Απόσπασμα απο το βιβλίο ''Η Μακεδονία το 1910-12 και ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος''
https://books2read.com/hristospapadimitriou
Τα χρόνια 1910-1912 χαρακτηρίζονται από τη δίνη της κορύφωσης των εθνικών ανταγωνισμών, τις ραδιουργίες και τις ωμές επεμβάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων. Γι’ αυτό η κάθε εθνότητα με στατιστικές, με διπλωματικά μέσα και με δυναμικές ενέργειες προσπαθούσε να αποδείξει την εθνική της υπεροχή στο Μακεδονικό χώρο.
Ο ανθελληνισμός των Μεγάλων Δυνάμεων απορρέει από το γεγονός ότι η ισχυρότερη και δεσπόζουσα οικονομική και πολιτισμική δύναμη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ήταν ο υπόδουλος Ελληνισμός,που χαλούσε τα σχέδιά τους. Για τους δυτικούς «συμμάχους» μας, μόνο η συντριβή του Ελληνισμού, άνοιγε τις πύλες για την κυριαρχία τους στον ζωτικό και δεσπόζοντα γεωστρατηγικό χώρο, τη χρυσή γέφυρα που ενώνει τις τρεις ηπείρους, Ευρώπη, Ασία και Αφρική με τον ανεξάντλητο φυσικό πλούτο των Βαλκανίων, της Ανατολικής Μεσογείου και της Εγγύς και Μέσης Ανατολής.
Στην πραγματικότητα πίσω από όλες τις διακηρύξεις και τα διαβήματα των Μεγάλων Δυνάμεων κρυβόταν το αληθινό νόημα των ανησυχιών τους. Η Ρωσία επιθυμούσε το άνοιγμα των στενών, η Ιταλία την κυριαρχία επί της Τριπολίτιδος, η Αγγλία διαμφισβητεί το δικαίωμα της Πύλης εις τον τερματισμό των σιδηροδρόμων γραμμών μέχρι του Περσικού Κόλπου, η Γαλλία είναι δεσμευμένη εις την υποστήριξιν της Ρωσίας, η Γερμανία διατελεί υπό των πιέσεων των εν τω σιδηροδρόμου Βαγδάτης μεγάλων συμφερόντων της και η Αυστρία εποφθαλμιά την Θεσσαλονίκην.[1]
Κατά την απογραφή του πληθυσμού της Μακεδονίας, ο Σουλτάνος θεωρούσε συμφέρον να περιλαμβάνει όλα τα χριστιανικά έθνη της Τουρκίας σε έναν περιληπτικό τίτλο της θρησκείας τους, χωρίς την εθνικότητα, με μόνο το χριστιανός. Και αυτό γινόταν, για να απαιτήσει από τους Ευρωπαίους να έχουν ακριβή στατιστική για κάθε εθνότητα που κατοικεί στη Μακεδονία. Έτσι, οι κάτοικοι της Τουρκίας διαιρέθηκαν σε τρεις μεγάλες οικογένειες, όχι από εθνολογικής, αλλά από θρησκευτικής άποψης- μουσουλμάνοι, χριστιανοί και Ιουδαίοι.
Η βουλή των Νεότουρκων που ανέτρεψε το Σουλτάνο το 1908, ψήφισε νέο νόμο όπου θα αναγραφόταν η εθνικότητα των Οθωμανών πολιτών και έτσι ο πληθυσμός της Μακεδονίας θα μπορούσε να δηλώνει ελεύθερα την εθνικότητά του και θα ξεκαθαριζόταν ποια εθνότητα πλεόναζε στη Μακεδονία.
Μετά την επανάσταση των Νεότουρκων το 1908 στη Θεσσαλονίκη, το 1909 στη Μυτιλήνη εκδόθηκε η εφημερίδα ΣΑΛΠΙΓΞ με Υπεύθυνο Διευθυντή τον Μιλτιάδη Νικολαϊδη και αρχισυντάκτη τον Ν. Κ. Παρίτση. Ήταν πρωινή τετρασέλιδη εφημερίδα μεγάλου σχήματος 40x60 εκ. Πρόκειται για μια εφημερίδα υψηλού δημοσιογραφικού επιπέδου με έντονη παρουσίαση των γεγονότων μέσα από το κύριο άρθρο, την ειδική ανταπόκριση, το πολιτικό σχόλιο και την πραγματεία, όπου διακρίνει κανείς το αυστηρό ύφος, την επιστημονική γνώση και την αντικειμενική περιγραφή των γεγονότων με αξιόλογο δίκτυο ανταποκριτών στην Κωνσταντινούπολη, τη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα, τη Σμύρνη, τη Σόφια, την Πετρούπολη, τη Βιέννη, το Λονδίνο, το Παρίσι, τη Ρώμη, το Μιλάνο και σε άλλες μεγάλες πόλεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Ευρώπης. Η εφημερίδα διακρινόταν για τη διπλωματία της, προβάλλοντας τα υλικά και ηθικά συμφέροντα του υπόδουλου έθνους πάντα τάχα για το συμφέρον της σεπτής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η εφημερίδα έδωσε εύστοχες απαντήσεις σε διάφορες ιδιωτικές στατιστικές εθνολόγων «μίσθαρνων και αργυρώνητων», δημοσιεύοντας την εθνολογική έρευνα του Amadore Virgini «Questine Rumeliota e la politica Italiana», Bilondo, 1908 με προσαρτημένο εθνολογικό χάρτη του ISTITUTO GEOGRAFICO DE AGOSTINI ROMA.
Παραθέτοντας και απόψεις γνωστών ιστορικών, όπως αυτή του Γερμανού ιστορικού Ερνέστου Κούρτιου:
«Οι κράτιστοι των Ελλήνων είναι οι εκτός Ελλάδος και όσο και αν αμφισβητήτο ο αριθμός των Ελλήνων εις την Τουρκίαν ένα είναι βέβαιον, ότι διά της μορφώσεως, της δραστηριότητος, του ζήλου και του πλούτου των πρωταγωνιστούσιν εν το μωσαϊκόν των λαών της Τουρκίας. Είναι λαός προοδευτικός, ζωηρός, επιτήδειος και μεστός αυτοπεποιθήσεως».[2]
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον της εθνολογικής σύνθεσης του πληθυσμού της Μακεδονίας, Θράκης, Ηπείρου και της Ευρωπαϊκής Τουρκίας, έχουν τα στατιστικά στοιχεία του Ιταλού εθνολόγου Amadore Virgini για τους νομούς Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου, Αδριανούπολης και Ιωαννίνων.
Οι στατιστικοί πίνακες που μας δίνει ο Ιταλός εθνολόγος, πλησιάζει την πρώτη επίσημη απογραφή που έγινε από τις Οθωμανικές αρχές επί Χιλμή Πασά με την επιτήρηση Ευρωπαίων αξιωματικών το 1904-1905 .
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον της εθνολογικής σύνθεσης του πληθυσμού της Μακεδονίας, Θράκης, Ηπείρου και της Ευρωπαϊκής Τουρκίας, έχουν τα στατιστικά στοιχεία του Ιταλού εθνολόγου Amadore Virgini για τους νομούς Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου, Αδριανούπολης και Ιωαννίνων.
Οι στατιστικοί πίνακες που μας δίνει ο Ιταλός εθνολόγος, πλησιάζει την πρώτη επίσημη απογραφή που έγινε από τις Οθωμανικές αρχές επί Χιλμή Πασά με την επιτήρηση Ευρωπαίων αξιωματικών το 1904-1905 .
|
Εθνότης |
Ιωαννίνων |
Πρεβέζης |
Αργυροκάστρου |
Βερατίου |
|
Έλληνες |
139.500 |
37.808 |
75.500 |
38.000 |
|
Ρουμανίζ |
100 |
- |
150 |
- |
|
Μουσουλμάνοι |
24.000 |
17.000 |
68.000 |
102.000 |
|
Εβραίοι |
2.250 |
300 |
35 |
50 |
|
Εν όλων |
165.850 |
55.108 |
143.685 |
140.050 |
Οι περισσότεροι των μουσουλμάνων του νομού Ιωαννίνων είναι Αλβανοί.
|
Εθνότης |
Θεσ/νίκης |
Σερρών |
Δράμας |
|
Έλληνες |
224.000 |
92.000 |
46.000 |
|
Βούλγαροι |
75.700 |
120.000 |
2.000 |
|
Ρωμούνοι |
6.000 |
1.350 |
- |
|
Σέρβοι |
1.407 |
- |
- |
|
Μουσουλμάνοι |
200.500 |
118.000 |
105.000 |
|
Εβραίοι |
61.800 |
1.400 |
- |
|
Αθίγγανοι |
980 |
7.500 |
250 |
|
Εν όλω |
570.387 |
340.250 |
153.250 |
Γ. Νομαρχία Μοναστηρίου
|
Εθνότης |
Μοναστηρίου |
Κορυτσάς |
Σερβίων |
|
Έλληνες |
79.000 |
90.000 |
111.000 |
|
Βούλγαροι |
126.000 |
16.000 |
1.500 |
|
Ρωμούνοι |
2.900 |
2.400 |
760 |
|
Σέρβοι |
15.150 |
- |
- |
|
Μουσουλμάνοι |
80.000 |
84.000 |
59.000 |
|
Εβραίοι |
4.200 |
750 |
- |
|
Εν όλω |
307.150 |
193.150 |
172.260 |
Δ. Νομαρχία Αδριανουπόλεως
|
Εθνότης |
Αδριανουπόλεως |
Εκκλησιές |
Γιουμουλτζίνης |
|
Έλληνες |
113.500 |
77.000 |
22.000 |
|
Βούλγαροι |
31.500 |
28.500 |
25.500 |
|
Μουσουλμάνοι |
125.000 |
53.000 |
180.000 |
|
Αρμένοι |
3.700 |
50 |
900 |
|
Εβραίοι |
11.000 |
1.100 |
1.300 |
|
Εν όλω |
284.700 |
159.650 |
229.700 |
|
Εθνότης |
Δεδέαγατς |
Καλλιπόλεως |
Ρωδεστώ |
|
Έλληνες |
29.000 |
70.000 |
56.000 |
|
Βούλγαροι |
17.000 |
2.000 |
3.000 |
|
Μουσουλμάνοι |
45.000 |
31.000 |
63.500 |
|
Αρμένοι |
400 |
1.300 |
18.000 |
|
Εβραίοι |
250 |
1.900 |
3.800 |
|
Εν όλω |
91.650 |
106.200 |
144.300 |
Από τους Μουσουλμάνους οι 200.000 περίπου είναι Μουατζίριδες και Agrianes ή Achrianes.
Τα εθνολογικά στοιχεία στους πίνακες, είναι της περιόδου που χαρακτηρίζεται από τη δίνη της κορύφωσης των εθνικών ανταγωνισμών και από τις ραδιουργίες των μεγάλων δυνάμεων στο Μακεδονικό ζήτημα.
Όπως φαίνεται από τους στατιστικούς πίνακες του Amadore Virgini στη νομαρχία Αδριανούπολης, οι Έλληνες είναι τετραπλάσιοι των Βουλγάρων, στη νομαρχία Θεσσαλονίκης σχεδόν διπλάσιοι και στη νομαρχία Μοναστηρίου υπέρ διπλάσιοι. Στις τρεις αυτές νομαρχίες, δηλαδή, στο χώρο που συγκρούονταν Έλληνες και Βούλγαροι, οι Έλληνες ήταν 1.004.000, οι Μουσουλμάνοι 1.144.000 και οι Βούλγαροι μόνον 445.000[3]
Οι πίνακες παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί, εκτός του ότι πλησιάζουν τους αριθμούς που έδωσε η πρώτη επίσημη απογραφή της Οθωμανικής Αρχής επί Χιλμή Πασά το 1904-1905, δεν απέχουν και από τους αριθμούς που δημοσίευσαν οι Biankoni, Synvet, Staffort και άλλοι εθνολόγοι πριν από 26 χρόνια.
Α. Οι Μουσουλμάνοι της νομαρχίας Ιωαννίνων, οι περισσότεροι είναι Αλβανοί, στο Κοσσυφοπέδιο Έλληνες δεν υπάρχουν.
Β. Στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης οι Έλληνες αποτελούσαν τα 3/7 του όλου πληθυσμού, τριπλάσιοι των Βουλγάρων και περισσότεροι και από τους Μουσουλμάνους, γιατί μεταξύ των Μουσουλμάνων του νομού Θεσσαλονίκης υπάρχουν περί τις 100.000 Πομάκοι, δηλαδή μουσουλάνοι που μετανάστευσαν από άλλες περιοχές, ενώ μεταξύ των Βουλγάρων και Σέρβων, στη σοβαρότατη, έγκυρη και πλούσια σε δημοσιεύσεις σε εθνικά θέματα εφημερίδα, πουθενά δεν αναφέρονται οι νεογέννητοι όψιμοι «Μακεδόνες» Σκοπιανοί «κληρονόμοι» των απογόνων μας. Ας ψάξουν να βρουν τις ρίζες τους...
Β. Στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης οι Έλληνες αποτελούσαν τα 3/7 του όλου πληθυσμού, τριπλάσιοι των Βουλγάρων και περισσότεροι και από τους Μουσουλμάνους, γιατί μεταξύ των Μουσουλμάνων του νομού Θεσσαλονίκης υπάρχουν περί τις 100.000 Πομάκοι, δηλαδή μουσουλάνοι που μετανάστευσαν από άλλες περιοχές, ενώ μεταξύ των Βουλγάρων και Σέρβων, στη σοβαρότατη, έγκυρη και πλούσια σε δημοσιεύσεις σε εθνικά θέματα εφημερίδα, πουθενά δεν αναφέρονται οι νεογέννητοι όψιμοι «Μακεδόνες» Σκοπιανοί «κληρονόμοι» των απογόνων μας. Ας ψάξουν να βρουν τις ρίζες τους...
Γ. Στη Νομαρχία Μοναστηρίου-Έλληνες 280.000, Βούλγαροι143.500, Ρωμούνοι 6.150, Σέρβοι 15.115, Μουσουλμάνοι 223.000 και Εβραίοι 4.950. Από τους Μουσουλμάνους οι περισσότεροι είναι Αλβανοί.
Δ. Στη Νομαρχία Αδριανούπολης οι Έλληνες είναι σχεδόν τετραπλάσιοι των Βουλγάρων.
Η εφημερίδα δημοσιεύει και μια άλλη εθνολογική στατιστική του πληθυσμού του ευρωπαϊκού τμήματος της Τουρκίας κατά επαρχίες χωρίς μεγάλες αποκλίσεις.
Ο συνολικός πληθυσμός των πέντε νομών ήταν 4.654.601 εξ αυτών οι Έλληνες ήταν 1.709.308, ενώ οι Βούλγαροι 451.300 και μεταξύ των Μουσουλμάνων οι 2000 χιλιάδες ήταν Agrianes ή Achrianes.
Αναλυτικά κατά νομούς στο σύνολο των εθνοτήτων οι Έλληνες ήταν:
Στο Νομό Ιωαννίνων στο συνολικό πληθυσμό των 504.593 οι Έλληνες ήταν 290.808, οι Μουσουλμάνοι 211.000 οι περισσότεροι εξ αυτών Αλβανοί.
Στο Νομό Θεσσαλονίκης σε 1.064.958 οι Έλληνες ήταν 373.000, οι Μουσουλμάνοι 423.500 εκ των οποίων οι 2000 χιλιάδες ήταν Agrienes Achrienes, οι Βούλγαροι 197.000 και οι Εβραίοι 62.400.
Στον Νομό Μοναστηρίου στο σύνολο του πληθυσμού των 763.550 οι Έλληνες ήταν 270.000, οι Βούλγαροι 143.500, οι Μουσουλμάνοι 324.000, οι Σέρβοι 15.150 και οι διάφοροι 10.950.
Στο Νομό Αδριανούπολης σε σύνολο πληθυσμού του 1.013.500 οι Έλληνες ήταν 367.500, οι Μουσουλμάνοι 497.500, οι Βούλγαροι 104.800, οι Αρμένιοι 24.350 και οι Εβραίοι 19.350.
Και στο σύνολο του πληθυσμού του νομού Κωνσταντινούπολης, Θρακικός τομέας σε σύνολο 1.014.100, οι Έλληνες ήταν 408.000, οι Βούλγαροι 6.000, οι Αρμένιοι 71.000, οι Εβραίοι 61.000, οι Μουσουλμάνοι 468.000.
Η εφημερίδα δεν αφήνει ασχολίαστη και την πολιτική του ελληνικού βασιλείου, που φαίνεται η απουσία του σε όλα τα εθνικά θέματα σε σύγκριση με τους βασιλείς των Βουλγάρων και Σέρβων που είναι τακτικοί επισκέπτες στην Κωνσταντινούπολη και στην Πετρόύπολη.
«Οι Έλληνες του Βασιλείου ελαχίστας προσπαθείας καταβάλουσι υπέρ των μακράν ευρισκομένων αδελφών αυτών».[4]
Σε άλλο φύλλο:
«Οι μικροπολιτικοί των Αθηνών φαίνεται ότι δεν γνωρίζουσι και συγχέουσι τα μεγάλα αυτής -τα εκπολιτιστικά ιδεώδη, μετά των ταπεινών μικροσυμφερόντων»[5]
Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά σχόλια και άρθρα της εφημερίδας που αναφέρονται στην πολιτική του Ελληνικού κράτους για την σκλαβωμένη Ελλάδα... Αυτά αποτελούν θέμα πολλών διδακτορικών διατριβών.
Η εφημερίδα δημοσιεύει μελέτες με τίτλους: «Οι ξένοι περί των Ελλήνων», «Η άλλη Ελλάς», «Η αληθής Ελληνική δύναμις» και πολλές άλλες μελέτες με ζωντανές και ανεπανάληπτες εικόνες του ακμαίου Ελληνισμού ο οποίος κυριαρχούσε οικονομικά και πνευματικά στη ζωή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Γράφει και για τους μεγάλους Έλληνες ευεργέτες, οι οποίοι μετέτρεψαν την Αθήνα από «φτωχό χωριό» στην «ωραιότερη της Βαλκανικής» (Σατωβριανός).
«[...] Η Οθωμανική Αυτοκρατορία της σήμερον ερείδεται επί διττής βάσεως: αφ’ ενός επί του οθωμανικού στοιχείου κατέχοντος την στρατιωτικήν και πολιτικήν ισχύν, εφ’ ετέρου επί του ελληνικού τοιούτου το οποίον δια του εμπορίου, των σχολείων και των εκκλησιών αυτού εκπροσωπεί ολόκληρον τον ζώντα πολιτισμόν της Αυτοκρατορίας».[6]
«Οι κράτιστοι των Ελλήνων είναι οι εκτός Ελλάδος και όσο και αν αμφισβητήτο ο αριθμός των Ελλήνων στην Τουρκία ένα είναι βέβαιον ότι δια της μορφώσεως, της δραστηριότητος, του ζήλου και του πλούτου των πρωταγωνιστούσιν εν του μωσαϊκού των λαών της Τουρκίας. Οι εν Τουρκία Έλληνες είναι λίαν υπερήφανοι δια την ρήτραν ταύτην του περιπύστου Γερμανού σοφού. Είναι λαός προοδευτικός, ζωηρός, επιτήδειος και μεστός αυτοπεποιθήσεως».[7]
Σε άλλο άρθρο η εφημερίδα έκανε τίτλο τα σοφά λόγια του δαιμόνιου ιστορικού Θουκυδίδη, «Οι ισχυροί πράσουσιν οι δ’ ασθενείς συγχωρούσι» και αναφερόταν: «Από του 1860 και εντεύθεν οι ισχυροί πράσουσσι καθ’ ημών και ημείς οι ασθενείς συγχωρούμεν».
Λόγια ιδιαίτερα διδακτικά για τις μέρες μας...
Δ. Στη Νομαρχία Αδριανούπολης οι Έλληνες είναι σχεδόν τετραπλάσιοι των Βουλγάρων.
Η εφημερίδα δημοσιεύει και μια άλλη εθνολογική στατιστική του πληθυσμού του ευρωπαϊκού τμήματος της Τουρκίας κατά επαρχίες χωρίς μεγάλες αποκλίσεις.
Ο συνολικός πληθυσμός των πέντε νομών ήταν 4.654.601 εξ αυτών οι Έλληνες ήταν 1.709.308, ενώ οι Βούλγαροι 451.300 και μεταξύ των Μουσουλμάνων οι 2000 χιλιάδες ήταν Agrianes ή Achrianes.
Αναλυτικά κατά νομούς στο σύνολο των εθνοτήτων οι Έλληνες ήταν:
Στο Νομό Ιωαννίνων στο συνολικό πληθυσμό των 504.593 οι Έλληνες ήταν 290.808, οι Μουσουλμάνοι 211.000 οι περισσότεροι εξ αυτών Αλβανοί.
Στο Νομό Θεσσαλονίκης σε 1.064.958 οι Έλληνες ήταν 373.000, οι Μουσουλμάνοι 423.500 εκ των οποίων οι 2000 χιλιάδες ήταν Agrienes Achrienes, οι Βούλγαροι 197.000 και οι Εβραίοι 62.400.
Στον Νομό Μοναστηρίου στο σύνολο του πληθυσμού των 763.550 οι Έλληνες ήταν 270.000, οι Βούλγαροι 143.500, οι Μουσουλμάνοι 324.000, οι Σέρβοι 15.150 και οι διάφοροι 10.950.
Στο Νομό Αδριανούπολης σε σύνολο πληθυσμού του 1.013.500 οι Έλληνες ήταν 367.500, οι Μουσουλμάνοι 497.500, οι Βούλγαροι 104.800, οι Αρμένιοι 24.350 και οι Εβραίοι 19.350.
Και στο σύνολο του πληθυσμού του νομού Κωνσταντινούπολης, Θρακικός τομέας σε σύνολο 1.014.100, οι Έλληνες ήταν 408.000, οι Βούλγαροι 6.000, οι Αρμένιοι 71.000, οι Εβραίοι 61.000, οι Μουσουλμάνοι 468.000.
Η εφημερίδα δεν αφήνει ασχολίαστη και την πολιτική του ελληνικού βασιλείου, που φαίνεται η απουσία του σε όλα τα εθνικά θέματα σε σύγκριση με τους βασιλείς των Βουλγάρων και Σέρβων που είναι τακτικοί επισκέπτες στην Κωνσταντινούπολη και στην Πετρόύπολη.
«Οι Έλληνες του Βασιλείου ελαχίστας προσπαθείας καταβάλουσι υπέρ των μακράν ευρισκομένων αδελφών αυτών».[4]
Σε άλλο φύλλο:
«Οι μικροπολιτικοί των Αθηνών φαίνεται ότι δεν γνωρίζουσι και συγχέουσι τα μεγάλα αυτής -τα εκπολιτιστικά ιδεώδη, μετά των ταπεινών μικροσυμφερόντων»[5]
Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά σχόλια και άρθρα της εφημερίδας που αναφέρονται στην πολιτική του Ελληνικού κράτους για την σκλαβωμένη Ελλάδα... Αυτά αποτελούν θέμα πολλών διδακτορικών διατριβών.
Η εφημερίδα δημοσιεύει μελέτες με τίτλους: «Οι ξένοι περί των Ελλήνων», «Η άλλη Ελλάς», «Η αληθής Ελληνική δύναμις» και πολλές άλλες μελέτες με ζωντανές και ανεπανάληπτες εικόνες του ακμαίου Ελληνισμού ο οποίος κυριαρχούσε οικονομικά και πνευματικά στη ζωή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Γράφει και για τους μεγάλους Έλληνες ευεργέτες, οι οποίοι μετέτρεψαν την Αθήνα από «φτωχό χωριό» στην «ωραιότερη της Βαλκανικής» (Σατωβριανός).
«[...] Η Οθωμανική Αυτοκρατορία της σήμερον ερείδεται επί διττής βάσεως: αφ’ ενός επί του οθωμανικού στοιχείου κατέχοντος την στρατιωτικήν και πολιτικήν ισχύν, εφ’ ετέρου επί του ελληνικού τοιούτου το οποίον δια του εμπορίου, των σχολείων και των εκκλησιών αυτού εκπροσωπεί ολόκληρον τον ζώντα πολιτισμόν της Αυτοκρατορίας».[6]
«Οι κράτιστοι των Ελλήνων είναι οι εκτός Ελλάδος και όσο και αν αμφισβητήτο ο αριθμός των Ελλήνων στην Τουρκία ένα είναι βέβαιον ότι δια της μορφώσεως, της δραστηριότητος, του ζήλου και του πλούτου των πρωταγωνιστούσιν εν του μωσαϊκού των λαών της Τουρκίας. Οι εν Τουρκία Έλληνες είναι λίαν υπερήφανοι δια την ρήτραν ταύτην του περιπύστου Γερμανού σοφού. Είναι λαός προοδευτικός, ζωηρός, επιτήδειος και μεστός αυτοπεποιθήσεως».[7]
Σε άλλο άρθρο η εφημερίδα έκανε τίτλο τα σοφά λόγια του δαιμόνιου ιστορικού Θουκυδίδη, «Οι ισχυροί πράσουσιν οι δ’ ασθενείς συγχωρούσι» και αναφερόταν: «Από του 1860 και εντεύθεν οι ισχυροί πράσουσσι καθ’ ημών και ημείς οι ασθενείς συγχωρούμεν».
Λόγια ιδιαίτερα διδακτικά για τις μέρες μας...
Το ενδιαφέρον της εφημερίδας είναι στραμμένο στη Μακεδονία που κατέχει σημαντική θέση στο Ανατολικό Ζήτημα, είναι διάσπαρτη με θέματα που αφορούν στον Ελληνισμό της Μακεδονίας.
Είναι επίκαιρο σήμερα όσο ποτέ το Μακεδονικό Ζήτημα μέσα από το ιστορικό έργο του Γάλλου ιστορικού Edeuard Driault «Η Μακεδονία είνε λεία αφιεμένη εις τας αντικρουομένας ορέξεις των περιστοιχιζόντων αυτήν κρατών. Οι Έλληνες ήσαν εν αρχή οι μόνοι υποψήφιοι της οθωμανικής κληρονομιάς εν Μακεδονία και πάσης της άλλης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εν Ευρώπη και εν Μικρά Ασία. Διότι θεωρούσι εαυτούς ως νόμιμους κληρονόμους του Φιλίππου και των βυζαντινών αυτοκρατόρων, μέχρι δε το 1860 πάντες οι εχθροί των Τούρκων εκαλούντο Έλληνες...»[8].
«Έθνος το οποίον εν Τουρκία μόνον αριθμεί 6.000.000 πληθυσμού, οικούν εν τη Πατρίδι του, κατέχουν την πρώτην θέσιν ως εκπολιτιστικός παράγων ευεκτούν οικονομικώς, συμπαγές νήφον αφοσιωμένον εις την γλώσσαν, την ιστορίαν, την θρησκείαν του, τοιούτο Έθνος έχει δικαίωμα να είναι ασθενές; είναι καιρός πλέον να παύσωμεν έχοντες αυτήν την αυθυποβολήν. Όχι δεν είμεθα ασθενείς. Ηθικώς, πνευματικώς και υλικώς είμεθα ισχυροί. Τούτο δέων να πιστεύουν πάντες. Και τούτο θέτοντες ως βάσιν να πολιτευθώμεν εις το μέλλον...
Όχι, ασθενείς δεν είμεθα ίνα συγχωρούμεν. Είμεθα ισχυροί ίνα πράσσωμεν. Και πρέπει να πράσσωμεν πάντοτε. Η ζωή εν του πράττειν. Ουχί εν του συγχωρείν και ανέχεσθαι δουλικώς τα πάντα».[9]
Κάθε σχόλιο περισσεύει...
Δεν είναι τυχαία η δήλωση του Βίσμαρκ που είπε στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα:
«Διεπίστωσα ότι ο Φερδινάνδος θα είναι ο κάλλιστος πράκτορ του Γερμανισμού εν τοις Βαλκανίοις. Ας μετάβει να ηγεμονεύση επί των Βαλκανίων.»[10]
Τι σύμπτωση!!! Σήμερα στη χώρα μας έχουμε δυο Φερδινάνδους του Γερμανισμού, τον Τσίπρα και τον Μητσοτάκη, μόνο που τη θέση του Βίσμαρκ σήμερα, την κατέχει η Μέρκελ.
Η κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, βρήκε τον υπόδουλο Ελληνισμό να ακμάζει στην καταρρέουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία και για τους «συμμάχους» μας, ο,τι δεν τους βγήκε στη Μακεδονία με τους βαλκανικούς πολέμους, μπήκε τώρα στο στόχαστρο ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης και της Μικράς Ασίας. Και το πραγματοποίησαν με την πολιτική του καχεκτικού πολιτικού κατασκευάσματός τους, το ελληνικό βασίλειο που πραγματοποίησε τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922 με τα γνωστά αποτελέσματα. Το έργο αυτών των σκοτεινών δυνάμεων το έχουμε στο κεφάλι μας από το 1821 μέχρι και σήμερα, με τη συμμετοχή των φιλήκοων στους ξένους Έλληνες πολιτικούς προδότες, με τον λαό κολλημένο στις τηλεοράσεις να αναπαύεται στον ωκεανό της ψευτιάς που εκπέμπουν οι μίσθαρνοι δημοσιογράφοι του προδοτικού πολιτικού κατεστημένου για το προδοτικό ξεπούλημα της πατρίδας μας.
[1]
φ. 7-8-1912
[2]
Εφημερίδα
Σόλπιγξ, φ.176, 11/5/1910
[4]
φ.142,
16-2-1910
[5] Ο.π., φ. 143
[6] Εδμόντο Αμπού, φ. 143, 13-2-1910
[7] ο.
π., φ.188, 8-6-1910
[8] Σάλπιγξ,
25-9-1912
[9] φ.198,6-7-1910
[10] φ.
158, 27-3-1910
