ΤΟ «ΟΧΙ» ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΡΩΤΗ ΝΙΚΗ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ

Το έπος του ’40 είναι μια ανεξάντλητη πηγή ψυχικού μεγαλείου και δόξας. Η μνημειώδης μάχη του Έλληνα στρατιώτη, που σε μια από τις κρισιμότερες στιγμές της ανθρωπότητας αψήφησε την πρόκληση του ιταλικού φασισμού και τσάκισε το μύθο του μέχρι τότε αήττητου εχθρού. Τότε που ήταν η ζοφερότερη φάση του Β’ παγκόσμιου πολέμου, όταν η Ευρώπη, ο κόσμος όλος, ήταν τυλιγμένος σ’ ένα πέπλο απόγνωσης και τρόμου και η Αγγλία, μόνη, ηττημένη σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της αυτοκρατορίας της.

Η μνήμη του ’40 αποτελεί εθνικό κεφάλαιο και ανήκει σε όλους τους Έλληνες. Η ιαχή «αέρα» θα αντηχεί πάντα μέσα μας, σαν μυστική φωνή του γένους, σαν προσταγή εθνικής πίστης και ιστορικής μνήμης.

Ακόμα, γυναίκες, γέροι και παιδιά πέτρα στην πέτρα, σκαρφάλωναν για ν’ ανεβάσουν στις κορφές της Πίνδου, κανόνια, οβίδες, κουβέρτες, ψωμί. Ξένοι, εχθροί και φίλοι, υμνούν το ήθος και το πνεύμα των Ελλήνων.Για όσους έζησαν εκείνη την εποχή εκτός Ελλάδας, για τους απόδημους αλλά και για τους ξένους, δεν είναι υπερβολή να λεχθεί ότι το κέντρο του κόσμου είχε γίνει η Ελλάδα.

1. Με την κατάκτηση της Κρήτης από τους Γερμανούς στις αρχές Ιουνίου του 1941, έπεσε η αυλαία της εφτάμηνης αντίστασης του ελληνικού λαού στον καταχτητή. Η αντίσταση της «μικρής Ελλάδος», όπως θέλουν να την αποκαλούν εχθροί και «φίλοι», άλλαξε την πορεία του Β΄παγκόσμιου πολέμου. Χάλασε τα σχέδια του Άξονα. Αυτά λένε ξένοι ιστορικοί. Η επίθεση των Ιταλών στις 28 του Οκτώβρη του 1940 έμελλε να κάνει το μήνα αυτόν έναν από τους μοιραίους μήνες του πολέμου, έναν από τους μήνες που έδωσε καινούργια τροπή στον πόλεμο. Χάλασε τα σχέδια του Άξονα στα Βαλκάνια.Ο Χίτλερ σε γράμμα προς το Μουσολίνι έγραφε ότι «είναι αποφασισμένος να εξουδετερώσει τον αγγλικό κίνδυνο στην Ελλάδα, αλλά πρέπει να παραδεχθεί το γεγονός πως οποιαδήποτε μεγάλης κλίμακας επιχείρηση είναι αδύνατη στα Βαλκάνια πριν από το μήνα Μάρτη. Η αποτυχία των Ιταλών στην Ελλάδα νεκρώνει το σχέδιο «Φέλιξ» πριν ακόμα αρχίσει η εφαρμογή του.
   
   Στις 17 Δεκεμβρίου ο Χίτλερ υπογράφει το σχέδιο «Μαρίτα» και λέει στους στενούς του φίλους για το σχέδιο πως «η ιταλική συμβολή είναι ανύπαρκτη, αλλά η στρατηγική θέση της Ιταλίας είναι εξαιρετικά σημαντική, για να μπορέσω να δεχθώ να βγει από τον πόλεμο με μια κατάρρευση».Η εποποιία του ένδοξου στρατού μας, οδήγησε στην οικτρή αποτυχία και την ταπείνωση του ιταλικού φασισμού, βασικού σύμμαχου του γερμανικού φασισμού και έδωσε την πρώτη νίκη των συμμάχων κατά του άξονα.
2. Ο Χίτλερ είπε στους στρατηγούς του: "θα αναβληθεί επί τέσσερις εβδομάδες η έναρξη της επιχείρησης «Μπαρμπαρόσα». Το ΟΧΙ των Ελλήνων καθυστέρησε πάνω από έναν μήνα καλοκαιριού και το φθινόπωρο και ο κρύος ρωσικός χειμώνας πάγωσε τους Γερμανούς στρατιώτες και δυσκόλεψε τη γερμανική μηχανή στους δύσβατους δρόμους της απέραντης Ρωσίας.
   
   Τo Φλεβάρη του 1945 ο Χίτλερ ομολόγησε στους στρατηγούς του τα αιτία καθυστέρησης της επίθεσης στη Σοβιετική Ένωση λέγοντας: «Αναγκασθήκαμε παρά τη θέλησή μας να επέμβουμε στα γεγονότα των Βαλκανίων, απ’ όπου ακολούθησε αναπόφευκτα η καταστρεπτική καθυστέρηση της προετοιμασίας μας κατά της Ρωσίας.» Σε συνομιλίες του με τον Μαρτίν Μπόρμαν χαρακτήριζε την εκστρατεία του Μουσολίνι στην Ελλάδα "ως την αφορμή που χάσαμε τον πόλεμο". Στο συμμαχικό δικαστήριο της Νυρεμβέργης και οι Γερμανοί στρατηγοί αποκάλυψαν ότι αρχικώς η εκστρατεία κατά της Ρωσίας θα άρχιζε την 11η, 15η, ή το πολύ την 18η του Μάη. Πέρα τούτων, η ελληνική αντίσταση επέφερε αναστάτωση στα γερμανικά σχέδια για την εκδίωξη των Βρετανών από την Αίγυπτο και την Ανατολική Μεσόγειο καθυστέρησε τόσο, ώστε να μη παρουσιάζει για τους Γερμανούς τα πλεονεκτήματα εκείνα και τις μοναδικές προϋποθέσεις, οι οποίες υπήρχαν και δεν έγινε δυνατό να επανέλθουν ποτέ. Ο ιστορικός Ρίχτερ απορρίπτει την άποψη ότι η αντίσταση της Ελλάδας ενάντια στο φασισμό άλλαξε την ημερομηνία επίθεσης κατά της Ε.Σ.Σ.Δ.
   

   

   Η μαρτυρίες του ίδιου του Χίτλερ, των Γερμανών στρατηγών στη δίκη της Νυρεμβέργης, του Στάλιν και του Ρώσου στρατάρχη Ζούκοφ που θα αναφέρω παρακάτω ανατρέπουν την άποψή του.Έχει επικρατήσει κυρίως στην ελληνική κοινωνία η μόνη γνωστή άποψη, ότι το ΟΧΙ των Ελλήνων ήταν αυτό που καθυστέρησε πάνω από ένα μήνα την έναρξη της επιχείρησης «Μπαρμπαρόσα» στη Σοβιετική Ένωση. Δεν είναι όμως μόνο αυτή. Το ΟΧΙ των Ελλήνων όχι μόνον καθυστέρησε την επίθεση στην Ε.Σ.Σ.Δ. πάνω από ένα μήνα, αλλά ήταν και η πρώτη νίκη των συμμάχων και οδήγησε και σε μια σειρά άλλων γεγονότων που άλλαξαν την πορεία του πολέμου. 
3. Η αντίσταση του λαού μας, όχι μόνο καθυστέρησε για έξι εβδομάδες την επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα», αλλά ευνόησε πολύ τους «συμμάχους» μας Άγγλους, γιατί ο χρόνος αντίστασης της «μικρής συμμάχου Ελλάδος» κατά της Ιταλίας, τους έδωσε τη δυνατότητα να φέρουν το 1941 700 χιλιάδες και στις αρχές του 1942 ένα εκατομμύριο στρατό, από τις αποικίες μέσω του Σουέζ και να εξασφαλίσουν ναυτική και χερσαία υπεροχή στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Εγγύς και Μέση Ανατολή. Έτσι έκοψαν το δρόμο των Γερμανοιταλών προς την Κύπρο, το Λίβανο, την Παλαιστίνη, τη Μεσοποταμία, την Αίγυπτο και το Ιράν. 
4. Η ισχυροποίηση της Αγγλίας στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Εγγύς Ανατολή καθόρισε και τη στάση της Τουρκίας. Ανάγκασε την Τουρκία να κλειδώσει στο χρονοντούλαπο τις μυστικές διαπραγματεύσεις με την εχθρική πάντα Γερμανία προς την Ελλάδα και να κρατήσει ουδέτερη στάση.
   
   Πιστή στα σχέδια του Χίτλερ, η Τουρκία απέρριψε όλες τις προσπάθειες των συμμάχων, να την πείσουν να κηρύξει τον πόλεμο κατά του Άξονα. Ο Τσόρτσιλ στον 6ο τόμο των απομνημονευμάτων του αναφέρεται στο γεγονός αυτό. Δεν ξέρουμε ποια θα ήταν η εξέλιξη του πολέμου, αν η Τουρκία κήρυττε τον πόλεμο κατά της Σοβιετικής Ένωσης από την πλευρά του Καυκάσου. 
5. Από τις μυστικές επιστολές του Χίτλερ προς τον Μουσολίνι προκύπτει και ένα άλλο σημαντικό γεγονός που άλλαξε την πορεία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Χίτλερ έγραφε: «Το 1940 και τον Ιανουάριο του 1941 αποφάσισα να βάλω το σύρτη στη δυτική είσοδο της Μεσογείου. Για τον σκοπό αυτό συναντήθηκα με τον Πρόεδρο της Ισπανικής Κυβερνήσεως. Αν επέρχονταν τότε συμφωνία, θα μπορούσε να είχε πραγματοποιηθεί το «Μεγάλο Μεσογειακό Σχέδιό» μου. Ξαφνικά πληροφορήθηκα εμβρόντητος ότι η Ιταλία προτίθεται να κηρύξει τον πόλεμο εναντίον της Ελλάδας. Τούτο υπήρξε και η αιτία της απρόοπτης επίσκεψής μου στη Φλωρεντία, την 28 Οκτωβρίου 1940. Η ατυχής αρχική έκβαση της Μάχης της Ελλάδος ενθάρρυνε τους Άγγλους να επιτεθούν νικηφόρα στη Λιβύη. Και τότε, για πρώτη φορά, ο στρατηγός Φράνκο φάνηκε διστακτικός. Από τότε όλες οι μελλοντικές προσπάθειες να πεισθούν οι Ισπανοί να μπουν στον πόλεμο στο πλευρό μας αποδείχθηκαν μάταιες. Όσον αφορά τις στρατιωτικές συνέπειες, αυτές απέβησαν, Ντούτσε, σοβαρές εις το έπακρον.
   
   Η Αγγλία θα έχει στην διάθεσή της ένα σχετικό αεροπορικών βάσεων, οι οποίες θα τη φέρουν όχι μόνον πλησιέστερα στις πετρελαιοπηγές του Πλοέστι, αλλά και σε άμεση γειτνίαση με όλη την Νότια Ιταλία και ιδιαιτέρως με τους λιμένες επιβιβάσεως της Ιταλίας και Αλβανίας. Δεν τολμώ ούτε καν να αναλογισθώ τις επιπτώσεις μας αυτής της καταστάσεως». Φανταστείτε την τροπή του Β’ Παγκόσμιου πολέμου αν πραγματοποιούνταν το «Μεγάλο Μεσογειακό Σχέδιο» του Χίτλερ. Η Μεσόγειος θα γίνονταν Λίμνη του Άξονα και θα στερούσε τους συμμάχους τα λιμάνια και τα αεροδρόμια της Μεσογείου. 
6. Η αντίσταση της Ελλάδας στον ιταλικό φασισμό, συνέβαλε και στην ανατροπή της φιλογερμανικής κυβέρνησης του πρωθυπουργού Τσβέτκοβιτς στη Γιουγκοσλαβία. Ήταν όμως πολύ αργά για την Γιουγκοσλαβία να οργανώσει την αντίσταση στις γερμανικές στρατιές τις πρώτες μέρες της εισβολής. 
7. Κάθε μέρα που η γερμανική αεροπορία ασχολούνταν στην Ελλάδα κατά την εκκένωση των συμμαχικών στρατευμάτων, επέτρεψε στη σταθεροποίηση της κατάστασης των Άγγλων στη Λιβύη και απέτρεψε τη μεταφορά πολεμικού υλικού στο Τομπρούκ.

Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ, Ο ΦΑΝΤΑΣΙΑΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΑΝΩΝ ΚΑΙ Η ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΤΙΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΟΡΕΞΕΙΣ

Το συνέδριο της Κορίνθου το 338 π. Χ. αποτέλεσε την απαρχή μιας νέας εποχής στην ιστορία της Ελλάδας. Ήταν η εποχή της ενοποίησης των ελληνικών πόλεων και η εξάπλωση του Ελληνισμού στους λαούς της Ανατολής με την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου...

Με τη ζωή και το οικουμενικό έργο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ανοίγει μια καινούργια εποχή στην παγκόσμια ιστορία για τους λαούς της Ανατολής. Ο Γερμανός ιστορικός Γιοχαν Ντρόιζεν (Johann Gustav Droysen, 1808-1884) ονόμασε αυτή την εποχή, “ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ” και την εισήγαγε στην επιστήμη με τον όρο “Ελληνισμός”. Ο Ντρόιζεν, οπαδός της φιλοσοφίας του Έγελου, παραδέχθηκε το χωρισμό των λαών σε “βάρβαρους”, “εκπολιτισμένους” και “καθυστερημένους”. Οι βάρβαροι ασπάστηκαν τη γνώση του Ελληνισμού, αλλά παρέμειναν βάρβαροι και μίσησαν τους Έλληνες όσο κανέναν άλλον λαό στην παγκόσμια ιστορία (βλέπε φιλόσοφο Νίτσε). Ο συνδυασμός της ελληνικής γνώσης με τη βαρβαρότητα γέννησε τη σημερινή ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα. Μαρτυρία αυτής, η πολιτική των σημερινών μας “συμμάχων”, ατλαντικών και Ευρωπαίων, σιωνιστών, τοκογλύφων, που με την πολιτική τους αφελληνίζουν την πατρίδα με σκοπό να εξαφανίσουν την κοιτίδα της παγκόσμιας γνώσης και ανθρωπιάς.

Ο ορισμός “Ελληνισμός” χαρακτηρίζει τους λαούς και τις φυλές της Αρχαίας Ανατολής, μετά την κατάκτησή τους από τον Μεγάλο Αλέξανδρο τον Μακεδόνα, οι οποίοι βρέθηκαν ολοκληρωτικά κάτω από την επίδραση του ελληνικού πολιτισμού. Μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στη Βακτριανή και στη Σογδιανή άνθισαν για 500 χρόνια τα ελληνιστικά κράτη. Αυτή την επίδραση τη γνώρισα προσωπικά, όταν εργάστηκα ως καθηγητής ιστορίας στην Κεντρική Ασία. Χρονολογικά, κατά τον Γερμανό ιστορικό, η εποχή του Ελληνισμού ανοίγει με τη ζωή και το έργο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. και κλεινει το 30 π.Χ.

O μεγάλος επαναστάτης, συγγραφέας και φιλέλληνας Γκουστάβ Φλουράνς (Gustave Flourens, 1838-1871), στο έργο του “Περί Ελληνισμού” έγραφε: “Ελληνισμός είναι η κατάκτηση του αληθούς. Του ωραίου και του αγαθού. Ελληνισμός είναι επιστήμη!” Το 1868 ο Γάλλος επαναστάτης κατέβηκε και πολέμησε στην Κρήτη ενάντια στους Τούρκους καταχτητές. Έπεσε στις επάλξεις της Παρισινής Κομμούνας το 1871.

Η βασιλεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου διήρκεσε 14 χρόνια. Λίγο μετά το θάνατό του, άρχισαν να δημιουργούνται θρύλοι για τη ζωή και το έργο του. Ο μύθος για τη ζωή και τις εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ολοένα μεγάλωνε. Η αρχαιότερη εκδοχή την οποία αποδίδουν στον γιατρό του, Καλλισθένη, αργότερα αποδείχθηκε ότι δεν είχε καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Η εκδοχή αυτή έφτασε πολύ ελλιπής σε ελληνικό κείμενο (η λεγόμενη “εκδοχή Α”).

Στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τον 2ο και 3ο αιώνα, καθιερώθηκε επίσημα η λατρεία του Μεγάλου Αλέξανδρου. Το έργο Μυθιστόρημα του Αλεξάνδρου, Ανωνύμου, μεταφράστηκε στα λατινικά από τον Ιούλιο Βαλέριο. Μεταφράσεις του υπάρχουν στη συριακή, την αρμένικη και την κοπτική γλώσσες. Διασώθηκαν αποσπασματικές πληροφορίες και για την περσική εκδοχή του Μυθιστορήματος. Στο Βυζάντιο έγινε επεξεργασία αυτού του Μυθιστορήματος (η λεγόμενη “εκδοχή Β”) και τέλος, η ριζική επεξεργασία του Μυθιστορήματος (“η εκδοχή Γ”) κατατάσσεται στον 11ο αιώνα.
Έτσι, το δημοφιλές ελληνικό μυθιστόρημα του Ψευδοκαλλισθένη, του 2ου και 3ου αιώνων π.Χ., γέννησε μια σειρά λατινικές απομιμήσεις για τον Αλέξανδρο. Τις λατινικές απομιμήσεις τις ακολούθησαν στη Γαλλία, την Αγγλία, τη Γερμανία, την Ισπανία, την Ιταλία, τη Ρωσία και οι Δυτικοί και Νότιοι Σλάβοι.

Μυθιστορήματα που συνδέονται με τον Ψευδοκαλλισθένη γεννήθηκαν και στην μεσαιωνική λογοτεχνία της Ανατολής.
Στον Μέγα Αλέξανδρο αφιέρωσαν τα ποιητικά τους έργα οι μεγάλοι ποιητές της Ανατολής, όπως ο Φιρδοουσί, με το έπος “Σαχ-Ναμε”, ο Αλισέρ Ναβαΐ, με “Τα Τείχη του Ισκαντέρ”, ο Νιζαμί, με το “Ισκαντέρ Ναμέ”. Το όνομα Αλέξανδρος (Ισκαντέρ) μπήκε στην ψυχή των λαών της Ανατολής και είναι πλατιά διαδομένο σε ονόματα ανθρώπων, σε πόλεις, χωριά, οδούς, λίμνες, ποτάμια, γέφυρες, θρύλους και στις λαϊκές παραδόσεις.

Σε όλα τα μεσαιωνικά μυθιστορήματα και τα έπη ο Αλέξανδρος έχει το ρόλο του γενναίου και μεγαλόψυχου παληκαριού, δυνατότερος του οποίου ήταν ένας μόνο αντίπαλος - ο πρόωρος θάνατος.

Οι αρχαίοι και οι νεότεροι ιστορικοί είδαν στην εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ανατολή, το κλειδί της απαρχής μιας νέας εποχής στην παγκόσμια ιστορία, οι συνέπειες της οποίας φάνηκαν στους αιώνες που ακολούθησαν.

Στη νεότερη ιστορία δημιουργήθηκε το Ανατολικό Ζήτημα, μέρος του οποίου ήταν και η Μακεδονία. Ο Ελληνισμός το πλήρωσε πολύ ακριβά με την εξόντωση του στην Κωνσταντινούπολη, στη Μικρά Ασία και στην Ανατολική Θράκη. Στη Μακεδονία, τα χρόνια αυτά χαρακτηρίζονται από τη δίνη της κορύφωσης των εθνικών ανταγωνισμών, τις ραδιουργίες και τις ωμές επεμβάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων. Κάθε εθνότητα προσπαθούσε να αποδείξει την εθνική της υπεροχή στον Μακεδονικό χώρο.

Τα στατιστικά στοιχεία της εθνικής σύνθεσης του πληθυσμού της Μακεδονίας, της Θράκης και της Ηπείρου, παρουσιάζει ο Ιταλός εθνολόγος Amadore Virgili στην εργασία του La Questione Rumeliota e la politica italiana, Bitondo 1908, με προσαρτημένο τον εθνογραφικό χάρτη του Instituto Geografico de Agostini Roma. Αυτά τα στατιστικά στοιχεία παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί πλησιάζουν τους αριθμούς που έδωσε η πρώτη επίσημη απογραφή της Οθωμανικής Αρχής επί Χιλμή Πασά το 1904-1905, υπό τον έλεγχο ευρωπαίων αξιωματικών, η οποία δεν απέχει από τους αριθμούς των εθνολόγων Bianconi, Sunvet και Stafford και άλλων εθνολόγων, που δημοσιεύθηκαν πριν από 26 χρόνια από τη δημοσίευση του Χιλμή Πασά.

Μετά τους βαλκανικούς πολέμους ενάντια στους Τούρκους κατακτητές, στη Μακεδονία και τη Θράκη η εθνολογική σύνθεση ήταν μικτή. Έλληνες, Βούλγαροι, Σέρβοι και άλλες μικρότερες εθνότητες. Η πλειοψηφία περιελάμβανε τους Έλληνες, βάσει της απογραφής του 1904-1905 και του Ιταλού εθνολόγου Virgili το 1908.
Στο χώρο που συγκρούονταν οι Έλληνες και οι Βούλγαροι, οι Έλληνες ήταν 1.004.000, οι μουσουλμάνοι 1.144.000 και οι Βούλγαροι 445.000. Η συνθήκη του Βουκουρεστίου έβαλε τέρμα στους εθνικούς ανταγωνισμούς, παραμονεύαν όμως οι ραδιουργίες και οι ωμές επεμβάσεις των Μεγάλων ιμπεριαλιστικών Δυνάμεων.

Η κορύφωση των εθνικών ανταγωνισμών στα Βαλκάνια ήταν μεταξύ Ελλήνων, Βουλγάρων και Σέρβων, με γλώσσες την Ελληνική, τη Βουλγάρικη και τη Σερβική. Τώρα ρωτάμε, από ποια βάθη της αρχαιότητας εμφανίζεται το κράτος των “Σλαβομακεδόνο”-αλβανο-ελλήνο-ρομά των Σκοπίων?

Η ενωμένη αντίσταση του λαού μας θα ανατρέψει την κατάσταση, που είναι αντίθετη με την ιστορία μας, τις παραδόσεις μας, τον πολιτισμό μας και το δικαίωμα και το καθήκον μας να υπερασπιστούμε τη γη των προγόνων μας. Ας το βάλει καλά στο μυαλό της η πολιτική ηγεσία του τόπου μας. Στα εθνικά θέματα δεν υπάρχουν συμβιβασμοί εις βάρος των δικών μας εθνικών συμφερόντων. Το αλαλούμ των ονομάτων δεν προσδιορίζει την εθνική φυλετική τους προέλευση. Η γλώσσα και ο τόπος διαμονής τους προσδιορίζουν και την ονομασία τους: Βαρντάρσκα Ντεμοκράτια.

Τα σύνορα διαμορφώθηκαν από τα συμμαχικά στρατεύματα. Κανένας από τους συμμαχικούς στρατούς που είχαν απελευθερώσει τα εδάφη δεν υπολόγισε την εθνολογική σύνθεση των απελευθερωμένων περιοχών.
Αναγκαστικά έγινε η ανταλλαγή πληθυσμών και όσοι δήλωσαν Βούλγαροι ή Σέρβοι στην ελληνική επικράτεια έφυγαν για τη Βουλγαρία και τη Σερβία. Οι Έλληνες από την Ανατολική Ρωμυλία και από το Μοναστήρι, καθαρά ελληνικές περιοχές με βαθιές ρίζες στην αρχαιότητα, αναγκάστηκαν να μην επαναπατρισθούν - όπως έκαναν οι Βούλγαροι και οι Σέρβοι, από το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας. Έτσι λύθηκε το εθνικό ζήτημα των γειτόνων εις βάρος μας, αφού χάσαμε πατροπαράδοτες κοιτίδες της πατρίδας. Οι γείτονές μας αποσιωπούν την ιστορική πορεία, αντιπαραθέτοντας ανιστόρητες διεκδικήσεις.