Για τις σχέσεις των λαών μας Ελλήνων και Ρώσων παραθέτω ένα απόσπασμα από την εργασία του καθηγητή В.И.Модестов (1839-1907) (Βασίλι Ιβάνοβιτς Μοντέστοβ), ιστορικού και φιλόλογου, ειδικού στον τομέα της αρχαιότητας. Δίδαξε Ρωμαϊκή Ιστορία σε πολλά πανεπιστήμια της Ρωσίας και στη Ρώμη, μετέφρασε τα έργα του Τάκιτου και άλλων αρχαίων Ρωμαίων συγγραφέων. Έγραψε και για τη σύγχρονη Ελλάδα και τους Έλληνες, κείμενα που παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις σχέσεις των δύο λαών. Ανατρέπει τη σημερινή εχθρική προπαγάνδα του ελληνικού πολιτικού κατεστημένου, γιατί δείχνει τις παραδοσιακές σχέσεις αιώνων των δύο λαών. Ο καθηγητής Модестов γράφει:
“Στο πιο νότιο τμήμα της Ευρώπης ζει ένας λαός, ο οποίος, μετά τους συγγενείς σε μας Σλάβους, είναι πλησιέστερος προς τους Ρώσους και είναι οι Έλληνες. Αυτοί είναι κοντά μας όχι εξ’ αποστάσεως, αλλά εκ της πνευματικής συγγένειας, καθώς ωφεληθήκαμε από την αρχή της διαμόρφωσης του ρωσικού κράτους. Πήραμε τον Χριστιανισμό και οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι δάσκαλοι του ρωσικού λαού. Από αυτούς ακολουθήσαμε τις επιστήμες και τις τέχνες των λαών."Για τις σχέσεις των δυο λαών μας στις αρχές του 20ού αιώνα γράφει:
“Με τους Έλληνες εμείς και τώρα έχουμε ιδιαίτερες σχέσεις, εδώ στο σπίτι μας, και στη δική τους γη. Στο νότο της Ρωσίας, ιδιαίτερα στις ακτές της Μαύρης και Αζοφικής θαλασσών, κατοικούν πολλοί Έλληνες, ως επί το πλείστον έμποροι. Το εξωτερικό εμπόριο του ρωσικού ψωμιού στις πόλεις Οδησσός, Νικολάεβ, Σεβαστούπολη, Θεοδοσία, Ταγκανρόγκ, Μπερντιάνσκ, Μαριούπολη κ.ά., βρίσκεται στα χέρια των Ελλήνων."Έχει μεγάλο ενδιαφέρον και ένα άλλο περιστατικό που αφηγείται ο καθηγητής Μодестов, το οποίο έχει μεγάλη ιστορική σημασία. Οι Έλληνες κατείχαν πολύ σημαντικές θέσεις σε όλα τα εμπορικά κέντρα της τουρκικής αυτοκρατορίας.
“Όταν οι Ρώσοι πήγαιναν να προσκυνήσουν στον Άθω ή στον Ιερό Τόπο, παντού, αρχίζοντας από τη Βασιλεύουσα, συναντιούνται με τους Έλληνες και επισκέπτονται τις εκκλησίες και τα μοναστήρια τους, γιατί κι αυτοί όπως κι εμείς-όπως ανέφερα-έχουμε την ίδια πίστη, την ίδια κατασκεύη των ναών και μοναστηρίων, την ίδια θεία λειτουργία. Με δυο λόγια, με τους Έλληνες οι δεσμοί μας είναι παμπάλαιοι (χίλια χρόνια) και στενοί”.Αναφέρθηκα στο έργο του, για να δείξω τους αιώνιους φιλικούς δεσμούς των δυο λαών, που με λύσσα πολεμιούνται από τους εχθρούς μας για να τους αλλάξουν.
Θα μπορούσα να αναφέρω αρκετούς Ρώσους ιστορικούς του 19ου και αρχές του 20ού αιώνα που παρουσιάζουν ενδιαφέρον έρευνες για την ιστορία μας και τις σχέσεις των δυο λαών μας.
Άλλο ενδιαφέρον θέμα ιστορικής σημασίας είναι η τυπογραφική δραστηριότητα της ελληνικής αποικίας στο Λβόφ τον 16ο αι. Η ελληνική αποικία βοήθησε τον Ιβάν Φιόντοροβ στο στήσιμο του πρώτου Ρωσικού τυπογραφείου, στη δημιουργία της ρωσικής τυπογραφίας, της ρωσικής βιβλιοεκδοτικής και στη δημιουργία τρίγλωσσου λυκείου (Lycaeum trilingue) στην πόλη Οστρόγκ με υπόδειγμα τις υπάρχουσες Ακαδημίες. Ανάλογο χαρακτήρα είχε τον επόμενο αιώνα η “Σλαβο-ελληνο-λατινική Ακαδημία” στη Μόσχα.
Η αποικία των Ελλήνων του Λβοφ σταμάτησε και την επέκταση του καθολικισμού προς την Ανατολή, ιδιαίτερα τη δραστηριότητα του τάγματος των Ιησουιτών.
