώ τις επιπτώσεις μας αυτής της καταστάσεως».
Φανταστείτε την τροπή του Β’ Παγκόσμιου πολέμου αν πραγματοποιούνταν το «μεγάλο μεσογειακό σχέδιο» του Χίτλερ. Η Μεσόγειος θα γίνονταν Λίμνη του Άξονα και θα στερούσε τους συμμάχους τα λιμάνια και τα αεροδρόμια της Μεσογείου.
6. Η αντίσταση της Ελλάδας στον ιταλικό φασισμό, συνέβαλε και στην ανατροπή της φιλογερμανικής κυβέρνησης του πρωθυπουργού Τσβέτκοβιτς στη Γιουγκοσλαβία. Ήταν όμως πολύ αργά για την Γιουγκοσλαβία να οργανώσει την αντίσταση στις γερμανικές στρατιές τις πρώτες μέρες της εισβολής. 7. Κάθε μέρα που η γερμανική αεροπορία ασχολούνταν στην Ελλάδα κατά την εκκένωση των συμμαχικών στρατευμάτων, επέτρεψε στη σταθεροποίηση της κατάστασης των Άγγλων στη Λιβύη και απέτρεψε τη μεταφορά πολεμικού υλικού στο Τομπρούκ.
Ακόμα, γυναίκες, γέροι και παιδιά πέτρα στην πέτρα, σκαρφαλώνανε για ν’ ανεβάσουν στις κορφές της Πίνδου, κανόνια, οβίδες, κουβέρτες, ψωμί. Ξένοι, εχθροί και φίλοι, υμνούν το ήθος και το πνεύμα των Ελλήνων.
Για όσους έζησαν εκείνη την εποχή εκτός Ελλάδας, για τους απόδημους αλλά και για τους ξένους, δεν είναι υπερβολή να λεχθεί ότι το κέντρο του κόσμου είχε γίνει η Ελλάδα.
1. Με την κατάκτηση της Κρήτης από τους Γερμανούς στις αρχές Ιουνίου του 1941, έπεσε η αυλαία της εφτάμηνης αντίστασης του ελληνικού λαού στον καταχτητή. Η αντίσταση της «μικρής Ελλάδος», όπως θέλουν να την αποκαλούν εχθροί και «φίλοι», άλλαξε την πορεία του Β΄παγκόσμιου πολέμου. Χάλασε τα σχέδια του Άξονα.
Αυτά λένε ξένοι ιστορικοί. Η επίθεση των Ιταλών στις 28 του Οκτώβρη του 1940 έμελλε να κάνει το μήνα αυτόν έναν από τους μοιραίους μήνες του πολέμου, έναν από τους μήνες που έδωσε καινούργια τροπή στον πόλεμο. Χάλασε τα σχέδια του Άξονα στα Βαλκάνια.
Ο Χίτλερ σε γράμμα προς το Μουσολίνι έγραφε ότι «είναι αποφασισμένος να εξουδετερώσει τον αγγλικό κίνδυνο στην Ελλάδα, αλλά πρέπει να παραδεχθεί το γεγονός πως οποιαδήποτε μεγάλης κλίμακας επιχείρηση είναι αδύνατη στα Βαλκάνια πριν από το μήνα Μάρτη. Η αποτυχία των Ιταλών στην Ελλάδα νεκρώνει το σχέδιο «Φέλιξ» πριν ακόμα αρχίσει η εφαρμογή του.
Στις 17 Δεκεμβρίου ο Χίτλερ υπογράφει το σχέδιο «Μαρίτα» και λέει στους στενούς του φίλους για το σχέδιο πως «η ιταλική συμβολή είναι ανύπαρκτη, αλλά η στρατηγική θέση της Ιταλίας είναι εξαιρετικά σημαντική, για να μπορέσω να δεχθώ να βγει από τον πόλεμο με μια κατάρρευση».
Η εποποιία του ένδοξου στρατού μας, οδήγησε στην οικτρή αποτυχία και την ταπείνωση του ιταλικού φασισμού, βασικού σύμμαχου του γερμανικού φασισμού και έδωσε την πρώτη νίκη των συμμάχων κατά του άξονα.
2. Ο Χίτλερ είπε στους στρατηγούς του: "θα αναβληθεί επί τέσσερις εβδομάδες η έναρξη της επιχείρησης «Μπαρμπαρόσα». Το ΟΧΙ των Ελλήνων καθυστέρησε πάνω από έναν μήνα καλοκαιριού και το φθινόπωρο και ο κρύος ρωσικός χειμώνας πάγωσε τους Γερμανούς στρατιώτες και δυσκόλεψε τη γερμανική μηχανή στους δύσβατους δρόμους της απέραντης Ρωσίας.
Τo Φλεβάρη του 1945 ο Χίτλερ ομολόγησε στους στρατηγούς του τα αιτία καθυστέρησης της επίθεσης στη Σοβιετική Ένωση λέγοντας: «Αναγκασθήκαμε παρά τη θέλησή μας να επέμβουμε στα γεγονότα των Βαλκανίων, απ’ όπου ακολούθησε αναπόφευκτα η καταστρεπτική καθυστέρηση της προετοιμασίας μας κατά της Ρωσίας.» Σε συνομιλίες του με τον Μαρτίν Μπόρμαν χαρακτήριζε την εκστρατεία του Μουσολίνι στην Ελλάδα "ως την αφορμή που χάσαμε τον πόλεμο". Στο συμμαχικό δικαστήριο της Νυρεμβέργης και οι Γερμανοί στρατηγοί αποκάλυψαν ότι αρχικώς η εκστρατεία κατά της Ρωσίας θα άρχιζε την 11η, 15η, ή το πολύ την 18η του Μάη. Πέρα τούτων, η ελληνική αντίσταση επέφερε αναστάτωση στα γερμανικά σχέδια για την εκδίωξη των Βρετανών από την Αίγυπτο και την Ανατολική Μεσόγειο καθυστέρησε τόσο, ώστε να μη παρουσιάζει για τους Γερμανούς τα πλεονεκτήματα εκείνα και τις μοναδικές προϋποθέσεις, οι οποίες υπήρχαν και δεν έγινε δυνατό να επανέλθουν ποτέ.
Ο ιστορικός Ρίχτερ απορρίπτει την άποψη ότι η αντίσταση της Ελλάδας ενάντια στο φασισμό άλλαξε την ημερομηνία επίθεσης κατά της Ε.Σ.Σ.Δ. Η μαρτυρίες του ίδιου του Χίτλερ, των Γερμανών στρατηγών στη δίκη της Νυρεμβέργης, του Στάλιν και του Ρώσου στρατάρχη Ζούκοφ που θα αναφέρω παρακάτω ανατρέπουν την άποψή του.
Έχει επικρατήσει κυρίως στην ελληνική κοινωνία η μόνη γνωστή άποψη, ότι το ΌΧΙ των Ελλήνων ήταν αυτό που καθυστέρησε πάνω από ένα μήνα την έναρξη της επιχείρησης «Μπαρμπαρόσα» στη Σοβιετική Ένωση. Δεν είναι όμως μόνο αυτή. Το «ΌΧΙ» των Ελλήνων όχι μόνον καθυστέρησε την επίθεση στην Ε.Σ.Σ.Δ. πάνω από ένα μήνα, αλλά ήταν και η πρώτη νίκη των συμμάχων και οδήγησε και σε μια σειρά άλλων γεγονότων που άλλαξαν την πορεία του πολέμου.
3. Η αντίσταση του λαού μας, όχι μόνο καθυστέρησε για έξι εβδομάδες την επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα», αλλά ευνόησε πολύ τους «συμμάχους» μας Άγγλους, γιατί ο χρόνος αντίστασης της «μικρής συμμάχου Ελλάδος» κατά της Ιταλίας, τους έδωσε τη δυνατότητα να φέρουν το 1941 700 χιλιάδες και στις αρχές του 1942 το ένα εκατομμύριο στρατό, από τις αποικίες μέσω του Σουέζ και να εξασφαλίσουν ναυτική και χερσαία υπεροχή στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Εγγύς και Μέση Ανατολή. Έτσι έκοψαν το δρόμο των Γερμανοϊταλών προς την Κύπρο, το Λίβανο, την Παλαιστίνη, τη Μεσοποταμία, την Αίγυπτο και το Ιράν.
4. Η ισχυροποίηση της Αγγλίας στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Εγγύς Ανατολή καθόρισε και τη στάση της Τουρκίας. Ανάγκασε την Τουρκία να κλειδώσει στο χρονοντούλαπο τις μυστικές διαπραγματεύσεις με την εχθρική πάντα Γερμανία προς την Ελλάδα και να κρατήσει ουδέτερη στάση. Πιστή στα σχέδια του Χίτλερ, η Τουρκία απέρριψε όλες τις προσπάθειες των συμμάχων, να την πείσουν να κηρύξει τον πόλεμο κατά του Άξονα. Ο Τσόρτσιλ στον 6ο τόμο των απομνημονευμάτων του αναφέρεται στο γεγονός αυτό. Δεν ξέρουμε ποια θα ήταν η εξέλιξη του πολέμου, αν η Τουρκία κήρυττε τον πόλεμο κατά της Σοβιετικής Ένωσης από την πλευρά του Καυκάσου.
5. Από τις μυστικές επιστολές του Χίτλερ προς τον Μουσολίνι προκύπτει και ένα άλλο σημαντικό γεγονός που άλλαξε την πορεία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Χίτλερ έγραφε:
«Το 1940 και τον Ιανουάριο του 1941 αποφάσισα να βάλω το σύρτη στη δυτική είσοδο της Μεσογείου. Για τον σκοπό αυτό συναντήθηκα με τον Πρόεδρο της Ισπανικής Κυβερνήσεως. Αν επέρχονταν τότε συμφωνία, θα μπορούσε να είχε πραγματοποιηθεί το μεγάλο μεσογειακό σχέδιό μου. Ξαφνικά πληροφορήθηκα εμβρόντητος ότι η Ιταλία προτίθεται να κηρύξει τον πόλεμο εναντίον της Ελλάδας. Τούτο υπήρξε και η αιτία της απρόοπτης επίσκεψής μου στη Φλωρεντία, την 28 Οκτωβρίου 1940. Η ατυχής αρχική έκβαση της Μάχης της Ελλάδος ενθάρρυνε τους Άγγλους να επιτεθούν νικηφόρα στη Λιβύη. Και τότε, για πρώτη φορά, ο στρατηγός Φράνκο φάνηκε διστακτικός. Από τότε όλες οι μελλοντικές προσπάθειες να πεισθούν οι Ισπανοί να μπουν στον πόλεμο στο πλευρό μας αποδείχθηκαν μάταιες».
«Όσον αφορά τις στρατιωτικές συνέπειες, αυτές απέβησαν, Ντούτσε, σοβαρές εις το έπακρον. Η Αγγλία θα έχει στην διάθεσή της ένα σχετικό αεροπορικών βάσεων, οι οποίες θα τη φέρουν όχι μόνον πλησιέστερα στις πετρελαιοπηγές του Πλοέστι, αλλά και σε άμεση γειτνίαση με όλη την Νότια Ιταλία και ιδιαιτέρως με τους λιμένες επιβιβάσεως της Ιταλίας και Αλβανίας. Δεν τολμώ ούτε καν να αναλογισθώ τις επιπτώσεις μας αυτής της καταστάσεως».
Φανταστείτε την τροπή του Β’ Παγκόσμιου πολέμου αν πραγματοποιούνταν το «μεγάλο μεσογειακό σχέδιο» του Χίτλερ. Η Μεσόγειος θα γίνονταν Λίμνη του Άξονα και θα στερούσε τους συμμάχους τα λιμάνια και τα αεροδρόμια της Μεσογείου.
6. Η αντίσταση της Ελλάδας στον ιταλικό φασισμό, συνέβαλε και στην ανατροπή της φιλογερμανικής κυβέρνησης του πρωθυπουργού Τσβέτκοβιτς στη Γιουγκοσλαβία. Ήταν όμως πολύ αργά για την Γιουγκοσλαβία να οργανώσει την αντίσταση στις γερμανικές στρατιές τις πρώτες μέρες της εισβολής. 7. Κάθε μέρα που η γερμανική αεροπορία ασχολούνταν στην Ελλάδα κατά την εκκένωση των συμμαχικών στρατευμάτων, επέτρεψε στη σταθεροποίηση της κατάστασης των Άγγλων στη Λιβύη και απέτρεψε τη μεταφορά πολεμικού υλικού στο Τομπρούκ.
ΤΟ ΒΡΕΤΑΝΙΚΟ ΕΚΣΤΡΑΤΕΥΤΙΚΟ ΣΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Το εκστρατευτικό σώμα των Βρετανών στην Ελλάδα, για το οποίο πολλά λένε οι «σύμμαχοί» μας Άγγλοι, μόνο ζημιές προκάλεσε στον τόπο μας. Οι Άγγλοι που αρχικά δεν πίστευαν στη νίκη των Ελλήνων ενάντια στους Ιταλούς, άλλαξαν ταχτική και θέλησαν να στείλουν στρατό και να δημιουργήσουν τη γραμμή Αλιάκμονα, που θα κρατούσε ανοιχτή την επικοινωνία με τη Γιουγκοσλαβία. Ο Μεταξάς, στις 18 Ιανουαρίου του 1941 αντέδρασε στα σχέδια των Άγγλων. Έλεγε ότι «η αποστολή βρετανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα δεν θα ελάμβαναν χώρα παρά μόνον εάν τα γερμανικά στρατεύματα διερχόμενα τον Δούναβη ή τα σύνορα της Δοβρουτσάς, εισέρχονταν στη Βουλγαρία». Τελικά, όταν οι Γερμανοί ήρθαν στη Βουλγαρία στις 27 Μαρτίου, 50 χιλιάδες Άγγλοι ήρθαν στην Ελλάδα.
Οι Άγγλοι εκτός από τη βοήθεια μικρής έκτασης, δεν εφάρμοσαν κανένα από τα αμυντικά στρατιωτικά σχέδια που είχαν. Ούτε τη γραμμή Αλιάκμονα, ούτε την ορεινή στενωπό προς βορρά του Ολύμπου. Μόνο στις Θερμοπύλες προσπάθησαν να κρατήσουν τους Γερμανούς για να δώσουν τη δυνατότητα στο εκστρατευτικό σώμα να μπαρκάρει για την Αίγυπτο. Σε όλες τις περιπτώσεις οι Βρετανοί υπολόγιζαν με ξένα δάχτυλα να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ήθελαν να χρησιμοποιήσουν τον ελληνικό στρατό, πράγμα αδύνατο, γιατί ο ελληνικός στρατός ύστερα από τόσες σκληρές μάχες, υποχωρούσε και βρισκόταν σε αποσύνθεση. Οι Βρετανοί αντιλαμβάνονταν καλώς ότι από καθαρά στρατιωτική άποψη δεν ενδείκνυται στη Βαλκανική επέμβασή τους με τα μέσα τα οποία τότε διέθεταν και υπό τις τότε συνθήκες. Προείχαν όμως γι’ αυτούς λόγοι πολιτικοί, που καθιστούσαν την παρουσία τους στη Βαλκανική οπωσδήποτε αναγκαία.
Αυτό που κατάφεραν οι Άγγλοι, υποχωρώντας από την Ελλάδα, ήταν να προκαλέσουν τεράστιες καταστροφές από τους βομβαρδισμούς της γερμανικής αεροπορίας, παρατώντας οπλισμό και μεταφορικά μέσα με κύριο στόχο την εκκένωση των δυνάμεών τους στην Κρήτη και στην Αίγυπτο. Το έργο της αποχώρησης πραγματοποιούνταν από τις ακτές και τα μικρά κα μεγάλα λιμάνια της χώρας μας, κυρίως με τον ελληνικό εμπορικό και πολεμικό στόλο. Σ’ αυτή την επιχείρηση κατά την αποχώρηση αποσιωπάται ο ρόλος του ναυτικού μας στη διάσωση των Βρετανών, αλλά και οι καταστροφές και τα συντρίμμια που προκάλεσε η γερμανική αεροπορία βομβαρδίζοντας τις συγκοινωνίες και τα λιμάνια της χώρας μας κατά την υποχώρησή τους. Το μόνο καλό που άφησε κατά την αποχώρησή τους, ήταν το καουτσούκ από τα λάστιχα των παρατημένων και κατεστραμμένων αυτοκινήτων από τους βομβαρδισμούς της γερμανικής αεροπορίας, το οποίο χρησιμοποίησε ο αγροτικός πληθυσμός για σόλες μεγάλης αντοχής στα αυτοσχέδια υποδήματά του.
Αυτήν την «προσφορά» θα επικαλεστεί ο Τσόρτσιλ το 1944 για να δικαιολογήσει την ωμή επέμβαση στη χώρα μας το 1944, ανεβάζοντας τα θύματα των Βρετανών κατά την υποχώρηση σε σαράντα χιλιάδες. Οι έρευνες παρουσιάζουν μονοψήφιο αριθμό θυμάτων που είχαν κατά την υποχώρησή τους από τους βομβαρδισμούς της γερμανικής αεροπορίας.
Αντίθετα, το μίσος και ο χλευασμός για το λαό μας εκφράστηκε συμπυκνωμένα από το μεγάλο μας «σύμμαχο», τον Ουίνστον Τσόρτσιλ, με τη δήλωση ότι «ο τελευταίος στρατός νίκησε τον προ- τελευταίο», όταν αναφερόταν στη νίκη του στρατού μας κατά των Ιταλών στα βουνά της Αλβανίας. Δεν βρήκε τίποτε άλλο να πει για το στρατό μας. Πράγματι, τελευταίος, με την έννοια ότι ο ελληνικός στρατός δεν διέθετε σύγχρονο βαρύ οπλισμό, πυροβολικό, μηχανοκίνητα, αεροπορία και είχε δυσκολίες στον εφοδιασμό, μαχόταν με ελαφρύ οπλισμό. Άφταστος όμως, σε γενναιότητα, τόλμη και παλικαριά, αντιμετώπισε έναν σύγχρονο στρατό οπλισμένο με τα πιο σύγχρονα όπλα της εποχής.
Αλλά τι ειρωνεία! Ο πρώτος, ο «ισχυρός» στρατός των συμμάχων σε δύναμη, ίση με εκείνη των Γερμανών το Μάη-Ιούνη του 1940, δε μπόρεσε να προβάλλει αντίσταση και να αποκρούσει την εισβολή των Γερμανών στη Γαλλία, στο Βέλγιο και την Ολλανδία. Τον οδήγησε στη Δουνκέρκη με τις γνωστές συνέπειες. Η υπεροχή των συμμάχων στην αεροπορία έσωσε την Αγγλία και τα υπολείμματα του συμμαχικού στρατού από την πλήρη καταστροφή.
Ο ιστορικός Λίντεν Χαρτ παρουσιάζει διαφορετικά την εξέλιξη των πολεμικών γεγονότων, του Μάη-Ιούνη του 1940, ότι «το βασικό στοιχείο που έκανε δυνατή την εκκένωση της Δουνκέρκης ήταν το «αλτ» που διατάχθηκε από τον Χίτλερ, όχι για στρατιωτικούς λόγους, αλλά για πολιτικούς, επειδή, ήταν πεπεισμένος ότι η «Μεγάλη Βρετανία θα ήταν περισσότερο διατεθειμένη να κάνει ειρήνη αν η περηφάνια της δεν πληγώνονταν από το θέαμα της παράδοσης του στρατού της .»
Το γεγονός αυτό το αναφέρει και ο W.L. Shirer στο βιβλίο του «Η άνοδος και η πτώσις του τρίτου Ράιχ», τ. Β’.
Οι Άγγλοι εκτός από τη βοήθεια μικρής έκτασης, δεν εφάρμοσαν κανένα από τα αμυντικά στρατιωτικά σχέδια που είχαν. Ούτε τη γραμμή Αλιάκμονα, ούτε την ορεινή στενωπό προς βορρά του Ολύμπου. Μόνο στις Θερμοπύλες προσπάθησαν να κρατήσουν τους Γερμανούς για να δώσουν τη δυνατότητα στο εκστρατευτικό σώμα να μπαρκάρει για την Αίγυπτο. Σε όλες τις περιπτώσεις οι Βρετανοί υπολόγιζαν με ξένα δάχτυλα να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ήθελαν να χρησιμοποιήσουν τον ελληνικό στρατό, πράγμα αδύνατο, γιατί ο ελληνικός στρατός ύστερα από τόσες σκληρές μάχες, υποχωρούσε και βρισκόταν σε αποσύνθεση. Οι Βρετανοί αντιλαμβάνονταν καλώς ότι από καθαρά στρατιωτική άποψη δεν ενδείκνυται στη Βαλκανική επέμβασή τους με τα μέσα τα οποία τότε διέθεταν και υπό τις τότε συνθήκες. Προείχαν όμως γι’ αυτούς λόγοι πολιτικοί, που καθιστούσαν την παρουσία τους στη Βαλκανική οπωσδήποτε αναγκαία.
Αυτό που κατάφεραν οι Άγγλοι, υποχωρώντας από την Ελλάδα, ήταν να προκαλέσουν τεράστιες καταστροφές από τους βομβαρδισμούς της γερμανικής αεροπορίας, παρατώντας οπλισμό και μεταφορικά μέσα με κύριο στόχο την εκκένωση των δυνάμεών τους στην Κρήτη και στην Αίγυπτο. Το έργο της αποχώρησης πραγματοποιούνταν από τις ακτές και τα μικρά κα μεγάλα λιμάνια της χώρας μας, κυρίως με τον ελληνικό εμπορικό και πολεμικό στόλο. Σ’ αυτή την επιχείρηση κατά την αποχώρηση αποσιωπάται ο ρόλος του ναυτικού μας στη διάσωση των Βρετανών, αλλά και οι καταστροφές και τα συντρίμμια που προκάλεσε η γερμανική αεροπορία βομβαρδίζοντας τις συγκοινωνίες και τα λιμάνια της χώρας μας κατά την υποχώρησή τους. Το μόνο καλό που άφησε κατά την αποχώρησή τους, ήταν το καουτσούκ από τα λάστιχα των παρατημένων και κατεστραμμένων αυτοκινήτων από τους βομβαρδισμούς της γερμανικής αεροπορίας, το οποίο χρησιμοποίησε ο αγροτικός πληθυσμός για σόλες μεγάλης αντοχής στα αυτοσχέδια υποδήματά του.
Αυτήν την «προσφορά» θα επικαλεστεί ο Τσόρτσιλ το 1944 για να δικαιολογήσει την ωμή επέμβαση στη χώρα μας το 1944, ανεβάζοντας τα θύματα των Βρετανών κατά την υποχώρηση σε σαράντα χιλιάδες. Οι έρευνες παρουσιάζουν μονοψήφιο αριθμό θυμάτων που είχαν κατά την υποχώρησή τους από τους βομβαρδισμούς της γερμανικής αεροπορίας.
Αντίθετα, το μίσος και ο χλευασμός για το λαό μας εκφράστηκε συμπυκνωμένα από το μεγάλο μας «σύμμαχο», τον Ουίνστον Τσόρτσιλ, με τη δήλωση ότι «ο τελευταίος στρατός νίκησε τον προ- τελευταίο», όταν αναφερόταν στη νίκη του στρατού μας κατά των Ιταλών στα βουνά της Αλβανίας. Δεν βρήκε τίποτε άλλο να πει για το στρατό μας. Πράγματι, τελευταίος, με την έννοια ότι ο ελληνικός στρατός δεν διέθετε σύγχρονο βαρύ οπλισμό, πυροβολικό, μηχανοκίνητα, αεροπορία και είχε δυσκολίες στον εφοδιασμό, μαχόταν με ελαφρύ οπλισμό. Άφταστος όμως, σε γενναιότητα, τόλμη και παλικαριά, αντιμετώπισε έναν σύγχρονο στρατό οπλισμένο με τα πιο σύγχρονα όπλα της εποχής.
Αλλά τι ειρωνεία! Ο πρώτος, ο «ισχυρός» στρατός των συμμάχων σε δύναμη, ίση με εκείνη των Γερμανών το Μάη-Ιούνη του 1940, δε μπόρεσε να προβάλλει αντίσταση και να αποκρούσει την εισβολή των Γερμανών στη Γαλλία, στο Βέλγιο και την Ολλανδία. Τον οδήγησε στη Δουνκέρκη με τις γνωστές συνέπειες. Η υπεροχή των συμμάχων στην αεροπορία έσωσε την Αγγλία και τα υπολείμματα του συμμαχικού στρατού από την πλήρη καταστροφή.
Ο ιστορικός Λίντεν Χαρτ παρουσιάζει διαφορετικά την εξέλιξη των πολεμικών γεγονότων, του Μάη-Ιούνη του 1940, ότι «το βασικό στοιχείο που έκανε δυνατή την εκκένωση της Δουνκέρκης ήταν το «αλτ» που διατάχθηκε από τον Χίτλερ, όχι για στρατιωτικούς λόγους, αλλά για πολιτικούς, επειδή, ήταν πεπεισμένος ότι η «Μεγάλη Βρετανία θα ήταν περισσότερο διατεθειμένη να κάνει ειρήνη αν η περηφάνια της δεν πληγώνονταν από το θέαμα της παράδοσης του στρατού της .»
Το γεγονός αυτό το αναφέρει και ο W.L. Shirer στο βιβλίο του «Η άνοδος και η πτώσις του τρίτου Ράιχ», τ. Β’.
ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΜΑΣ ΝΑΥΤΙΚΟ - ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΟΠΛΟ ΣΤΟΝ Β ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ
Σπάνια μνημονεύεται στον ελληνικό λαό και ιδιαίτερα στα παιδιά μας στα σχολικά εγχειρίδια, ο ρόλος του ναυτικού μας στην ιστορία της πατρίδας μας. Το εμπορικό ναυτικό στο Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, πολύ χαρακτηριστικά οι σύμμαχοί μας τον αποκάλεσαν «το τέταρτο όπλο», όπου στο θαλάσσιο μέτωπο των πέντε ωκεανών με νηοπομπές από τα λιμάνια της Αγγλίας, του Καναδά, των Η.Π.Α., της Αυστραλίας, της Ινδίας και της Αφρικής, εφοδίαζε τις στρατιές των συμμάχων με τρόφιμα, πολεμικό και υγειονομικό υλικό, που έφτανε μέχρι το Μούρμανσκ και το Αρχάγγελσκ. Πάνω από δέκα χιλιάδες ναύτες και αξιωματικοί του εμπορικού ναυτικού και 447 πλοία στο συμμαχικό πόλεμο, βρήκαν τους βυθούς των ωκεανών από τη γερμανική αεροπορία και τις τορπίλες των γερμανικών υποβρυχίων. Στις 50 και πάνω νηοπομπές που πήγαιναν για το Μούρμανσκ της Ε.Σ.Σ.Δ. δεν ήταν λίγα τα ελληνικά καράβια τα οποία ο Τσόρτσιλ στην αλληλογραφία με τον Στάλιν τα παρουσιάζει ως βρετανικά.
ΤΙ ΕΙΠΑΝ ΕΧΘΡΟΙ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΓIA TO «ΟΧΙ» ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΙ ΕΠΡΑΞΑΝ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
Με το πέρασμα του χρόνου οι άνθρωποι, και ιδιαίτερα οι «μεγάλοι» του σημερινού κόσμου ξέχασαν τη συμβολή της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Η ιστορία όμως δεν ξεχνάει. Κι ακόμα ηχούν τα λόγια που οι μεγάλοι της εποχής του πολέμου αφιέρωναν στους άθλους του Έλληνα στρατιώτη.
Για την αντίσταση των Ελλήνων κατά του Άξονα, οι «σύμμαχοι» εκφράστηκαν με θαυμασμό και υποσχέθηκαν πάρα πολλά για τη χώρα μας μετά το τέλος του πολέμου.
Ας δούμε όμως τι προκάλεσε το θαυμασμό των μεγάλων της εποχής του Β’ παγκόσμιου πολέμου για τους αγώνες του λαού μας. Το τι έπραξαν μετά τον πόλεμο το δοκιμάζουμε στο πετσί μας και σήμερα.
Το αμέριστο εγκώμιο για τους Έλληνες δεν προερχόταν μόνο από τους συμμάχους. Γεγονός πρωτοφανές στην ιστορία. Ακόμα και ο εχθρός ένιωθε την ανάγκη να εκθειάσει την ελληνική ανδρεία με δέος, συμπάθεια και θαυμασμό.
Ο επικεφαλής των δυνάμεων εισβολής, στρατάρχης φον Λιστ, στην Ημερήσια Διαταγή, αναγνώριζε τη «γενναιότητα των Ελλήνων στρατιωτών» και συνιστούσε «εις τους Γερμανούς να τους μεταχειρισθούν όπως αξίζει εις γενναίους στρατιώτας…».
Στο ανακοινωθέν που εξέδωσε το Στρατηγείο του Χίτλερ, στις 11 Απριλίου 1941, ανέφερε τα ακόλουθα: «Εκλεκτά Ελληνικά στρατεύματα υπεράσπισαν με εντελώς εξαιρετικόν ηρωισμόν τα οχυρά της γραμμής Μεταξά. Προεκλήθησαν κατ’ αυτόν τον τρόπο συγκρούσεις εξ’ εγγυτάτης αποστάσεως, τόσον πείσμονες και έντονοι, όσον δεν είχον λάβει μέχρι τούδε εις κανένα άλλον πολεμικόν θέατρον».
Για την αντίσταση του Έλληνα στρατιώτη στο λόγο του στο τρίτο Ράιχ στις 4 του Μάη ο Adolph Hitler είπε:
«Η ιστορική δικαιοσύνη μου επιβάλλει να διαπιστώσω ότι μεταξύ των εχθρών, οι οποίοι βρίσκονταν απέναντί μας, ο Έλλην στρατιώτης προ πάντων επολέμησε με το μεγαλύτερον θάρρος. Παρεδόθη μόνον, όταν η εξακολούθησις της αντιστάσεως δεν ήταν πλέον δυνατή και δεν είχε πλέον κανέναν λόγον».
Ακολούθησε όμως και η μάχη της Κρήτης, που θα τον κάνει έξω φρενών.
Ο Joseph Goebbels:
Στο ημερολόγιό του στις 4 και 11-12-1940 σημειώνει:
«Οι Ιταλοί υφίστανται από τους Έλληνες τη μια πανωλεθρία μετά την άλλη. Το όλο σχέδιο είναι σαθρό απ’ άκρη σ’ άκρη.
»Συζητώ με τον Jodl την ελληνική εκστρατεία. Οι κρίσεις του για την στρατιωτική άποψη της επιχείρησης είναι απαισιόδοξες. Η Ρώμη έχει πραγματικά βάλει τροχοπέδη στα σχέδιά μας».
Η εφημερίδα Der Sturmer, Νυρρεμβέργη, 22-5-1941:
«Ζουν και πάλι στις μέρες μας οι αρχαίοι μυθικοί άθλοι των Ελλήνων, αυτοί που φανέρωναν των ηρώων την τόλμη. Του γερμανικού στρατού οι ηρωικές εξορμήσεις επισκιάζουν σήμερα όλα όσα κάποτε θάμβωναν τον κόσμο.»
Γερμανός αξιωματικός της αεροπορίας για την αντίσταση του στρατού μας κατά των Γερμανών στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, έλεγε στον αντιστράτηγο Δέδε ότι οι στρατιώτες μας ήταν ο πρώτος και τελευταίος στρατός στον οποίο τα αεροπλάνα καθέτου εφόρμησης Στούκας δεν έσπερναν πανικό, «αντί να φεύγουν αλλόφρονες όπως γίνονταν στη Γαλλία και την Πολωνία, μας πυροβολούσαν από τις θέσεις τους».
Για τις νίκες των Ελλήνων στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο με τους Ιταλούς και Γερμανούς στη στεριά και τη θάλασσα, δεν υστερούν σε θαυμασμό και οι μεγάλοι μας «σύμμαχοι».
Ο Winston Churchill :
Όταν όλη η Ευρώπη στέναζε κάτω από τη μπότα των Γερμανών, μετά την συντριβή των συμμάχων το Μάη-Ιούνη του 1940, που οδήγησε στην απομόνωση της Αγγλίας, το βλέμμα του Τσόρτσιλ ήταν στραμένο προς τον Ατλαντικό, πήγε στην Αμερική.
«Είχα φθάσει στην Νέα Υόρκη τον Ιούλιο του 1940 μετά την ήττα των συμμάχων στο Δυτικό Μέτωπο καταλυπημένος από την κατάκτηση της Ευρώπης από τον Χίτλερ και την απομόνωση της Αγγλίας. Οι ελπίδες μας όλων στηρίζονταν στην Αμερική. Η Ελληνική Νίκη -η πρώτη ήττα του Άξονα- διέλυσε το μύθο του αήττητου και εγκαρδίωσε τους φίλους της ελευθερίας απανταχού ενισχύοντας την πεποίθηση στην τελική νίκη».
«Οι ελληνικές επιτυχίες στην Αλβανία οικοδομούν την πρώτη νίκη των συμμάχων, σε μια στιγμή που ο άξονας φαινόταν αήττητος…
Το θάρρος και η δύναμη της ψυχής που επιδεικνύετε σ’ αυτές τις οδυνηρές περιστάσεις, αποτελούν για τα Ηνωμένα Έθνη πηγή έμπνευσης».
Η λέξη ηρωισμός φοβάμαι ότι δεν αποδίδει στο ελάχιστο τις πράξεις αυτοθυσίας των Ελλήνων, οι οποίες ήταν ο καθοριστικός παράγοντας για τη νικηφόρα έκβαση της κοινής προσπάθειας των εθνών, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, για την ανθρώπινη ελευθερία και την αξιοπρέπεια. Εάν δεν ήταν η ανδρεία των Ελλήνων και το θάρρος τους, η έκβαση του Β’ Παγκοσμίου πολέμου θα ήταν ακαθόριστη…Ο επικός αγώνας της Ελλάδος συνετέλεσε στην ματαίωση των σχεδίων του Χίτλερ να κατακτήσει τον κόσμο.
Μέχρι τώρα συνηθίζαμε να λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες. Τώρα θα λέμε: οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.
Ας μείνει ήσυχη η Ελλάδα, θα πάρει όλα όσα της ανήκουν, θ΄ αποκτήση τα εδάφη της στο ακέραιο και θα ζήση περήφανη και ηρωική μέσα στους νικητές…
Λυπάμαι επειδή γερνώ και δεν θα ζήσω πολύ για να ευχαριστήσω τους Έλληνες, των οποίων η αντίσταση ήταν αποφασιστική για το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο..»
Τι υποκρισία!!! Μας «ευχαρίστησε» με το παραπάνω…
Αργότερα, το Νοέμβριο του 1944 όταν αντιμετώπιζε δυσκολίες στα βρετανικά σχέδια στην υποταγή της χώρας μας είχε γράψει περιφρονητικά για το λαό και τον τόπο μας «Δύστροπη ράτσα και χώρα», «Ελληνικό βάσανο».
Ο Сталин:
«Εάν οι Ρώσοι κατόρθωσαν να προβάλουν αντίσταση στην είσοδο της Μόσχας για να σταματήσουν και να αποτρέψουν το γερμανικό χείμαρρο, το οφείλουν στους Έλληνες, οι οποίοι καθυστέρησαν τις γερμανικές μεραρχίες, την ώρα που θα μπορούσαν να μας κάνουν να γονατίσουμε.»
Ο Στρατάρχης Γ. Κ. Жуков:
«Ανεξάρτητα από αυτό που οι μελλοντικοί ιστορικοί θα πουν, αυτό που μπορούμε να πούμε τώρα, είναι ότι η Ελλάδα έδωσε στο Μουσολίνι ένα αξέχαστο μάθημα, ότι ήταν το κίνητρο για την επανάσταση στη Γιουγκοσλαβία, ότι κράτησε τους Γερμανούς στην ηπειρωτική χώρα και στην Κρήτη για έξι εβδομάδες, ανέτρεψε τη χρονολογική σειρά όλων των σχεδίων της Γερμανικής Ανώτατης Διοίκησης και έφερε έτσι μια γενική αντιστροφή ολόκληρης της πορείας του πολέμου και νικήσαμε.».
Τα λόγια του μεγάλου στρατάρχη, από τους κορυφαίους της νίκης στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο Γ. Κ. Ζούκοφ ως κορυφαίου στρατιωτικού και όχι ως πολιτικού και ιστορικού, μετρούν πολύ και ανατρέπουν όποιες αμφιβολίες διατυπώσουν ιστορικοί.
Ο Franklin Roosevelt :
«Ο αγώνας της Ελλάδας στον πόλεμο αποτελεί φωτεινό παράδειγμα για όλα τα έθνη… Οι Έλληνες δίδαξαν την αξιοπρέπεια στο πέρασμα των αιώνων. Όταν όλος ο κόσμος έχασε την ελπίδα του, οι Έλληνες τόλμησαν να αμφισβητήσουν το αήττητο του γερμανικού τέρατος, υψώνοντας απέναντι του το υπερήφανο πνεύμα της ελευθερίας…
Στις 10 Απριλίου 1941, μετά από την ελληνική συνθηκολόγηση με τη Γερμανία, τα βόρεια οχυρά της Ελλάδας παραδίνονται. Οι Γερμανοί εκφράζοντας το θαυμασμό τους στους Έλληνες στρατιώτες, δήλωσαν ότι είναι τιμημένοι και υπερήφανοι έχοντας ως αντίπαλό τους έναν τέτοιο στρατό και ζήτησαν να επιθεωρήσει ο Έλληνας διοικητής το γερμανικό στρατό σε μια ένδειξη τιμής και αναγνώρισης! Η γερμανική σημαία αναρτήθηκε μόνο μετά την πλήρη απόσυρση του ελληνικού στρατού.
Η Ελλάδα έδωσε το παράδειγμα, το οποίο ο καθένας από μας πρέπει να ακολουθήσει μεχρι οι σφετεριστές της ελευθερίας, οπουδήποτε της γης ευρίσκονται, υποστούν τη δίκαια καταδίκη τους».
Ο Charles de Gaulle:
«Η στάση της Ελλάδος δημιουργεί γι’αυτήν δικαιώματα αναμφισβήτητα… H Ελλάδα είναι το σύμβολο της βασανισμένης, ματωμένης αλλά ζωντανής Ευρώπης. Δεν ήταν ποτέ μια ήττα τόσο αξιότιμη για εκείνους που την υπέστησαν.»
O Anthony Eden:
«Δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι η Ελλάδα ανέτρεψε τα σχέδια της Γερμανίας στην ολότητά τους και την ανάγκασε να αναβάλει την επίθεση στη Ρωσία για έξι εβδομάδες. Αναρωτιόμαστε ποια θα ήταν η θέση της Σοβιετικής Ένωσης χωρίς την Ελλάδα.» Δεν θα ήταν καλύτερη και η τύχη της Μεγάλης Βρετανίας.
O Ernest Bevin υπουργός εργασίας:
«Ένα «μικρό έθνος», η σύμμαχος Ελλάς, είναι εκείνη που με το θάρρος της άλλαξε την πορεία του πολέμου».
Ο Λόρδος Halifax, Βρετανός πρεσβευτής στις Η.Π.Α. από ομιλία του το Γενάρη του 1941: «Μια μικρή χώρα έγραψε πάλι ιστορία με χρυσά γράμματα για να διαβαστεί από όλο τον κόσμο».
Ο Νίκολ-Μακ-Βη
Πρέσβης των Η.Π.Α. στην Αθήνα μετέδιδε ενθουσιασμένος:
«Οι Έλληνες αποδείχθηκαν μεγάλοι μαχητές και ξεπερνούν στη Γραμμή Μεταξά εκείνα που ήδη έκαναν εναντίον των Ιταλών. Στον τιμητικό κατάλογο των νικητριών χωρών, το όνομα της Ελλάδος θα καταχωρηθεί πολύ ψηλά, αν όχι στην ψηλότερη θέση».
Ο Νόελ Μπέκερ:
«Πριν δυόμισι χιλιάδες χρόνια οι Έλληνες στις Θερμοπύλες κράτησαν μία τεράστια βαρβαρική στρατιά και έσωσαν με τη θυσία τους τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό…Επί αιώνες οι γενεές του μέλλοντος θα διδάσκονται πως και πάλι οι Έλληνες έσωσαν με τη θυσία τους στα 1940-44 τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό…
Σας δίνω το λόγο της τιμής μου, ότι οι θυσίες της Ελλάδος δε θα πάνε χαμένες. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την Ελλάδα.» Harold Nicholson:
Οφείλουμε πολλά στην Ελλάδα, για τη στρατιωτική και ναυτική βοήθεια που μας προσέφερε. Της οφείλουμε ακόμα πιο πολλά όμως, διότι σε μια σκοτεινή στιγμή διακήρυξε στον κόσμο την πίστη της στη νίκη του αγώνα μας. Αυτό ήταν ένα πνευματικό όφελος που κανένας ανάμεσά μας δεν πρέπει να επιτρέψει στον εαυτό του να το ξεχάσει. (2-1-42) Benjamin Sumner Welles:
«Όταν επιτευχθεί η τελική συμμαχική νίκη, η Ελλάς θ΄ αποκτήση την εδαφικήν της ακεραιότητα και θα διεκδικήσει τις νόμιμες επιδιώξεις της όσο αφορά την μελλοντική της ασφάλεια».
Το Αγγλικό Αρχηγείο Μέσης Ανατολής έλεγε: «Παρά το βάρος των εχθρικών επιθέσεων, τα πλευρά μας στην Ελλάδα δεν έχουν πουθενά διασπασθεί. Ο ηρωικός ελληνικός στρατός μαχόμενος στα πλευρά μας παίζει σημαντικότατο ρόλο».
Νεοζηλανδοί και Αυστραλιανοί από το βρετανικό εκστρατευτικό σώμα έχουν τις καλύτερες αναμνήσεις για τη φιλοξενία του λαού μας, αλλά και για την πατρίδα μας και τη φύση της. Πολλά ημερολόγια Νεοζηλανδών και Αυστραλιανών στρατιωτών περιγράφουν πολύ παραστατικά τη συμπαράσταση του λαού μας κατά την υποχώρηση του 1941 από την Ελλάδα.
Ο στρατηγός George Alexander:
«Είμαι ανίκανος να δώσω το κατάλληλο εύρος της ευγνωμοσύνης που αισθάνομαι για την ηρωική στάση του λαού και των ηγετών της Ελλάδας.» (ιδιαίτερα των ηγετών μας…)
Ο αρχηγός του ΣΜΑ, στρατηγός Willson:
Με δυο μηνύματά του απηύθυνε ευχαριστήριες ημερήσιες διαταγές με τις οποίες αναγνώριζε τη συμβολή των ανταρτών ως μια άλλη στρατιά, τους αντάρτες.
«Επιθυμώ να διαβιβάσω σε όλους τους βαθμούς του αντάρτικου στρατού της Ελλάδας τα ειλικρινή μου ευχαριστήρια και συγχαρητήρια, για τις πρόσφατες μεγάλες επιτυχίες τους σε ολόκληρη την Ελλάδα … Εύγε εις τους αντάρτες».
Ήταν όταν οι θυελλώδεις εξορμήσεις του ΕΛΑΣ που πραγματοποιήθηκαν από την 21 Ιουνίου μέχρι τις 15 Ιουλίου το 1043 σε μεγάλη κλίμακα σε όλη την Ελλάδα και αιφνιδίασε το Γερμανικό Επιτελείο με τις ανατινάξεις γεφυρών, σιδηροδρομικών γραμμών, οδικές καταστροφές στην οδική αρτηρία Μεσολόγγι-Αγρίνιο- Άρτα- Κόνιτσα, κυρίως στη σιδηροδρομική γραμμή Αθηνών-Θεσσαλονίκης και προσβάλανε κινούμενες εχθρικές φάλαγγες. Οι Γερμανοί φοβούμενοι την απόβαση των συμμάχων στην Ελλάδα κρατούσαν μεγάλες δυνάμεις, έτσι διευκόλυνε την απόβαση των Άγγλοαμερικανών στη Σικελία.
Ο ιστορικός Dominique Eudes γράφει:
«Εξ αιτίας της Ελλάδας η επίθεση εναντίον της Ρωσίας θα καθυστερήσει για πολλές βδομάδες και οι γερμανικές δυνάμεις θα καθηλωθούν εξ αιτίας του χειμώνα… Η μάχη της Αλβανίας και η αντίσταση στην Κρήτη έδειξαν με πόση αποφασιστικότητα η Ελλάδα ξέρει να εναντιώνεται στον κατακτητή.»
Τις μεγάλες υποσχέσεις όχι μόνον δεν τις τήρησαν, αλλά πράξανε εντελώς το αντίθετο. Την ευγνωμοσύνη τους και τη μεγάλη αγάπη που θρέφουν για μας, για τη συμβολή του λαού μας στη μεγάλη αντιφασιστική νίκη στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, τη δοκιμάζουμε και σήμερα. Οι μεγάλοι μας «σύμμαχοι», με το μεγαλόστομο θαυμασμό τους και τις μεγάλες υποσχέσεις μετά τον πόλεμο, όχι απλώς τις λησμόνησαν, αλλά πράξανε εντελώς το αντίθετο. Μας οδήγησαν στον αδελφοκτόνο πόλεμο.
Για τα συμφέροντά τους, φέρανε στην εξουσία τους φυγάδες, εγκάθετους πάντα υποταγμένους με δουλοπρέπεια στα κελεύσματά τους, αξεπέραστοι στην υποτέλεια και υπονομευτές της Εθνικής Αντίστασης, χάσαμε το μεγάλο ιστορικό ραντεβού στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μας οδήγησαν στην αλληλοσφαγή, που πλήρωσε πολύ ακριβά ο λαός μας. Φτιάσανε ένα σύγχρονο ελληνικό κράτος-παράσιτο στη μεγάλη ιστορία των Ελλήνων.
Δεν είναι αναμάρτητη και η άλλη πλευρά, η πολιτική ηγεσία της Εθνικής Αντίστασης. Η δογματική υποτέλειά της στα «διεθνιστικά» σταλινικά πρότυπα,
που την έκανε να αλληθωρίζει προς τα έξω, ζητώντας εξωτερικές συμβουλές και λύσεις, αγνοώντας το δυναμισμό του λαϊκού μας κινήματος. Κληρονόμοι μιας καθιερωμένης δογματικής νοοτροπίας, που με το έργο της πρόδωσε ένα από τα λαμπρότερα δημοκρατικά αντί ιμπεριαλιστικά κινήματα της Ευρώπης, άνοιξε τις πύλες στα σχέδια, πρώτα των Άγγλων και ύστερα των Αμερικανών ιμπεριαλιστών.
Ο Άγγλος ιστορικός Arnold Toynbee έγραφε σχετικά: «Η πολιτική δεν υπήρξε ένα από τα πεδία στα οποία σημείωσαν επιτυχία οι Έλληνες μετά την ανάκτηση της πολιτικής τους ανεξαρτησίας». Οι σχέσεις εξάρτησης των πολιτικών του νεότερου ελληνικού κράτους δεν επέτρεψαν την ανάπτυξη της πολιτικής στον ίδιο βαθμό με τις υπόλοιπες κοινωνικές δραστηριότητες, ενώ ανέδειξε επιστήμονες, διανοούμενους, στρατιωτικούς, καλλιτέχνες, γνωστούς σε όλο τον κόσμο, αλλά όχι πολιτικούς. Η ανάδειξη των πολιτικών από ξένες δυνάμεις «στα ύπατα αξιώματα του κράτους» έχει τις ρίζες της στο μεσιτικό, μεταπρατικό χαρακτήρα της ελληνικής άρχουσας τάξης η οποία διαιώνισε την εξάρτηση. Η μεσιτεία έγινε θεσμός στη χώρα μας που εξασφάλιζε τεράστια κέρδη σε βάρος της ανάπτυξης και της ανεξαρτησίας της χώρας μας, παρέλυσε τον εθνικό μας πλούτο και την παραγωγική μας ανάπτυξη και έβαλε τα δεσμά της σκλαβιάς στον ελληνικό λαό.
Για την αντίσταση των Ελλήνων κατά του Άξονα, οι «σύμμαχοι» εκφράστηκαν με θαυμασμό και υποσχέθηκαν πάρα πολλά για τη χώρα μας μετά το τέλος του πολέμου.
Ας δούμε όμως τι προκάλεσε το θαυμασμό των μεγάλων της εποχής του Β’ παγκόσμιου πολέμου για τους αγώνες του λαού μας. Το τι έπραξαν μετά τον πόλεμο το δοκιμάζουμε στο πετσί μας και σήμερα.
Το αμέριστο εγκώμιο για τους Έλληνες δεν προερχόταν μόνο από τους συμμάχους. Γεγονός πρωτοφανές στην ιστορία. Ακόμα και ο εχθρός ένιωθε την ανάγκη να εκθειάσει την ελληνική ανδρεία με δέος, συμπάθεια και θαυμασμό.
Ο επικεφαλής των δυνάμεων εισβολής, στρατάρχης φον Λιστ, στην Ημερήσια Διαταγή, αναγνώριζε τη «γενναιότητα των Ελλήνων στρατιωτών» και συνιστούσε «εις τους Γερμανούς να τους μεταχειρισθούν όπως αξίζει εις γενναίους στρατιώτας…».
Στο ανακοινωθέν που εξέδωσε το Στρατηγείο του Χίτλερ, στις 11 Απριλίου 1941, ανέφερε τα ακόλουθα: «Εκλεκτά Ελληνικά στρατεύματα υπεράσπισαν με εντελώς εξαιρετικόν ηρωισμόν τα οχυρά της γραμμής Μεταξά. Προεκλήθησαν κατ’ αυτόν τον τρόπο συγκρούσεις εξ’ εγγυτάτης αποστάσεως, τόσον πείσμονες και έντονοι, όσον δεν είχον λάβει μέχρι τούδε εις κανένα άλλον πολεμικόν θέατρον».
Για την αντίσταση του Έλληνα στρατιώτη στο λόγο του στο τρίτο Ράιχ στις 4 του Μάη ο Adolph Hitler είπε:
«Η ιστορική δικαιοσύνη μου επιβάλλει να διαπιστώσω ότι μεταξύ των εχθρών, οι οποίοι βρίσκονταν απέναντί μας, ο Έλλην στρατιώτης προ πάντων επολέμησε με το μεγαλύτερον θάρρος. Παρεδόθη μόνον, όταν η εξακολούθησις της αντιστάσεως δεν ήταν πλέον δυνατή και δεν είχε πλέον κανέναν λόγον».
Ακολούθησε όμως και η μάχη της Κρήτης, που θα τον κάνει έξω φρενών.
Ο Joseph Goebbels:
Στο ημερολόγιό του στις 4 και 11-12-1940 σημειώνει:
«Οι Ιταλοί υφίστανται από τους Έλληνες τη μια πανωλεθρία μετά την άλλη. Το όλο σχέδιο είναι σαθρό απ’ άκρη σ’ άκρη.
»Συζητώ με τον Jodl την ελληνική εκστρατεία. Οι κρίσεις του για την στρατιωτική άποψη της επιχείρησης είναι απαισιόδοξες. Η Ρώμη έχει πραγματικά βάλει τροχοπέδη στα σχέδιά μας».
Η εφημερίδα Der Sturmer, Νυρρεμβέργη, 22-5-1941:
«Ζουν και πάλι στις μέρες μας οι αρχαίοι μυθικοί άθλοι των Ελλήνων, αυτοί που φανέρωναν των ηρώων την τόλμη. Του γερμανικού στρατού οι ηρωικές εξορμήσεις επισκιάζουν σήμερα όλα όσα κάποτε θάμβωναν τον κόσμο.»
Γερμανός αξιωματικός της αεροπορίας για την αντίσταση του στρατού μας κατά των Γερμανών στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, έλεγε στον αντιστράτηγο Δέδε ότι οι στρατιώτες μας ήταν ο πρώτος και τελευταίος στρατός στον οποίο τα αεροπλάνα καθέτου εφόρμησης Στούκας δεν έσπερναν πανικό, «αντί να φεύγουν αλλόφρονες όπως γίνονταν στη Γαλλία και την Πολωνία, μας πυροβολούσαν από τις θέσεις τους».
Για τις νίκες των Ελλήνων στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο με τους Ιταλούς και Γερμανούς στη στεριά και τη θάλασσα, δεν υστερούν σε θαυμασμό και οι μεγάλοι μας «σύμμαχοι».
Ο Winston Churchill :
Όταν όλη η Ευρώπη στέναζε κάτω από τη μπότα των Γερμανών, μετά την συντριβή των συμμάχων το Μάη-Ιούνη του 1940, που οδήγησε στην απομόνωση της Αγγλίας, το βλέμμα του Τσόρτσιλ ήταν στραμένο προς τον Ατλαντικό, πήγε στην Αμερική.
«Είχα φθάσει στην Νέα Υόρκη τον Ιούλιο του 1940 μετά την ήττα των συμμάχων στο Δυτικό Μέτωπο καταλυπημένος από την κατάκτηση της Ευρώπης από τον Χίτλερ και την απομόνωση της Αγγλίας. Οι ελπίδες μας όλων στηρίζονταν στην Αμερική. Η Ελληνική Νίκη -η πρώτη ήττα του Άξονα- διέλυσε το μύθο του αήττητου και εγκαρδίωσε τους φίλους της ελευθερίας απανταχού ενισχύοντας την πεποίθηση στην τελική νίκη».
«Οι ελληνικές επιτυχίες στην Αλβανία οικοδομούν την πρώτη νίκη των συμμάχων, σε μια στιγμή που ο άξονας φαινόταν αήττητος…
Το θάρρος και η δύναμη της ψυχής που επιδεικνύετε σ’ αυτές τις οδυνηρές περιστάσεις, αποτελούν για τα Ηνωμένα Έθνη πηγή έμπνευσης».
Η λέξη ηρωισμός φοβάμαι ότι δεν αποδίδει στο ελάχιστο τις πράξεις αυτοθυσίας των Ελλήνων, οι οποίες ήταν ο καθοριστικός παράγοντας για τη νικηφόρα έκβαση της κοινής προσπάθειας των εθνών, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, για την ανθρώπινη ελευθερία και την αξιοπρέπεια. Εάν δεν ήταν η ανδρεία των Ελλήνων και το θάρρος τους, η έκβαση του Β’ Παγκοσμίου πολέμου θα ήταν ακαθόριστη…Ο επικός αγώνας της Ελλάδος συνετέλεσε στην ματαίωση των σχεδίων του Χίτλερ να κατακτήσει τον κόσμο.
Μέχρι τώρα συνηθίζαμε να λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες. Τώρα θα λέμε: οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.
Ας μείνει ήσυχη η Ελλάδα, θα πάρει όλα όσα της ανήκουν, θ΄ αποκτήση τα εδάφη της στο ακέραιο και θα ζήση περήφανη και ηρωική μέσα στους νικητές…
Λυπάμαι επειδή γερνώ και δεν θα ζήσω πολύ για να ευχαριστήσω τους Έλληνες, των οποίων η αντίσταση ήταν αποφασιστική για το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο..»
Τι υποκρισία!!! Μας «ευχαρίστησε» με το παραπάνω…
Αργότερα, το Νοέμβριο του 1944 όταν αντιμετώπιζε δυσκολίες στα βρετανικά σχέδια στην υποταγή της χώρας μας είχε γράψει περιφρονητικά για το λαό και τον τόπο μας «Δύστροπη ράτσα και χώρα», «Ελληνικό βάσανο».
Ο Сталин:
«Εάν οι Ρώσοι κατόρθωσαν να προβάλουν αντίσταση στην είσοδο της Μόσχας για να σταματήσουν και να αποτρέψουν το γερμανικό χείμαρρο, το οφείλουν στους Έλληνες, οι οποίοι καθυστέρησαν τις γερμανικές μεραρχίες, την ώρα που θα μπορούσαν να μας κάνουν να γονατίσουμε.»
Ο Στρατάρχης Γ. Κ. Жуков:
«Ανεξάρτητα από αυτό που οι μελλοντικοί ιστορικοί θα πουν, αυτό που μπορούμε να πούμε τώρα, είναι ότι η Ελλάδα έδωσε στο Μουσολίνι ένα αξέχαστο μάθημα, ότι ήταν το κίνητρο για την επανάσταση στη Γιουγκοσλαβία, ότι κράτησε τους Γερμανούς στην ηπειρωτική χώρα και στην Κρήτη για έξι εβδομάδες, ανέτρεψε τη χρονολογική σειρά όλων των σχεδίων της Γερμανικής Ανώτατης Διοίκησης και έφερε έτσι μια γενική αντιστροφή ολόκληρης της πορείας του πολέμου και νικήσαμε.».
Τα λόγια του μεγάλου στρατάρχη, από τους κορυφαίους της νίκης στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο Γ. Κ. Ζούκοφ ως κορυφαίου στρατιωτικού και όχι ως πολιτικού και ιστορικού, μετρούν πολύ και ανατρέπουν όποιες αμφιβολίες διατυπώσουν ιστορικοί.
Ο Franklin Roosevelt :
«Ο αγώνας της Ελλάδας στον πόλεμο αποτελεί φωτεινό παράδειγμα για όλα τα έθνη… Οι Έλληνες δίδαξαν την αξιοπρέπεια στο πέρασμα των αιώνων. Όταν όλος ο κόσμος έχασε την ελπίδα του, οι Έλληνες τόλμησαν να αμφισβητήσουν το αήττητο του γερμανικού τέρατος, υψώνοντας απέναντι του το υπερήφανο πνεύμα της ελευθερίας…
Στις 10 Απριλίου 1941, μετά από την ελληνική συνθηκολόγηση με τη Γερμανία, τα βόρεια οχυρά της Ελλάδας παραδίνονται. Οι Γερμανοί εκφράζοντας το θαυμασμό τους στους Έλληνες στρατιώτες, δήλωσαν ότι είναι τιμημένοι και υπερήφανοι έχοντας ως αντίπαλό τους έναν τέτοιο στρατό και ζήτησαν να επιθεωρήσει ο Έλληνας διοικητής το γερμανικό στρατό σε μια ένδειξη τιμής και αναγνώρισης! Η γερμανική σημαία αναρτήθηκε μόνο μετά την πλήρη απόσυρση του ελληνικού στρατού.
Η Ελλάδα έδωσε το παράδειγμα, το οποίο ο καθένας από μας πρέπει να ακολουθήσει μεχρι οι σφετεριστές της ελευθερίας, οπουδήποτε της γης ευρίσκονται, υποστούν τη δίκαια καταδίκη τους».
Ο Charles de Gaulle:
«Η στάση της Ελλάδος δημιουργεί γι’αυτήν δικαιώματα αναμφισβήτητα… H Ελλάδα είναι το σύμβολο της βασανισμένης, ματωμένης αλλά ζωντανής Ευρώπης. Δεν ήταν ποτέ μια ήττα τόσο αξιότιμη για εκείνους που την υπέστησαν.»
O Anthony Eden:
«Δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι η Ελλάδα ανέτρεψε τα σχέδια της Γερμανίας στην ολότητά τους και την ανάγκασε να αναβάλει την επίθεση στη Ρωσία για έξι εβδομάδες. Αναρωτιόμαστε ποια θα ήταν η θέση της Σοβιετικής Ένωσης χωρίς την Ελλάδα.» Δεν θα ήταν καλύτερη και η τύχη της Μεγάλης Βρετανίας.
O Ernest Bevin υπουργός εργασίας:
«Ένα «μικρό έθνος», η σύμμαχος Ελλάς, είναι εκείνη που με το θάρρος της άλλαξε την πορεία του πολέμου».
Ο Λόρδος Halifax, Βρετανός πρεσβευτής στις Η.Π.Α. από ομιλία του το Γενάρη του 1941: «Μια μικρή χώρα έγραψε πάλι ιστορία με χρυσά γράμματα για να διαβαστεί από όλο τον κόσμο».
Ο Νίκολ-Μακ-Βη
Πρέσβης των Η.Π.Α. στην Αθήνα μετέδιδε ενθουσιασμένος:
«Οι Έλληνες αποδείχθηκαν μεγάλοι μαχητές και ξεπερνούν στη Γραμμή Μεταξά εκείνα που ήδη έκαναν εναντίον των Ιταλών. Στον τιμητικό κατάλογο των νικητριών χωρών, το όνομα της Ελλάδος θα καταχωρηθεί πολύ ψηλά, αν όχι στην ψηλότερη θέση».
Ο Νόελ Μπέκερ:
«Πριν δυόμισι χιλιάδες χρόνια οι Έλληνες στις Θερμοπύλες κράτησαν μία τεράστια βαρβαρική στρατιά και έσωσαν με τη θυσία τους τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό…Επί αιώνες οι γενεές του μέλλοντος θα διδάσκονται πως και πάλι οι Έλληνες έσωσαν με τη θυσία τους στα 1940-44 τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό…
Σας δίνω το λόγο της τιμής μου, ότι οι θυσίες της Ελλάδος δε θα πάνε χαμένες. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την Ελλάδα.» Harold Nicholson:
Οφείλουμε πολλά στην Ελλάδα, για τη στρατιωτική και ναυτική βοήθεια που μας προσέφερε. Της οφείλουμε ακόμα πιο πολλά όμως, διότι σε μια σκοτεινή στιγμή διακήρυξε στον κόσμο την πίστη της στη νίκη του αγώνα μας. Αυτό ήταν ένα πνευματικό όφελος που κανένας ανάμεσά μας δεν πρέπει να επιτρέψει στον εαυτό του να το ξεχάσει. (2-1-42) Benjamin Sumner Welles:
«Όταν επιτευχθεί η τελική συμμαχική νίκη, η Ελλάς θ΄ αποκτήση την εδαφικήν της ακεραιότητα και θα διεκδικήσει τις νόμιμες επιδιώξεις της όσο αφορά την μελλοντική της ασφάλεια».
Το Αγγλικό Αρχηγείο Μέσης Ανατολής έλεγε: «Παρά το βάρος των εχθρικών επιθέσεων, τα πλευρά μας στην Ελλάδα δεν έχουν πουθενά διασπασθεί. Ο ηρωικός ελληνικός στρατός μαχόμενος στα πλευρά μας παίζει σημαντικότατο ρόλο».
Νεοζηλανδοί και Αυστραλιανοί από το βρετανικό εκστρατευτικό σώμα έχουν τις καλύτερες αναμνήσεις για τη φιλοξενία του λαού μας, αλλά και για την πατρίδα μας και τη φύση της. Πολλά ημερολόγια Νεοζηλανδών και Αυστραλιανών στρατιωτών περιγράφουν πολύ παραστατικά τη συμπαράσταση του λαού μας κατά την υποχώρηση του 1941 από την Ελλάδα.
Ο στρατηγός George Alexander:
«Είμαι ανίκανος να δώσω το κατάλληλο εύρος της ευγνωμοσύνης που αισθάνομαι για την ηρωική στάση του λαού και των ηγετών της Ελλάδας.» (ιδιαίτερα των ηγετών μας…)
Ο αρχηγός του ΣΜΑ, στρατηγός Willson:
Με δυο μηνύματά του απηύθυνε ευχαριστήριες ημερήσιες διαταγές με τις οποίες αναγνώριζε τη συμβολή των ανταρτών ως μια άλλη στρατιά, τους αντάρτες.
«Επιθυμώ να διαβιβάσω σε όλους τους βαθμούς του αντάρτικου στρατού της Ελλάδας τα ειλικρινή μου ευχαριστήρια και συγχαρητήρια, για τις πρόσφατες μεγάλες επιτυχίες τους σε ολόκληρη την Ελλάδα … Εύγε εις τους αντάρτες».
Ήταν όταν οι θυελλώδεις εξορμήσεις του ΕΛΑΣ που πραγματοποιήθηκαν από την 21 Ιουνίου μέχρι τις 15 Ιουλίου το 1043 σε μεγάλη κλίμακα σε όλη την Ελλάδα και αιφνιδίασε το Γερμανικό Επιτελείο με τις ανατινάξεις γεφυρών, σιδηροδρομικών γραμμών, οδικές καταστροφές στην οδική αρτηρία Μεσολόγγι-Αγρίνιο- Άρτα- Κόνιτσα, κυρίως στη σιδηροδρομική γραμμή Αθηνών-Θεσσαλονίκης και προσβάλανε κινούμενες εχθρικές φάλαγγες. Οι Γερμανοί φοβούμενοι την απόβαση των συμμάχων στην Ελλάδα κρατούσαν μεγάλες δυνάμεις, έτσι διευκόλυνε την απόβαση των Άγγλοαμερικανών στη Σικελία.
Ο ιστορικός Dominique Eudes γράφει:
«Εξ αιτίας της Ελλάδας η επίθεση εναντίον της Ρωσίας θα καθυστερήσει για πολλές βδομάδες και οι γερμανικές δυνάμεις θα καθηλωθούν εξ αιτίας του χειμώνα… Η μάχη της Αλβανίας και η αντίσταση στην Κρήτη έδειξαν με πόση αποφασιστικότητα η Ελλάδα ξέρει να εναντιώνεται στον κατακτητή.»
Τις μεγάλες υποσχέσεις όχι μόνον δεν τις τήρησαν, αλλά πράξανε εντελώς το αντίθετο. Την ευγνωμοσύνη τους και τη μεγάλη αγάπη που θρέφουν για μας, για τη συμβολή του λαού μας στη μεγάλη αντιφασιστική νίκη στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, τη δοκιμάζουμε και σήμερα. Οι μεγάλοι μας «σύμμαχοι», με το μεγαλόστομο θαυμασμό τους και τις μεγάλες υποσχέσεις μετά τον πόλεμο, όχι απλώς τις λησμόνησαν, αλλά πράξανε εντελώς το αντίθετο. Μας οδήγησαν στον αδελφοκτόνο πόλεμο.
Για τα συμφέροντά τους, φέρανε στην εξουσία τους φυγάδες, εγκάθετους πάντα υποταγμένους με δουλοπρέπεια στα κελεύσματά τους, αξεπέραστοι στην υποτέλεια και υπονομευτές της Εθνικής Αντίστασης, χάσαμε το μεγάλο ιστορικό ραντεβού στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μας οδήγησαν στην αλληλοσφαγή, που πλήρωσε πολύ ακριβά ο λαός μας. Φτιάσανε ένα σύγχρονο ελληνικό κράτος-παράσιτο στη μεγάλη ιστορία των Ελλήνων.
Δεν είναι αναμάρτητη και η άλλη πλευρά, η πολιτική ηγεσία της Εθνικής Αντίστασης. Η δογματική υποτέλειά της στα «διεθνιστικά» σταλινικά πρότυπα,
που την έκανε να αλληθωρίζει προς τα έξω, ζητώντας εξωτερικές συμβουλές και λύσεις, αγνοώντας το δυναμισμό του λαϊκού μας κινήματος. Κληρονόμοι μιας καθιερωμένης δογματικής νοοτροπίας, που με το έργο της πρόδωσε ένα από τα λαμπρότερα δημοκρατικά αντί ιμπεριαλιστικά κινήματα της Ευρώπης, άνοιξε τις πύλες στα σχέδια, πρώτα των Άγγλων και ύστερα των Αμερικανών ιμπεριαλιστών.
Ο Άγγλος ιστορικός Arnold Toynbee έγραφε σχετικά: «Η πολιτική δεν υπήρξε ένα από τα πεδία στα οποία σημείωσαν επιτυχία οι Έλληνες μετά την ανάκτηση της πολιτικής τους ανεξαρτησίας». Οι σχέσεις εξάρτησης των πολιτικών του νεότερου ελληνικού κράτους δεν επέτρεψαν την ανάπτυξη της πολιτικής στον ίδιο βαθμό με τις υπόλοιπες κοινωνικές δραστηριότητες, ενώ ανέδειξε επιστήμονες, διανοούμενους, στρατιωτικούς, καλλιτέχνες, γνωστούς σε όλο τον κόσμο, αλλά όχι πολιτικούς. Η ανάδειξη των πολιτικών από ξένες δυνάμεις «στα ύπατα αξιώματα του κράτους» έχει τις ρίζες της στο μεσιτικό, μεταπρατικό χαρακτήρα της ελληνικής άρχουσας τάξης η οποία διαιώνισε την εξάρτηση. Η μεσιτεία έγινε θεσμός στη χώρα μας που εξασφάλιζε τεράστια κέρδη σε βάρος της ανάπτυξης και της ανεξαρτησίας της χώρας μας, παρέλυσε τον εθνικό μας πλούτο και την παραγωγική μας ανάπτυξη και έβαλε τα δεσμά της σκλαβιάς στον ελληνικό λαό.
Ο ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΥΠΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ
Εφημερίδα The New York Times,, 28-11-41:
Οι Έλληνες επέφεραν την πρώτη πραγματική ήττα των κατά ξηρά δυνάμεων του Άξονα. Και αν ακόμα συντριβόταν αύριο η Ελλάς, η στρατιωτική της συμβολή θα έμενε αμείωτη. Θα είναι η δόξα της νεότερης Ελλάδος ότι διέλυσε το μύθο για το αήττητο του Άξονα και ότι έδωσε σε όλους τους ελεύθερους ανθρώπους απόδειξη της αξίας της δημοκρατίας.
Τότε στην Αμερική, με τον πόλεμο των Ελλήνων στα αλβανικά βουνά, ήταν τιμή να πεις ότι ήσουν Έλληνας.
Ο Sir Philip Gibbs σε άρθρο του στην εφημερίδα «Εθνικός Κήρυξ» της Νέας Υόρκης στις 14-1-1941 έγραφε:
«Τους ξέρω τους Έλληνες. Μπορούν να ζήσουν επί μήνες με σκέτο ψωμοτύρι! Και όχι μόνον αυτό, αλλά πατούν εξίσου γερά στα πόδια τους στις στενές ράχες των βουνών όσον και τα μουλάρια τους».
Οι «Sunday Τimes», 9 Μαρτίου 1941.
«Η Ελλάς δια της ανδρείας της έ σ ω σ ε τη ν τ ύ χ η ν τ ο υ π ο λ έ μ ο υ, κατέπληξεν ολόκληρον την ανθρωπότητα, κατεφρόνησε τον ισχυρότερόν της εχθρόν, απέσπασε την δόξαν από τους οδόντας του ξένου εκβιαστού, απελάκτησε τους Ιταλούς εις Αλβανίαν, ανέτρεψε τα σχέδια του γερμανικού Επιτελείου και κατέκτησεν εύκλειαν μέλλουσαν να επιζήσει ως αι Θερμοπυλαι»
Η«Evening Standard», 7 Μαρτίου 1941.
«Ουδέποτε η εθνική ελληνική φιλοτιμία και υπερηφάνεια εστάθη υψηλότερον»
«Η Ελλάς η οποία εις Μαραθώνα, εις Θερμοπύλας, εις Σαλαμίνα, εδίδαξεν εις τον κόσμον πώς πρέπει να μάχεται κατά υπεραρίθμων εχθρών, επανήλθε και σήμερον εις την παλαιάν της εκλογήν, καταφρονούσα τον τύραννον μέχρι θανάτου»
Η «Daily Telegraph», 11 Μαρτίου 1941.
«Ουδέποτε ηρωισμός έθνους έφθασε τον ελληνικόν ηρωισμόν. Οι Έλληνες επεσκίασαν τα κατορθώματα των Βέλγων του 1914». «Daily Express», 13 Μαρτίου 1941.
Η ίδια εφημερίδα στις 25 –Μαρτίου 1941:
Η σύγχρονη Ελλάς κατέστησε όλους τους φιλελεύθερους λαούς οφειλέτες της. Εθεωρείτο ως τώρα μικρή χώρα, από απόψεως πλούτου και πληθυσμού. Σήμερα, χάρις στο θάρρος και στην αρετή της, αξίζει να αναγνωριστεί ως Μεγάλη Δύναμη…Καμιά άλλη σελίδα της τρισένδοξης ελληνικής ιστορίας δεν κάνει μεγαλύτερη τιμή στο ελληνικό όνομα.
Οι «Τimes», 21 Μαρτίου 1941.
«Η νέα ελληνική νίκη δικαιολογεί την φράσιν του Βρετανού υπουργού των Εξωτερικών, καθ’ην η ανδρεία και αποφασιστικότης των ελληνικών στρατευμάτων κατέκτησαν τον θαυμασμόν παντός ελεύθερου ανθρώπου. Οι Έλληνες κατέδειξαν και πάλιν αναμφισβητήτως ότι το αίμα των μαχητών του Μαραθώνος και των Θερμοπυλών ρέει εις τας φλέβας των»
Και η Τουρκική εφημερίδα Bahid, έγραφε:
«Η Ελλάς αποτελεί για όλο τον κόσμο παράδειγμα γενναιότητας».
Ήταν η επίθεση της Άνοιξης από 9-15 Μαρτίου όπου με 30 μεραρχίες ο ίδιος ο Μουσολίνι διηύθυνε την επιχείρηση Primavera, που απέτυχε παταγωδώς και απογοητευμένος και ταπεινωμένος έφυγε για τη Ρώμη, παρά την βρετανική ολιγωρία. O εμπαιγμός των Άγγλων για αεροπορική βοήθεια και πολεμικό υλικό γίνεται πολύ φανερός από τα υπομνήματα της ελληνικής κυβέρνησης, τόσο κατά τη διάρκεια του ελληνο-ιταλικού πολέμου, όσο και κατά την παραμονή της γερμανικής επέμβασης. Το βρετανικό εκστρατευτικό σώμα χωρίς τη βοήθεια του ελληνικού στρατού ο οποίος ήταν εξαντλημένος από τον εξάμηνο πόλεμο με τον ιταλικό φασισμό, ήταν αδύνατον να παρατείνει την αντίσταση στους Γερμανούς παρά μόνο για λίγες μέρες γι’αυτό η υποχώρησή του θεωρήθηκε αναγκαία.
Εντωμεταξύ, με το νέο «ΟΧΙ» της 6 Απριλίου ενάντια στην επίθεση των Γερμανών, στην Αγγλία ξέσπασε νέο κύμα θαυμασμού υπέρ της Ελλάδας.
Γνωρίζουμε πόσο αυστηροί είναι οι Άγγλοι στους παραβάτες της οδικής κυκλοφορίας. Έλληνας που ταξίδευε το 1941 από Μάντσεστερ για Λίβερπουλ με Ι.Χ και ανέπτυξε ταχύτητα άνω της επιτρεπόμενης, τον σταμάτησε η τροχαία. Με τον έλεγχο που έκανε όταν είδε ότι είναι Έλληνας, ο αξιωματικός διέταξε να τον αφήσουν να συνεχίσει την πορεία του.
Αργότερα, στην αρχή του εμφυλίου πολέμου, στις 25 Οκτωβρίου του 1946 η εφημερίδα Le Figaro έγραφε:
«Η Ελλάδα βρίσκεται σε πόλεμο εδώ και δέκα χρόνια: ξένη επίθεση, Κατοχή, πείνα, επανάσταση, συνεχής εμφύλιος, ούτε μια στιγμή δεν σταμάτησε να ανασαίνει(…). Η Ελλάδα δεν αντιστάθηκε απλώς, αλλά νίκησε. Μόνη της σ’ ολόκληρη την ηπειρωτική Ευρώπη πολεμούσε και κατήγαγε νίκες. Για να αποφύγει τον κίνδυνο που δημιουργούσε η αδυναμία του συμμάχου του, ο Χίτλερ υποχρεώθηκε να καθυστερήσει για δυο μήνες την επίθεσή του εναντίον της Ρωσίας (…). Να λοιπόν τι έκανε η Ελλάδα για την ελευθερία του κόσμου».
Ο Ραδιοφωνικός σταθμός Λονδίνου, 30-5-1942, σχολιαστής ο Pierre Bourdin:
Η Ελλάς έσωσε τη Μόσχα και τον Καύκασο. Όταν φτάσει η ώρα, αγνωμοσύνη απέναντι του ελληνικού λαού θα ισοδυναμεί με προδοσία απέναντι ολόκληρης της Ευρώπης.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός της Μόσχας όταν επιτέθηκαν οι Γερμανοί στη Σοβιετική Ένωση απευθύνθηκε προς τους Έλληνες με τα εξής λόγια: «Πολεμήσατε άοπλοι εναντίον πάνοπλων και νικήσατε, μικροί, ενάντια σε μεγάλους και επικρατήσατε. Δεν ήταν δυνατόν να γίνει αλλιώς, διότι είσθε Έλληνες. Κερδίσαμε χάριν εις την θυσία σας χρόνο για να αμυνθούμε. Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, επειδή μας δώσατε το χρόνο να υπερασπιστούμε την πατρίδα μας. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευγνωμονούμε.»
Ο Cedric Foster, ραδιοφωνικός σχολιαστής, Η.Π.Α, 28-10-1945:
«Οι Έλληνες έκαναν το χρέος τους. Τώρα καταλαβαίνει ο ελεύθερος κόσμος τι του προσέφερε αυτή η μικρή, τιμημένη χώρα. Αν η Ελλάδα είχε δεχθεί τις ιταλικές απαιτήσεις μπορεί σήμερα να ζούσαμε σε έναν άλλο κόσμο.
Η ανατολική Μεσόγειος θα είχε γίνει λίμνη του Άξονα. Τα σύνορα της Αγγλίας στην Ασία θα είχαν σπάσει και ο Χίτλερ χωρίς την ανοιχτή πληγή του ελληνο-ιταλικού, θα είχε προλάβει το χειμώνα μπροστά στη Μόσχα, πριν τον προλάβει εκείνος.»
Όταν όμως η Αγγλία απέφυγε τον κίνδυνο, παραβίασε με τον πιο δόλιο και υποκριτικό τρόπο, όλα τα άρθρα της Χάρτας του Ατλαντικού τα οποία υπόσχονταν το δικαίωμα των λαών να καθορίσουν μόνοι τους τις τύχες.
Κινδύνεψαν όμως τα συμφέροντα του βρετανικού ιμπεριαλισμού στη χώρα μας και για να τα εξασφαλίσει, ήταν αδύνατον χωρίς την αποκατάσταση στην εξουσία του υποτακτικού ολιγαρχικού πολιτικού, οικονομικού, στρατιωτικού και πνευματικού κατεστημένου.
Ήταν όμως αδύνατον να εξασφαλίσουν την κυριαρχία τους στην Ελλάδα, χωρίς τον εμφύλιο πόλεμο, έπρεπε να μας φέρουν τους εγκάθετους στην εξουσία, να συντρίψουν εκείνους που τους θαύμαζαν στην περίοδο του πολέμου, γιατί αποτελούσαν το ανάχωμα που δεν επέτρεπε νέο καταχτητή.
Αυτοί ήταν οι «σύμμαχοί» μας και παραμένουν οι ίδιοι για να απεργάζονται καινούργιες συμφορές για το λαό μας. Το ζούμε και σήμερα πόσο μας ευγνωμονούν.
Η πατρίδα μας, η καρδιά της οικουμένης, ο ύμνος του κόσμου, που τόσο τη θαύμασαν εχθροί και φίλοι για τη συμβολή της στον πόλεμο, είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που δεν αποζημιώθηκε για τις σφαγές, τις καταστροφές και τις λεηλασίες που μας προκάλεσαν.
Προκαλεί ερωτηματικά και το πώς ο Ι. Μεταξάς μετά τη διαφωνία του με τους Άγγλους σχετικά με την παρουσία τους στην Ελλάδα με ελάχιστες δυνάμεις, αρρώστησε και πέθανε ξαφνικά στις 29-1-1941 από τη λήψη λάθους φαρμάκου.
Στις 18 Απριλίου, Μεγάλη Παρασκευή, καλείται το τελευταίο Υπουργικό Συμβούλιο στην Ελλάδα. Μετά το Υπουργικό Συμβούλιο «αυτοκτονεί» και ο Αλέξανδρος Κορυζής, ο οποίος είχε διαδεχθεί τον Ι. Μεταξά. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Κορυζής σε έγγραφη ανακοίνωση που απεύθυνε προς την Βρετανική κυβέρνηση στις 8 Φεβρουαρίου δήλωνε πάλι την απόφαση της Ελληνικής κυβέρνησης να αντισταθεί κατά της γερμανικής επίθεσης και επαναλάμβανε τη δήλωση του Μεταξά ότι η αποστολή βρετανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα «δεν θα ελάμβανε χώραν παρά μόνον εάν τα γερμανικά στρατεύματα διερχόμενα τον Δούναβιν ή τα σύνορα της Δοβρουτσάς, εισήρχοντο ης Βουλγαρίαν».
Στις 2 Μαρτίου κατά την επίσκεψη του υπουργού των εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας στην Ελλάδα Anthony Eden ο Αλέξανδρος Κορυζής ήταν ο πρώτος Έλληνας πρωθυπουργός που έθιξε το θέμα της Κύπρου στους Βρετανούς. Μιλώντας στον υπουργό εξέθεσε το πρόβλημα αποχώρησης της κυβέρνησης και του βασιλιά από την Αθήνα σε περίπτωση γερμανικής εισβολής.
Θεώρησε την Κρήτη ως μη κατάλληλη για μετακίνηση εκεί της κυβέρνησης και είπε ότι «το ζήτημα θα ελύετο ευχερώς αν η Μεγάλη Βρετανία προέβαινεν από τούδε εις την γενναίαν χειρονομίαν παραχωρήσεως της Κύπρου εις την Ελλάδα, δεδομένου ότι μόνον επί ελληνικής γης έπρεπε να εγκατασταθεί την κρίσιμον αυτήν στιγμήν ο Βασιλεύς, όπως ενασκήσει το Βασιλικόν του ιμπέριουμ.»
Ο Eden απάντησε ότι «η παράκλησις είναι άξια προσοχής» και ότι επιστρέφοντας στο Λονδίνο θα την επέβαλλε υπό την κρίση του προέδρου της κυβέρνησης. Στις 13 Απριλίου, ενώ οι Γερμανοί προχωρούσαν η απάντηση ήταν αρνητική, την οποία ο Κορυζής δεν αποδέχθηκε και επέμεινε. Στην επιμονή του Κορυζή ο υπουργός των εξωτερικών απάντησε στον Έλληνα πρεσβευτή ότι «δεν έπρεπε να τρέφει αισιοδοξία διότι το ζήτημα ήταν λίαν πολύπλοκο και δυσχερές». Οι έντονες προσπάθειες του Κορυζή δεν είχαν συνέχεια γιατί η γερμανική ναζιστική χιονοστιβάδα έφθανε στην Αθήνα. Στις 18 Απριλίου μετά τη λήξη της τελευταίας συνεδρίας του υπουργικού συμβουλίου επί ελληνικού εδάφους ο Αλέξανδρος Κορυζής «αυτοκτονεί». ;;; Το περίεργο με τους «φίλους» μας Άγγλους είναι ότι όσοι έφεραν έστω και κάποια αντίρρηση στα σχέδιά τους πέθαιναν ξαφνικά. Έτσι συμπτωματικά πέθαναν το 1936 οι πολιτικοί Ελευθέριος Βενιζέλος (18-3-1936) και ο Παναγής Τσαλδάρης (17-5-1936). Έτσι ανοίχτηκε η πύλη για τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου. Αυτή τη φορά οι Άγγλοι απαλλάσσονται από την παρουσία του ίδιου του Μεταξά και του Κορυζή και ακόμα δεν επιτρέπουν να ακολουθήσει την κυβέρνηση στη Μ. Ανατολή και τον Αλέξανδρο Παπάγο. Έτσι οι Βρετανοί εξασφαλίζουν την πλήρη υποταγή της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας στα δικά τους συμφέροντα. Τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή κατά τη διάρκεια του πολέμου 1941-1944 και η τύχη του στρατού μας εκεί, το επιβεβαιώνουν.
«Τους ξέρω τους Έλληνες. Μπορούν να ζήσουν επί μήνες με σκέτο ψωμοτύρι! Και όχι μόνον αυτό, αλλά πατούν εξίσου γερά στα πόδια τους στις στενές ράχες των βουνών όσον και τα μουλάρια τους».
Οι «Sunday Τimes», 9 Μαρτίου 1941.
«Η Ελλάς δια της ανδρείας της έ σ ω σ ε τη ν τ ύ χ η ν τ ο υ π ο λ έ μ ο υ, κατέπληξεν ολόκληρον την ανθρωπότητα, κατεφρόνησε τον ισχυρότερόν της εχθρόν, απέσπασε την δόξαν από τους οδόντας του ξένου εκβιαστού, απελάκτησε τους Ιταλούς εις Αλβανίαν, ανέτρεψε τα σχέδια του γερμανικού Επιτελείου και κατέκτησεν εύκλειαν μέλλουσαν να επιζήσει ως αι Θερμοπυλαι»
Η«Evening Standard», 7 Μαρτίου 1941.
«Ουδέποτε η εθνική ελληνική φιλοτιμία και υπερηφάνεια εστάθη υψηλότερον»
«Η Ελλάς η οποία εις Μαραθώνα, εις Θερμοπύλας, εις Σαλαμίνα, εδίδαξεν εις τον κόσμον πώς πρέπει να μάχεται κατά υπεραρίθμων εχθρών, επανήλθε και σήμερον εις την παλαιάν της εκλογήν, καταφρονούσα τον τύραννον μέχρι θανάτου»
Η «Daily Telegraph», 11 Μαρτίου 1941.
«Ουδέποτε ηρωισμός έθνους έφθασε τον ελληνικόν ηρωισμόν. Οι Έλληνες επεσκίασαν τα κατορθώματα των Βέλγων του 1914». «Daily Express», 13 Μαρτίου 1941.
Η ίδια εφημερίδα στις 25 –Μαρτίου 1941:
Η σύγχρονη Ελλάς κατέστησε όλους τους φιλελεύθερους λαούς οφειλέτες της. Εθεωρείτο ως τώρα μικρή χώρα, από απόψεως πλούτου και πληθυσμού. Σήμερα, χάρις στο θάρρος και στην αρετή της, αξίζει να αναγνωριστεί ως Μεγάλη Δύναμη…Καμιά άλλη σελίδα της τρισένδοξης ελληνικής ιστορίας δεν κάνει μεγαλύτερη τιμή στο ελληνικό όνομα.
Οι «Τimes», 21 Μαρτίου 1941.
«Η νέα ελληνική νίκη δικαιολογεί την φράσιν του Βρετανού υπουργού των Εξωτερικών, καθ’ην η ανδρεία και αποφασιστικότης των ελληνικών στρατευμάτων κατέκτησαν τον θαυμασμόν παντός ελεύθερου ανθρώπου. Οι Έλληνες κατέδειξαν και πάλιν αναμφισβητήτως ότι το αίμα των μαχητών του Μαραθώνος και των Θερμοπυλών ρέει εις τας φλέβας των»
Και η Τουρκική εφημερίδα Bahid, έγραφε:
«Η Ελλάς αποτελεί για όλο τον κόσμο παράδειγμα γενναιότητας».
Ήταν η επίθεση της Άνοιξης από 9-15 Μαρτίου όπου με 30 μεραρχίες ο ίδιος ο Μουσολίνι διηύθυνε την επιχείρηση Primavera, που απέτυχε παταγωδώς και απογοητευμένος και ταπεινωμένος έφυγε για τη Ρώμη, παρά την βρετανική ολιγωρία. O εμπαιγμός των Άγγλων για αεροπορική βοήθεια και πολεμικό υλικό γίνεται πολύ φανερός από τα υπομνήματα της ελληνικής κυβέρνησης, τόσο κατά τη διάρκεια του ελληνο-ιταλικού πολέμου, όσο και κατά την παραμονή της γερμανικής επέμβασης. Το βρετανικό εκστρατευτικό σώμα χωρίς τη βοήθεια του ελληνικού στρατού ο οποίος ήταν εξαντλημένος από τον εξάμηνο πόλεμο με τον ιταλικό φασισμό, ήταν αδύνατον να παρατείνει την αντίσταση στους Γερμανούς παρά μόνο για λίγες μέρες γι’αυτό η υποχώρησή του θεωρήθηκε αναγκαία.
Εντωμεταξύ, με το νέο «ΟΧΙ» της 6 Απριλίου ενάντια στην επίθεση των Γερμανών, στην Αγγλία ξέσπασε νέο κύμα θαυμασμού υπέρ της Ελλάδας.
Γνωρίζουμε πόσο αυστηροί είναι οι Άγγλοι στους παραβάτες της οδικής κυκλοφορίας. Έλληνας που ταξίδευε το 1941 από Μάντσεστερ για Λίβερπουλ με Ι.Χ και ανέπτυξε ταχύτητα άνω της επιτρεπόμενης, τον σταμάτησε η τροχαία. Με τον έλεγχο που έκανε όταν είδε ότι είναι Έλληνας, ο αξιωματικός διέταξε να τον αφήσουν να συνεχίσει την πορεία του.
Αργότερα, στην αρχή του εμφυλίου πολέμου, στις 25 Οκτωβρίου του 1946 η εφημερίδα Le Figaro έγραφε:
«Η Ελλάδα βρίσκεται σε πόλεμο εδώ και δέκα χρόνια: ξένη επίθεση, Κατοχή, πείνα, επανάσταση, συνεχής εμφύλιος, ούτε μια στιγμή δεν σταμάτησε να ανασαίνει(…). Η Ελλάδα δεν αντιστάθηκε απλώς, αλλά νίκησε. Μόνη της σ’ ολόκληρη την ηπειρωτική Ευρώπη πολεμούσε και κατήγαγε νίκες. Για να αποφύγει τον κίνδυνο που δημιουργούσε η αδυναμία του συμμάχου του, ο Χίτλερ υποχρεώθηκε να καθυστερήσει για δυο μήνες την επίθεσή του εναντίον της Ρωσίας (…). Να λοιπόν τι έκανε η Ελλάδα για την ελευθερία του κόσμου».
Ο Ραδιοφωνικός σταθμός Λονδίνου, 30-5-1942, σχολιαστής ο Pierre Bourdin:
Η Ελλάς έσωσε τη Μόσχα και τον Καύκασο. Όταν φτάσει η ώρα, αγνωμοσύνη απέναντι του ελληνικού λαού θα ισοδυναμεί με προδοσία απέναντι ολόκληρης της Ευρώπης.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός της Μόσχας όταν επιτέθηκαν οι Γερμανοί στη Σοβιετική Ένωση απευθύνθηκε προς τους Έλληνες με τα εξής λόγια: «Πολεμήσατε άοπλοι εναντίον πάνοπλων και νικήσατε, μικροί, ενάντια σε μεγάλους και επικρατήσατε. Δεν ήταν δυνατόν να γίνει αλλιώς, διότι είσθε Έλληνες. Κερδίσαμε χάριν εις την θυσία σας χρόνο για να αμυνθούμε. Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, επειδή μας δώσατε το χρόνο να υπερασπιστούμε την πατρίδα μας. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευγνωμονούμε.»
Ο Cedric Foster, ραδιοφωνικός σχολιαστής, Η.Π.Α, 28-10-1945:
«Οι Έλληνες έκαναν το χρέος τους. Τώρα καταλαβαίνει ο ελεύθερος κόσμος τι του προσέφερε αυτή η μικρή, τιμημένη χώρα. Αν η Ελλάδα είχε δεχθεί τις ιταλικές απαιτήσεις μπορεί σήμερα να ζούσαμε σε έναν άλλο κόσμο.
Η ανατολική Μεσόγειος θα είχε γίνει λίμνη του Άξονα. Τα σύνορα της Αγγλίας στην Ασία θα είχαν σπάσει και ο Χίτλερ χωρίς την ανοιχτή πληγή του ελληνο-ιταλικού, θα είχε προλάβει το χειμώνα μπροστά στη Μόσχα, πριν τον προλάβει εκείνος.»
Όταν όμως η Αγγλία απέφυγε τον κίνδυνο, παραβίασε με τον πιο δόλιο και υποκριτικό τρόπο, όλα τα άρθρα της Χάρτας του Ατλαντικού τα οποία υπόσχονταν το δικαίωμα των λαών να καθορίσουν μόνοι τους τις τύχες.
Κινδύνεψαν όμως τα συμφέροντα του βρετανικού ιμπεριαλισμού στη χώρα μας και για να τα εξασφαλίσει, ήταν αδύνατον χωρίς την αποκατάσταση στην εξουσία του υποτακτικού ολιγαρχικού πολιτικού, οικονομικού, στρατιωτικού και πνευματικού κατεστημένου.
Ήταν όμως αδύνατον να εξασφαλίσουν την κυριαρχία τους στην Ελλάδα, χωρίς τον εμφύλιο πόλεμο, έπρεπε να μας φέρουν τους εγκάθετους στην εξουσία, να συντρίψουν εκείνους που τους θαύμαζαν στην περίοδο του πολέμου, γιατί αποτελούσαν το ανάχωμα που δεν επέτρεπε νέο καταχτητή.
Αυτοί ήταν οι «σύμμαχοί» μας και παραμένουν οι ίδιοι για να απεργάζονται καινούργιες συμφορές για το λαό μας. Το ζούμε και σήμερα πόσο μας ευγνωμονούν.
Η πατρίδα μας, η καρδιά της οικουμένης, ο ύμνος του κόσμου, που τόσο τη θαύμασαν εχθροί και φίλοι για τη συμβολή της στον πόλεμο, είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που δεν αποζημιώθηκε για τις σφαγές, τις καταστροφές και τις λεηλασίες που μας προκάλεσαν.
Προκαλεί ερωτηματικά και το πώς ο Ι. Μεταξάς μετά τη διαφωνία του με τους Άγγλους σχετικά με την παρουσία τους στην Ελλάδα με ελάχιστες δυνάμεις, αρρώστησε και πέθανε ξαφνικά στις 29-1-1941 από τη λήψη λάθους φαρμάκου.
Στις 18 Απριλίου, Μεγάλη Παρασκευή, καλείται το τελευταίο Υπουργικό Συμβούλιο στην Ελλάδα. Μετά το Υπουργικό Συμβούλιο «αυτοκτονεί» και ο Αλέξανδρος Κορυζής, ο οποίος είχε διαδεχθεί τον Ι. Μεταξά. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Κορυζής σε έγγραφη ανακοίνωση που απεύθυνε προς την Βρετανική κυβέρνηση στις 8 Φεβρουαρίου δήλωνε πάλι την απόφαση της Ελληνικής κυβέρνησης να αντισταθεί κατά της γερμανικής επίθεσης και επαναλάμβανε τη δήλωση του Μεταξά ότι η αποστολή βρετανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα «δεν θα ελάμβανε χώραν παρά μόνον εάν τα γερμανικά στρατεύματα διερχόμενα τον Δούναβιν ή τα σύνορα της Δοβρουτσάς, εισήρχοντο ης Βουλγαρίαν».
Στις 2 Μαρτίου κατά την επίσκεψη του υπουργού των εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας στην Ελλάδα Anthony Eden ο Αλέξανδρος Κορυζής ήταν ο πρώτος Έλληνας πρωθυπουργός που έθιξε το θέμα της Κύπρου στους Βρετανούς. Μιλώντας στον υπουργό εξέθεσε το πρόβλημα αποχώρησης της κυβέρνησης και του βασιλιά από την Αθήνα σε περίπτωση γερμανικής εισβολής.
Θεώρησε την Κρήτη ως μη κατάλληλη για μετακίνηση εκεί της κυβέρνησης και είπε ότι «το ζήτημα θα ελύετο ευχερώς αν η Μεγάλη Βρετανία προέβαινεν από τούδε εις την γενναίαν χειρονομίαν παραχωρήσεως της Κύπρου εις την Ελλάδα, δεδομένου ότι μόνον επί ελληνικής γης έπρεπε να εγκατασταθεί την κρίσιμον αυτήν στιγμήν ο Βασιλεύς, όπως ενασκήσει το Βασιλικόν του ιμπέριουμ.»
Ο Eden απάντησε ότι «η παράκλησις είναι άξια προσοχής» και ότι επιστρέφοντας στο Λονδίνο θα την επέβαλλε υπό την κρίση του προέδρου της κυβέρνησης. Στις 13 Απριλίου, ενώ οι Γερμανοί προχωρούσαν η απάντηση ήταν αρνητική, την οποία ο Κορυζής δεν αποδέχθηκε και επέμεινε. Στην επιμονή του Κορυζή ο υπουργός των εξωτερικών απάντησε στον Έλληνα πρεσβευτή ότι «δεν έπρεπε να τρέφει αισιοδοξία διότι το ζήτημα ήταν λίαν πολύπλοκο και δυσχερές». Οι έντονες προσπάθειες του Κορυζή δεν είχαν συνέχεια γιατί η γερμανική ναζιστική χιονοστιβάδα έφθανε στην Αθήνα. Στις 18 Απριλίου μετά τη λήξη της τελευταίας συνεδρίας του υπουργικού συμβουλίου επί ελληνικού εδάφους ο Αλέξανδρος Κορυζής «αυτοκτονεί». ;;; Το περίεργο με τους «φίλους» μας Άγγλους είναι ότι όσοι έφεραν έστω και κάποια αντίρρηση στα σχέδιά τους πέθαιναν ξαφνικά. Έτσι συμπτωματικά πέθαναν το 1936 οι πολιτικοί Ελευθέριος Βενιζέλος (18-3-1936) και ο Παναγής Τσαλδάρης (17-5-1936). Έτσι ανοίχτηκε η πύλη για τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου. Αυτή τη φορά οι Άγγλοι απαλλάσσονται από την παρουσία του ίδιου του Μεταξά και του Κορυζή και ακόμα δεν επιτρέπουν να ακολουθήσει την κυβέρνηση στη Μ. Ανατολή και τον Αλέξανδρο Παπάγο. Έτσι οι Βρετανοί εξασφαλίζουν την πλήρη υποταγή της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας στα δικά τους συμφέροντα. Τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή κατά τη διάρκεια του πολέμου 1941-1944 και η τύχη του στρατού μας εκεί, το επιβεβαιώνουν.
